නිදිමත පහනක ඇස් මානේ
අප හමුවුදා නොපිපුනු මල් පෙති
නොපිපෙනු ඇත කවදාවත් ආයේ
අළු දැරියයි ඔබ මහ රෑ මැදියම
මායාවෙන් නිදිගැට දුරලූ
පලිඟු පා වැසුම
මග ඉහිරී ගිය
සී සී කඩ විසිරී බිඳුණු
සෙව්වන්දිය පෙති තවරා වැසුවත්
සුව වෙද සීරුම් කැලැල් මැකී
මල සිඹි දා හිත
පාරා රිද වූ
නටු අග රැඳවුණු වියරු කටු
No comments:
Post a Comment