රජ මැදුරක ඉපදී සිටියා නම් යැයි නම් වූ ඒ සටහන මෙතැනය. ඒ වචන ටික නැවත අවුණා පහතින් තියේ.
ජනාධිපති අනුර සහෝ.... ඔබට ජය. රටට ජය.
========================================================================
කටු මැටියෙන් වරිච්චි නග්ගා හෝ පොල් අතුවලින්ම බිත්ති ආවරණය කර, පියස්සට පිදුරු පොල්ලතු හෙවිල්ලා, බිමට ගොම මැටි ගාපු මාලිගා, වල ජීවත් වූ මිනිස්සු ඇතිතරම් අපේ පලාත්වලත් සිටියහ. තමුන්ගේම බිම් කඩක මෙන්ම, අනුන්ගේ බිමක පිනට ගෙවල් හදාගෙන බැලමෙහෙවරකම් කල මිනිස්සු, ගෑණු, බොහෝ දෙනෙකුගේ මාලිගාවී තිබුණේ මෙවැනි පැල්පත් ය. පැල්පතේ ඉන්න එකාගේ හිත්වල, තම දූ දරුවන් ගැන මේ වැනි හැඟීම් තියෙන්නට ඇති නමුත්, ඒ කාලේ ආපු චිත්‍රපටියක් වූ 'හඳපාන' ට සිසිර ඉන්ද්‍රාණි ගැයූ ගීත අතර වූ මේ සිංදුව, ඔය කාලයේ මෙන්ම අද කාලයේ වුනත්, අපේ සංස්කෘතියේ මුල්බැස ගත් සංකල්පයය කියා මට හිතේ.
සීත දියරැළි නීල....ගංගා.... සාර කෙත්වතු මැද ගලා යයි..... ඕලූ, මානෙල් ,නෙළුම් නැළවෙන.. වැව් පොකුණු ගම අලංකාරයි... කියා අරඹන මේ සිංදුව කියන්නේ, පිදුරු සෙවිකල පැල්පතේ ඇති සාමෙ නැත මහ මන්දිරේ කියා ය. ටිකිරි සිතිවිලි බොළඳ හසරැලි, මෙහි තිබේ හොඳ ආදරේ කියාය... කැළෑ මල් වල සුවඳ රැඳි මදනලේ වාසනාවත්, කුරුළු ගීයෙන් හදේ වේදනා මකාගෙන අහිංසකව පියවර මනින ගැමි ජීවිත ගැනත් ය.
මේ වගේ තාල තානම් එක් එක් ආකාර ආලවට්ටම් දමා, දේශපාලන වේදිකා මතත්, දියවන්නාවේ මාලිගාවේ දීත්, එක් එක් ආකාර වලට රැව් පිළිරැව් දෙවනවා අපි කොතෙකුත් අසා ඇත්තෙමු. අභාග්‍යය වන්නේ ඒ පිදුරු සෙවිකල පැල්පත් වල හිටිවුන්, ගාමන්ට් ෆැක්ටරිවල ඉඳිකටු ඇනගෙන, මැද පෙරදිග, ඉතාලියේ, ඇස් ඉස් මස් ලේ දන්දී කඹුරා ඇවිල්ලාත්, තාම ළමයි නලවන්නේ රජ මැදුරක ඉපදී සිටියා නම් තාලයටම වීමය.
දිළිඳු පැල්පතක උපන් එකෙකුට, රජ කිරුළක් පළඳින්නට ලෙහෙසියෙන් වරම් ලැබෙන්නේ නැත. සර්වබලධාරී දෙවියන් වහන්සේ, සිය පුත්‍රයා වූ ජේසුස් ක්‍රිස්තුන්, බෙත්ලෙහෙමේ ගවහලක, දිව්‍ය වරමින් ගැබ්ගත් කන්‍යාවියක කුසින් උපද්දවා, ගව ඔරුවක සතප්පවා මිනිස් සංහතියට ඉගැන්වූ පාඩම් බොහෝ ගණනක් අතර, මෙන්න මේක, එනම්, පැල්පතක උපන් එකා, මේ ලෝකයේ රජ වෙන්නට පැතීම, මතු නොව, 'මිහිපිට නොවේ ය' කියා සථප කල රාජ්‍යයක රජාය කියා ගැනීම පවා, කස පහර ගස්සා, කටු ඔටුණු පළඳා, එල්ලුම් ගහත් කරේ තියාගෙන ගොස්, කන්දක් මුදුනේ කුරුසියක ඇණ ගැසී, 'පියාණනි, ඔබ මා අත් හැරියේ මන් ද?' කියා අවසාන හුස්ම පොද හෙලන්නට තරම් වරදක් බව, සහ සුද්දෙන් පැහැදිලිව කරලාම ඔප්පු කර පෙන්නීම, වැදගත්ම එක වන්නේ ය.
එහෙව් කතාවක සුලමුල හිතද්දී, බෙත්ලෙහෙමේ අද රෑ උපන්නා ලස්සණ බිළිඳෙක් මල් වගේ කියා අපි ගයන බිළිඳා නැලවූ කන්නි මරියාවන්ගේ හිතේත්, 'රජ මැදුරක ඉපදී සිටියා නම්...' කියා නිකමට හෝ ගැයෙන්නට නැද්දැයි අපේ සිත්වලට දැනෙන්නට ඕනෑ යි අද මම සිතමි. ඒ ගවලෙනේ උපන් පුතාගේ ධර්මය රෝමයේ සිංහාසනාරූඨ වෙන්නේ, තවත් කල්ප ගණනක් ලේ හලා ජීවිත පූජා කිරීම් වලින් පසුවය. ඒකත් සාමයේ පණිවිඩය රජ මැදුරකට යාමක් ද නැත්නම්, රජ පරපුර, ටියුන් එක මාරු කර, ජනතාවගේ කන් වලට වංචාවේ අම බිඳු වැක්කිරීමක් ද කියාත් සැක සිතෙයි. මන්දයත්, තවමත් අපේ අම්මලා, මාලිනීගේ ගීතයේ තාලයටම දරුවන් නලවන නිසාවෙනි.
රෝම අධිරාජ්‍යයේ අණසකට යටවූ දෙවියන්ගේ තෝරාගත් දරුවන් වූ ඊශ්‍රායෙල් ජනතාව, එදා බෙත්ලෙහෙමට වල්ගා තරුව පායන කාලයේ සිටියේත් දියසෙන් කුමාරයා උපදින කල් ය. අපේ රටේ අපි වෝටබරිස් කුමර කුමරියන් කිහිප දෙනෙක් හඹා ගොස්, බිංදුවටම වතුර හිඳී කාන්තාර වූ රටක සිට, කාන්තාරයක කඹුරන ගෑණු පිරිමි ඩොලර් එවන තුරු බලා ඉන්නා අවදියකට සේන්දු වී සිටිමු. දියසෙන් කුමාරයා වෙනුවට, අනුන්ගේ බබෙක් අරන් වැල් පාලමේ යනවායි පාරම් බාන ගෲෂාට ඇඳගෙන කරළියට ගොඩවී කෝනංගි නැටුම් නටන අළුත් නළුවාගේ දෙබස් ට්‍රාන්ස්ලේට් කරමින් අග මුල හොයාගන්නට අර අඳිමින් සිටිමු.
මේ අව් අස්සේ නත්තලය කියා අප සමරන මේ උපන්දින සාදයේ හංගා තියන රහස ගැනත් කල්පනා කල යුතුම කාලයක් අපට පැමිණ තියේයැයි මම සිතමි. එදා දියසේන උපන්නේ රජ මැදුරක් තබා, හරි හමන් නගරයක්වත් නොවුනු, ගම් මණ්ඩියක, ගව හලකය. බඩ දරු අම්මෙක් එක්ක, රාජ අණ නිසා, නම ගම රෙජිස්ටර් කරන්නට ගිහින්, ඉන්න හිටින්න හරි හමන් තැනක් හොයා ගන්නට බැරුව, තම බිරිඳ කුළුඳුලේ දරුවා ප්‍රසූත කරන්නට ගවහලක ගාල් කල වඩුවෙකුට දාව ය.
දේව භාෂිතයෙන් පෝෂණය වූව ද, ඊශ්‍රායෙල් ජාතිය, ඒ කුමාරයා අඳුනාගත්තේ නැත. අන්තිමේ, ගැලවීමේ පණිවිඩය, සිංහාසනාරූඨ වූයේ රාජකීයත්වයේත්, පාලනාධිකාරයේත් අවියක් ලෙසයැයි ඉතිහාසය සාක්ෂි දරයි.
අළුතෙන්ම රටක් හදා දෙන්නට තරම් සුන්නද්ධූලි වූ ඊශ්‍රායලය, අදටත් යුද්ධයක ය. 2022 වසර, 2006 න් පසු පලස්තීනයේ මාරාන්තිකම වසර යැයි, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධාන ආරංචි මාර්ග පවසයි.
ආදරණීය සොයුරු සොයුරියනි.... ගැලවුම් කරුවා නිවැරදිව හඳුනා ගැනීම ඉතා වැදගත් ය.
[නත්තල් - 2022]
========================================================================
