Wednesday, March 20, 2019

විලේ නෙළුම්...!

"දාසය දාහත වෙද්දීම, ලව් ඇෆයාර්ස් නිසා කෙල්ලො අතරමං වෙනවා ඇති පදං ගම්වල. හැබැයි අපේ ගමේ ඔහොම කරපු හුඟක් කොල්ලො ඒ කෙල්ලන්වම කසාද බැඳලා බලා කියාගෙන ඉන්නවා"
 - ගමෙන් නගරයට විත් කවි ලියන තරුණයෙක්

නින්දගම් අතැර විත් පිය උරුම පරපුරේ
ගෙන්දගම් පොළව මත කවි ලියන සුමිතුරේ
මල් කපන වක් පිහිය රැඳුනාට බඩතුරේ
මගෙ හිතත් ඔය වගෙයි පිරෙනවා ආදරේ

සුවඳ නම් ගස් ගඳය ගඟ දියට නොසේදෙන
හිසට නං පොල් තෙල්ය ජෙල් ක්‍රීම් නොපෑහෙන
අතට අහුවුනු මලත් නෙළුමකිය මඩ පිපුණ
රෝස මල් සුවඳමය නටුවෙ නැත කටු ඉහුණ

අල්ල පා හිඟාකන ගම් වැද්දො අපි තමයි
ඒ  අපේ මල් වලත් තවම මල් පැණි පිරෙයි
කන්ද උඩ මහ ගෙදර ලොකු කෙල්ල මගෙ තමයි
නින්ද නැත රෑ දවස් තවම හිත් දඟ කරයි

දං ගෙඩිය පළු දෙකට කඩා හංගා ගෙනැත්
කිරිල්ලට කවනවා බිජු රකින ගිරවුනුත්
කැලේ වන වදුළු තුල නිදිමරන හාවුනුත්
දන්නවා විඳිනවා හාවියගෙ දොල දුකත්

ගං වතුර ගිං ගඟේ මල් කෑර මල් දවා
ගිනි වතුර වී ගලන ඉල් මහේ මැද පවා
මල් පැලක් වූ හිතක පෙම් පහන අවුලුවා
පින් කඳක් මගෙ පැලෙත් මට කියා ඉන්නවා

ආදරේ ලියන්නේ මොණර කොළ වල නොවේ
ගින්දරේ දැවෙන්නේ විස බඹර තුඩු නොවේ
මන්තරේ ජීවිතේ පොතක කවියක් නොවේ
යන්තරේ වගේ අත් වලත් දේදුනු මැවේ




Continue Reading...

Friday, March 15, 2019

ගලන ගඟකට වුවත්...

ගලන ගඟකට වුවත්
නවතින්නම හිතෙයි මොහොතක්
මල් පිපුණු තැන්නක
විලක් වී නිදහසේ ඉන්නට
සරන සියතකු වුනත්
ගිම් නිවා නවතීය මොහොතක්
මල් පිපුණු අත්තක
නෙතු පියා ගීයක් ගයන්නට
හෝරාව ගෙවෙයි බිඳු බිඳූ
වලාකුලකින් වැටෙන වැහි බිඳු
මල් පිපුණු අත්තක්
මල් පිපුණු තැන්නක
හිඳී තවමත් මග බලාගෙන

March 21, 2018

Continue Reading...

Thursday, March 14, 2019

අයාලේ ගිය වසන්තය...!

හීන් හුළඟක් ඇවිත්
අයාලේ බිම වැටුණු
හිම කැරලි අවුස්සයි
උඩ දමා වීසි කර
මල් වගේ වට්ටවා
බොල් හඬින් සිනාසෙයි
අයිස් පලසක් යටින්
ගඟ හෙමින් ගලායයි
‍හිසත් මුහුණත් වැසූ
කබායක් අයිස්මත
සීරුවෙන් අඩිතබයි
බිලිකටුව සිදුරකින්
රිංගවා කල් බලයි
දලුත් නැති කොලත් නැති
ඉපල් අග මල් පිපෙන
වසන්තය තුඩින් ගෙන
හෙමි හෙමින් තටු ගසා
ඈත ඈතක දුරක
කිරිල්ලක් පියාඹයි...!

මාර්තු 13, 2014



[පින්තූරය - මංජුල වෙඩිවර්ධනගෙනි]
Continue Reading...

අද වසන්තයේ දවසක්....!

ලිහිල් වූ දුහුල් දුල්
සාළුවකි රැලි ලිහුන
පාර දිගටම හැලුන
කල් ඉකුත් මල් තුහින
මකුළු දැල් කෙඳි වැන්න
ලා පාට රිවි කිරණ
ඇල්මැරුණු අවපාට
වලාකුලකින් බහින
උලා වත්සුණු සුසුදු
සිටි නොසෙල්වී තුරු
මනමාල වසන්තය
කවදාක හෝ වඩින තුරු....!
[මාර්තු විසි එක, 2018]


Continue Reading...

Wednesday, March 13, 2019

ශිල්ප සොඳින් දැන ගන්න ගිහින් නුඹ....



නවසිය හැත්තෑ නවය වූ කලී, මගේ සරසවි දිවියේ අවසාන අධ්‍යයන වර්ෂයය. ඒ වසර පුරා කල කී දෑ කුරුටු අකුරු වලින් සටහන් වූ දින පොත අදටත් මා සතුව තිබෙයි. එහි මැයි මස හයවෙනිදා පිටුව පුරා ලියැවී ඇත්තේ වසන්ත කුමාර කොබවක ගේ කවි පෙලකි.

ශිල්ප සොඳින් දැන ගන්න ගිහින් උඹ
යහතින් දෝ පේරාදෙණියේ
ඉන්න නොවෙයි මියැදෙන්න දුකයි මට
උඹ නැති හින්දා අද තනියේ

බංකු කොණේ උඹ දැක්කද නංගෝ
තුරුළු වෙලා ඉන්නා ජෝඩූ
රංචු මිසක තනියෙන්ම නොයන්නේ
සිදාදියට උඹ කිරි කෝඩු

නාමල් සුවදක් වෙනදා වාගේ
අද නෑ නොවැ අපෙ ගම් පැත්තේ
නාමල් සුවඳට බඹරු ඇදේදෝ
උඹ ඉඳිනා කල මල් වත්තේ


කොබා සරසවි ආවේ නවසිය හැත්තෑ අටේ නැවේය. මේ කාලය වෙද්දී නා නා විධ හේතූන් මත ලියන කියන දෑ බෙදාගන්නට තරම් වූ ලෙංගතු කමක් අප අතර ගොඩනැගී තිබුණේය. මේ කවි පංතිය මගේ දිනපොතේ ලියවෙන්නේ, කොබා ඒ පද වැල ලියාගෙන ඇවිත් එදා නවකලා ගාරය අහල සිමෙන්ති බංකුවක් උඩ මා සමග එ් ගැන කතාබහ කරන අතර තුරය. පසු දවසක, පේරාදෙණිය කොලොම් පුරේ වී, සුනිල් එදිරිසිංහයන් හඬින් ගැයෙන්නේ මේ පද වැලය. ඉතින් මේ සටහන ලියවෙන්නේ මේ අකුරු පිටිපස්සේ කතාව කොබාම වචන කරන පහල අවුණා ඇති වීඩියෝ සටහන යූ ටියුබ් අඩවියෙන් දැක ඇවිස්සුණු මතකය නවතා තබන්නටය.






ඒ දවස් සරසවි පෙරදිග සංගීත සංගමය වෙසක් බැති ගී පුරුදු පුහුණු වෙන දවස් විය. ඒ අවුරුද්දේ බැති ගී සමූහයට කොබාගේ දායකත්වය නොඅඩුව ලැබී තිබුණි.  මගේ දින පොතේ සටහන් අතර නැවතී ඇති මේ පද අතර, කොබවක ගේ බුහුටි පද ගැලපුම් වල අපූර්වත්වයෙන් අපේ සිත් වශීවූ ඒ දවස්වල වෑහුණු සුවඳ තවමත් මම විඳිමි.

හඹා දුවන ලෝ සත වෙත යොමා නිවන් පුර මං පෙත
යලිත් වඩිනු මැනවි මෙදෙස ගෝතම බුදු පියා ණනි

ඉන්ද්‍රචාපයයි මට ඔබ චන්ද්‍ර බිම්බයයි මට ඔබ
ඔබ මුදු සිරිපා සෙවනත දූලි රලක් වෙමි අද මම
යලිත් වඩිනු මැනවි මෙදෙස ගෝතම බුදු පියාණනි

තූර්ය රාවයෙන් පුදනෙමි වීර්ය පාරමී පුදනට
ආර්ය මහ සඟුන් සේ මතු කසාවත් පිදුම ලබනට
අදත් වඩිනු මැනවි මෙදෙස ගෝතම බුදු පියාණනි.

මේ සියල්ලට වඩා කොබා ගේ නිරහංකාර කමත්, අව්‍යාජ මිතුරු සිනහවත් අදටත් සෙනෙහසින් අපේ සිත් වල රැඳී තිබෙයි. මෑත කාලයකදී හමුවී කතා බහ කරන්නට, අවකාශයක් නොලදත්, ජීවිතය නම්වූ මතක සාගරයේ මේ මතක බිඳු, පෙණ කැටිතිව තවමත් මද සිනා නංවමින් තිබෙයි.



හමුවන පැය දියවෙලා

මියැදී යන හිතිවිල්ලක
හෙට දිනයක ප්‍රාර්ථනා
ඉපදී සිත නලියන මුත්
එක්වන දින නොපෙනෙනා

මේඝ වලා වියන් යටින් - කනේරු මල් පීදිලා
කොපුල් තලා පොපියන මුත් - මන්දාරම ඉහිරිලා
වැහි පින්නේ පා ගොළුවී
හමුවන පැය දියවෙලා

පෑල වියට නෙතු හමුවී - පෝය හතක් ගතවෙලා
හීන රඳන් උන්නා මිස - කාලය ඇත පියඹලා
වියපත් මේ කුළු දුහුලක
සිකුරු තරුව සැඟවිලා

- වසන්ත කුමාර කොබවක

(1979 ජූනි 4 දා මගේ දින පොතේ සටහන)

[කොබවක ගේ සේයා රුව දයාන් විතාරණ ගේ මුහුණු පොත් පිටුවෙනි]



Continue Reading...

Friday, March 1, 2019

ඩාලිං ගේ රෝස මල




කොණ්ඩේ රළින් රළ පීරා මුදුන් කර
මල් පටියෙන් බැඳලා
කෝ මගෙ ඩාලින්... කෝ මගෙ ඩාලින්
මං දුන්නු රෝස මල....
මම්මාට බය වී
පප්පාට බය වී
මූදට වීසි කලා
මූදේ රළින් රළ
නැග එන මහ රළ
ඒ මල ගිල ගත්තා
මල මගෙ නොවෙමයි
ඩාලිං මගෙමයි
මට ඕනැ ඩාලිං තමයි....!
අපේ තාත්තා කලා කාමියෙකි. ඉහතින් එහෙන් මෙහෙන් මට මතක තියන තරමින් ලියා ඇති ඩාලිං ගේ රෝස මලේ සිංදුව, එයා ඉඳ හිට කියන නූර්ති සිංදුවකි. ඉඳ හිටය කියන්නේ සිංදු කියන වැඩේට කෑම බීමත් සර්පිනාවක් හෙමත් එක්ක කාණ්ඩයක් සැදී පැහැදුනු වෙලාවට ය.

හොඳටම සැදී පැහැදී තාත්තා මේ සිංදුව සර්පිනා සංගීතයත් එක්ක කියනවා මට අන්තිමට අහන්නට ලැබුණේ රස්සාවට එතනෝල් නිෂ්පාදනය කරන එක්කෙනෙකුගේ ගෙදරක තිබුණු සාජ්ජයක දීය. සර්පිනාව ගැහුවේ බාත් ඛණ්ඩේ උපාධි කාරයෙක් වූ ද, ඒ කාලේ අපේ ඉස්කෝලේ සංගීත ආචාර්ය වරයා වූ ද, සිතාර් වාදක, ජස්ටින් සිල්වා මහත්තයාය. ඩොල්කිය ගහන්නත්, මේස හැඳි තට්ටු කරන්නත් තවත් දෙන්නෙක් සිටියෝය...

සිංදුව මොන නූර්තියේ ද නොදනිමි. ඒත් කතාව යුනිවර්සල් ය. කොල්ලා ආසාවෙන් ගෙනත් දුන්නු රෝස මල, ඩාලිං ගේ අතේ නැත. මම්මා පප්පා ගේ උදහසට, කොල්ලාගේ චිත්ත ප්‍රීතිය යටය. මල රළට බිලිය. ඒත් ඉතින් හිත හදා ගන්නවා ඇරෙන්න මේ වෙලාවේ කොල්ලාට කරන්නට අන් කිසිවක් නැත.

රෝස මලේ පෙතිවත් පේන්නට නැතත්, මෝඩ කතාවක් දෙකක් කියා හැමෝම ලජ්ජා කෙරුවත්.... අවුරුද්දකට ඉස්සරින් දවසක, මූදු රැල්ල දිගේ පීනා ගෙන ආ, අළුත් ඩාලිං ගැන රටේ ජනතාව තියාපු බලාපොරොත්තුව තාම බිංදුවටම බැහැලා නැතිය කියා මට තාමත් හිතේ.

[රෝස මල ලුණුගලිනි. අපේ නැන්දම්මාගේ ගෙවත්තෙනි.]

January 6, 2016
Continue Reading...

සිංහයාගේ මගුල් ගෙදර !




තරුණ සිංහයෙක් කරකාර බඳින මංගල උත්සවයක් ඉතා ඉහලින් පවත්වන්නට දෙන්න දෙමාල්ලෝ දෙවගම වග බලා ගත්තෝය. මේ මගුල් ගෙදර සිංහ රාලලා, රාලහාමිලා, රාලහාමිනේ ලා, කේසර ලා, කේසරී ලා, ග්ලාස් හප්ප හප්පා ඩාන්ස් දාන අස්සේ, ටිකක් තඩි මී රාල කෙනෙක්, අතට නොසෑහෙන අසෝක වීදුරුවක් උස්සාගෙන,

“අපේ සිංහ්ස් ට ජය වේවා...
ජය මංගලම් වේවා...
කරල පැහේවා...
අඩේ ඩෝ
අද තමයි දවස ඩෝ...
නටමු ඩෝ...
එන්ඩ එන්ඩ ඩාන්ස් කරන්ඩ... 

සිංහ ලීලෙ ලීලෙ වනන්න....“
මෙකී නොකී චියර් දාමින් ඩියර් වෙන්නට පටන් ගත්තේය.

සිංහස් ලාගේ ගාත් අස්සේ මෙරිගො රවුන්ඩ් යන්න පටන් ගත් මේ ඔල්මාද මවුස් දිහා ටිකක් වෙලා බලන් හිටපු කාලක් දාගත්තු ලයනල් කෙනෙක්... මීයා මුල්ලකට වෙනතුරු බලා හිඳ චකස් ගා රයිට් පෝ එකින් ඩෑෂ් පාරක් දමා වල්ග කොටයෙන් උස්සා ගත්තේය.

“යෝ... මවුෂර්....මොක ඩ ඩෝ මේ ‘අවර් සිංහ්ස්‘ ටෝක්ස් එක...? මීයා මීයා ඩෝ... තෝ කාගෙ එන්. ජීයෝ එකට ද කහින්නෙ ඩෝ...? නැට්ට අඹරල ගහනව ඩෝ...“

යනාදී වශයෙන් ලයන් ලාගර් ලෙසන් එකක් දෙන්නට පටන් ගත්තේය...

මීයා පුංචි උනාට කට ලොකු... සද්දය තියන සතා හින් දා ඌ ත් ඩුවට් එකටම සෙට් උනේය.

“අඩෝ... කේසල යා... පරිස්සමින් අල්ල ගනින් මගෙ නැට්ට... වොලියුම් තිබ්බට කටේ... නිකං බේස් වැඩි කරලා කේස් හදා ගන්ඩ එපා ඩෝ... පොරවල් ගෙ සයිස් එක ෆේස් එකේ ෂයින් එකෙන් ගෙස් කරන්ඩ එපා ඩෝ... තොපි විතර ද සිංහ්ස් ලා ඩෝ....“

යනාදි වශයෙන් පිළිතුරු කතාව කරන්නට පටන් ගත්තේය.

“පල ඩෝ යන්ඩ... තෝ මීයා.. ඌරු මීයා.. කොෂ්ෂැට යා... තෝ මිනියා ගෙ පුතා... තොගෙ බාප්ප මිකියා...
 මෙතන සිංහ්ස් පාට් ඇක්ටිං දාන්ඩ එනවා... කරකෝල යවනවා ඩෝ නෝ රීසයිකල් බින් එකට....“

මේ ආදි සුනඛ ලෙවල් පාච්චල් නහුතෙට කියවෙද් දී නං මීයාට ඇත්තම කියවුනේය.

“කරල බලපන් ඩෝ... කරල බලපන්... කොස්සෙන් කන්ඩ වෙයි තොට ෂිංගගෙ පුතා...
 මේම මීය වගේ ෂපාන් වෙලා හිටියට ඩෝ...
කසාද බඳින්ඩ කලියෙන් නං
 මාත් කේෂර ලයන්ස් කිං තමයි ඩෝ....“

Continue Reading...

Blogroll

About