Thursday, December 12, 2019

‍ඇවිත් ගිය අඩි ලකුණු තිබුණා



හීන් ඉඳිකටු ඇඟිලි තුඩු අග හිම කඳුළු අවුණා
හීන් සර සර හඬින් කොඳුරන තුරු අගිසි නැවුණා
සුදුම සුදු හිම පොකුරු වැටුණා
කඳු වටේ සුදු සාළු ඔතලා
සුළඟ නැවතී බලා උන්නා
හඳ ඇවිත් මග ලකුණු පෙන්නා
අහස මුදුනේ බලා උන්නා
නෙත් වසා‍ දුර ඈත තරුවක්
නිදා ඉන්නා වගේ උන්නා
‍‍
හීන් ඉඳිකටු ඇඟිලි තුඩු අග හිම කඳුළු අවුණා
හීන් සර සර හඬින් කොඳුරන තුරු අගිසි නැවුණා
‍ඇවිත් ගිය අඩි ලකුණු තිබුණා
සුදු හිමේ රතු තිත් තියා ඔබ
ජීවිතේ ගෙන ගිහින් තිබුණා
Continue Reading...

Friday, December 6, 2019

විසි එකයි හතලිස් හත



එයා මට කියන්නෙ ටුක්කි කියල. ඒක හැබැයි මමම දා ගත්තු නමක්. මං පුංචි කාලෙ ඉඳල මට අම්මි හුරතලේට කියන්නෙ චුට්ටි කියල. ඉතින් මං පුංචි කාලෙ කවුරු හරි මගෙ නම ඇහුවම මං කියනවලු මගෙ නම ටුක්කි කියල. ඒ කතාව මම මුලින්ම කිව්ව දවසෙ එයා මගෙන් ඇහුව මාත් ඔයාට ටුක්කි කියන්න ද කියල. ඉතිං මං හා කිව්ව. එයා ටුක්කි කියල කියන විදිහ හරීම ආදරණීයයි. හුඟක් වෙලාවට එයා කියන්නෙ මගෙ ටුක්කි කියල. ඒ විදිහට එයා මගෙ කෑල්ල අමුණල කියද්දි.... අනේ.... ඒක තවත් ආදරණීයයි. මම ඇස් පියාගන පාවෙලා යනව එතකොට.

අපි හරියටම මුණ ගැහුනෙ පෙරේදා. මම ‘කල්පනා 1’ අභ්‍යවකාශ ජනාවාසයට ඇවිත් සති දෙකකට පස්සෙ. ඒත් අපි අඳුනගත්තෙ නම් එයිට හුඟාක් කලින්. එදා වුණේ මුණ ගැහුණු එක විතරක්ම නෙවෙයි. ඒ වෙද්දිත් අපි දෙන්න ආදරවන්තයො වෙලා ඉවරයි. හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්...... ඔව් මම ආදරෙයි... දරාගන්න බැරි තරමට ආදරෙයි. දැන් ඒක ස්ථිරයි. ඒකෙ ආපහු යාමක් නෑ...! කවදාවත්ම නෑ...!

කල්පනා 1 නම් තවම පර්යේෂණයක් විතරයි. මං හිතන්නෙ නම් ඒක සාර්ථකයි කියල. ඒක මුලින්ම ජනාවාස කළේ අවුරුදු පහළොවකට විතර කලින්. මම මොන්ටිසෝරි යන කාලෙ. මුලින්ම ඒක පර්යේෂණාගාරයක් හැටියට විවෘත කළේ මං උපන් අවුරුද්දට පස්සෙ අවුරුද්දෙ. දෙදාස් එකසිය විසි තුනේ. කල්පනා 1 මගෙ වයසෙ වුණාට, එයා හැබැයි එයිට වඩා ‍හුඟක් වයසයි. එයා නැතිනම් කල්පනා 1 තවම හීනයක් විතරයි මුළු ලෝකෙටම. කල්පනා 1 හැදුවෙ එයායි කිව්වත් මං හිතන්නෙ වරදක් නෑ. තාත්ත නම් ඒක කෙලින්ම කියනවා.

මෙච්චර කාලෙකට පස්සෙත් කල්පනා 1 සාර්ථකයි කියල කියන්න තව සාක්ෂි ඕන ද? ඒත් සමහරු තවම ප්‍රශ්න කරනව. එයාල හිතන්නෙ මිනිස්සු ජීවත් වෙන්න ඕන, පෘථිවියෙදි වගේම ග්‍රහ වස්තුවක මතුපිට විතරයි කියලයි. ඒ ‍ගොල්ලන්ට ‍එකඟ වෙන්න අමාරුයි, කල්පනා 1 වගෙ අභ්‍යවකාශයෙ කක්ෂගත කරපු සංවෘත යානයක ඇතුළත පෘථිවිය මතුපිට වගෙම ජීවත් වෙන්න පුළුවනි කියල. මං හිතන්නෙ එයාලගෙ ගැටලුව මිනිස්සුන්ට කොච්චර වෙනස් වෙන්න පුළුවන් ද කියන එක තේරුම් ගන්න බැරි කම. කිසිම දෙයක් වෙන්න පුළුවන් මේ විදිහෙන් විතරයි කියල සීමා දාගන්නෙ ඇයි? කල්පනා 1 වගෙ අභ්‍යවකාශයෙ කක්ෂගත කරපු ‍යෝධ සිලින්ඩරයක් ඇතුළෙ, පෘථිවිය මතුපිටදි වගෙම මිනිස්සුන්ට ජීවත් වෙන්න, හුස්ම ගන්න, කෑම කන්න, ළමයි හදන්න මේ සේරම කරන්න පුළුවන් කියන එක කරලම පෙන්නල තියෙද්දිත් මේ කට්ටියක් තවම කියන්නෙ ජනාවාස ඇති කරන්න ඕන ග්‍රහ වස්තු මතුපිට විතරයි කියලයි. ඒත් අපි කට්ටිය දැන් හිතන්නෙ ඊළඟ අභ්‍යවවාසය; ඒක තමයි අලුත් වචනෙ මේ වගෙ කක්ෂගත ජනාවාසවලට; කල්පනා දෙක කියල නම් කරනව ද, නැත්නම්, හයිලි එක කියල නම් කරනවා ද කියලයි.

හයිලි.... හ්ම්ම්ම්ම්ම්.... ඒ තමයි එයාගෙ නම. මං ආසයි... ‘මගෙ හයිලි’ කියල කියන්න... කියලත් තියනව මම... එයාට කතා කරද්දි. ඒත් මං ආස ඒක රහසක් ව‍ගෙ තියනවට. අපට හිත්වල තියන දේවල් හරියටම තේරුම් කරන්න බෑ නේ කොයිතරම් උත්සාහ කළත්. මං හිතන්නෙ ඒකට හේතුව තේරුම් කරන්න බැරිකම නෙවෙයි. අපිට අනිත් කෙනෙක්ගෙ හිත තේරුම් ගන්න බැරිකම. මොකද අපට අපේ හිතේ අනිත් කෙනාගෙ හිතේ මතුවෙන හිතිවිලි ඒ විදිහෙන්ම මතු කරගන්න බෑ. ජීවීන් හැටියට, අපට අපේ හිත් හැදිල තියෙන නියුරෝන් සම්බන්ධතා ඕන ඕන විදිහට කඩල ආයෙත් හදාගන්න බෑ. ඒකෙන් හිතන්න තියන නිදහස සීමා වෙනවා. ඇත්ත, මේව මම දන්නෙත් හයිලි ඒව විස්තර කරල පැහැදිලි කරල දුන්නට පස්සෙ. එයාට පුළුවන් හිත් දකින්න, තව කෙනෙකුගෙ හිත එයාගෙ හිතේ ප්‍රතිනිර්මාණය කරන්න. ඒ හැකියාව එයාට තියෙන නිසා තමයි, කල්පනා 1 ජනාවාසයක් විදිහට මේ විදිහට සාර්ථක වුණෙත්. නැත්නම් එතන කට්ටිය කාණ්ඩ හැදිල රණ්ඩු හදාගන හදිසි තීරණ ගන්න වුණු හැම වෙලාවකම ප්‍රශ්න ඇති කරගෙන මුළු ජනාවාසයම විනාශ වෙන්නත් ඉඩ තිබුණ.

මම එයා ගැන දන්නෙ චුට්ටිම චුට්ටි කාලෙ ඉඳලා. මං මොන්ටිසෝරි යන කාලෙත් චිත්‍රයක් ඇන්දත් ඇන්දෙ එයාගෙ රූප සටහනක්. මම රචනා ලියල තියනව එයා ගැන. මම පංතියෙ රැස්වීම්වල කතා පවත්වල තියනව එයා ගැන. කොටින්ම මම එයා ගැන ඒ කාලෙ ඉඳලම පිස්සුවෙන් හිටියෙ. මම විතරක් නෙවෙයි, මගේ වයසෙ ළමයි හැම දෙනාම වගෙ එයා ගැන දැනගන හිටියා. ඒ හුඟක් අයට එයා ගැන පිස්සුවක් තිබුණා. ඒත් මං කවදාවත් හිතන්නෙ නෑ මං විතර එයාට කවුරුවත්ම.... කවුරුවත්ම මේ වගෙ ආදරේ කරන්න ඇති කියල. හ්ම්ම්ම්ම්...... මං ඒක එයාටම කියල තියනවා.

“දන්නව ද... ඔයා මගෙ පණ...!” කියලා.

ඒ වගෙ දේවල් කිව්වම හයිලි හිනා වෙනවා. යන්තමට හුම් හුම් සද්දෙට. මං ආසයි ඒකට. මම දන්නව එයාට මාව දැනෙනවා. එයාත් මට ආදරෙයි. ඔව් එයා කියල තියනවා මට එහෙම. මං හිතන්නෙ නෑ එයාට විතර ආදරය කියන වචනෙ තේරුම තේරෙනවා දැනෙනව ඇති කියල වෙන කිසිම කෙනෙකුට. මොකද එයාට තියෙන කල්පනා ශක්තිය ‍දැනට වෙන කාටවත් නැහැ. ඒක තමයි ඇත්ත. ඒ බව බොහෝ දෙනෙක් දන්නෙ නැහැ. බොහෝ දෙනා හිතන්නෙ එයා දන්නෙ තාක්ෂණයයි විද්‍යාවයි විතරයි කියල. ඒත් මම දන්නවා. මම දන්නව එයාව පුංචිම පුංචි කාලෙ ඉඳලම. මම කිව්වනෙ. මුණ ගැහුණෙ නැතුවට මම ඒ කාලෙත් එයා එක්ක කතා කරනවා.

මම එයා ගැන මුලින්ම දැනගත්තෙ තාත්ති නිතරෝම කියවන කතාවලින්. තාත්ති එයා ගැන කතා කරද්දි තාත්තිගෙ ඇස් දීප්තිමත් වෙනවා. දිගට දිගට කියවගෙන කියවගෙන යනව තාත්ති. එයා තාත්ති අහන අහන දේ ලස්සණට විස්තර කරල දෙන හැටි, එයාගෙ නිමක් නැති දැනුම මේ සේරම පැය ගණන් කියවනව තාත්ති.

“ක්‍රිෂ් ඔයා මේ චුට්ටිගෙ ඔළුවට ඕනැවට වඩා බරපතල දේවල් දාන්නෙ ඇයි? මං ආස නෑ එයත් ඔයා වගෙ ප්‍රෝගැමර් කෙනෙක් වෙනවට...”

අම්මි නෝක්කඩු කියනව එහෙම වෙලාවට....

“නයෝ.... ඔයා ඔය කතා කරන්නෙ ඉරිසියාවෙන්... ගිහින් මූණ බලන්න කණ්නාඩියෙන්....”

තාත්ති හිනාවෙනවා.

“නැහැ ඉරිසියාව නෙවෙයි. මම ආස චුට්ටි මං ළඟම ඉන්නවට. එයා ඔය කතා අහල දවසක ඔයා ව‍ගෙම මාව දාල යන්න යයි”

“නයෝ... නයෝ... නයෝ...”

තාත්ති එහෙම කියන්නෙ හරිම හුරතල් විදිහට.... සමහර වෙලාවට අම්මිට තරහ ගියාම මමත් දැනටත් එහෙම ඇදල පැදල ‘නයෝ.... නයෝ... නයෝ...’ කියනවා. එයාට ඒ වචන ඇහුණම හිනා නොවී ඉන්න අමාරුයි. ඒත් පෙන්නන්නෙ නෑ. නිකම් ඔරවනව වගෙ පෙණුමකට මූණ හදාගන බලාන ඉන්නව අම්මි.

අන්තිමේ මම හයිලි ළඟටම ඇවිත්. කල්පනා 1ට ආව මමත්; තාත්ති කල්පනා 1 හදන කාලෙ ගියා වගේම. අම්මිවත් තාත්තිවත් හරියටම හරියටම දන්නෙ නෑ ඇයි මම ආවෙ කියලා. මං දන්නව එයාල මගෙයි හයිලිගෙයි සම්බන්ධය දන්න බව. මං හිතන්නෙ මම රෑ තිස්සෙ මෙසේජ් යව යව අලුත් කෝඩ් කෑලි ලිය ලිය හයිලි එක්ක කතා බහ කරන කොට එයාල ඒ ගැන සැක කරන්න ඇති. ඒත් හරිම හරි හේතුව එයාල දන්නව කියල නම් මම හිතන්නෙ නෑ. දන්නව නම් තාත්ති මෙච්චර මට උදව් කරන්නෙ නැතුව යයි මේ රස්සාව අරගන්න. එයාල මේ සම්බන්ධය දන්නෙ ප්‍රෝගැමර් කෙනෙකුයි පරිගණක යන්ත්‍රයකුයි අතර තියන සම්බන්ධකමක් හැටියටම විතරයි.

(නාසා ආයතනය මඟින් 2005 පැවැත්වුණු අභ්‍යවකාශ ජනාවාස සැලසුම් තරඟයක දී විශ්වයේ ප්‍රථම අභ‍්‍යවකාශ ජනාවාසය, කො‍ලොම්බියා යානා අනතුරින් මිය ගිය, ඉන්දියානු ජාතික කල්පනා චව්ලා ගගනගාමිනිය නමින් නම් කිරීමට තීරණය වී තිබේ.)

රන්සිරිමල් ප්‍රනාන්දු

දිණමින කැෆේ:  http://www.dinamina.lk/2016/07/02/18630
Continue Reading...

විසි එකයි විසි එක



"මට ඔයාව පේන්නෙ නෑ. එළිය මදි. ලයිට් එක හරවන්න ටිකක්" නයෝමි ‍කොඳුලාය.
තප්පර දහයකට පසුව ක්‍රිෂාන්තගේ මුහුණ ආලෝකමත් විය.

"දැන්..... ?"
"හ්ම්ම්ම්...."
පරිඝණක තිරයට මුව තබා දුන් හාදුව ඉතිරි කල තොල් ආලේපන පැල්ලම දෙස ටික වේලාවක් බලා හුන් නයෝමි කඩදාසි පිස්නයක් ගෙන එය පිසදමන්නට වූවාය. ලා රත් පැහැය ඉවත් වූවත්, පැත්තෙන් බැළූවිට පෙනෙන ලා තෙල් පැල්ලමක් තවමත් ඉතිරි වී තිබේ.

"ඒක ස්ක්‍රීන් ක්ලීනර් එකට යනවා...."
ක්‍රිෂාන්ත සිනාමුසු ස්වරයකින් කියයි.

"විසිඑකයි විසිඑක.... මතකනෙ"
නයෝමිගේ හඬ තීරණාත්මකය.

"දැන් යන්නෝ නැ...."
හිස පැළඳ සිටි හැඟීම් සන්නායක වලල්ල ඉවත් කරමින් ඕ නැගිට සිටියාය. ඇගේ නෙත් වල තිබුණේ කුසීත නමුත් පැහැදුනු බැල්මකි.
"හ්ම්ම්ම්ම්..... හෙට?"
"බෑ... හෙට වැඩ.... අනිද්ද.... හ්ම්ම්ම්?"

"විසිඑකයි විසිඑක.... විසිඑකයි විසිඑක" සෙමින් තොල් මැතිරූ ක්‍රිෂාන්ත පරිඝණක තිරය දෙසම නෙත් හෙලා ටික වෙලාවක් බලා සිටියේය. තිරයේ පසකින් ත්‍රිමාණ කාල සටහනක් බැමෙමින් තිබෙයි. අන්තර් ග්ලැක්සි පිවිසුමට අද දවස තුල සේන්දු විය යුතු යානා විස්සක පමණ සංඥා ලකුණු එහි සටහන් ව තිබේ. ඒ අතර පෘතුවියට ආපසු යන යානා තිබුණේ දෙකක් පමණකි.

සිහින් සිනහවක් සමගින් සුලැඟිල්ල දිගු කල ක්‍රිෂාන්ත ත්‍රිමාණ කාල සටහන ස්පර්ශ කර එය තවත් වේගයෙන් බැමවීය.

"විසිඑකයි විසිඑක.... විසිඑකයි විසිඑක.... හරි මං පොරොන්දු වුනානෙ ඔයාට..."

අන්තර් ගැලැක්සි පිවිසුම පෘතුවියට සමාන්තරව ආලෝක තප්පර හතරක දුරිනි. ආලෝක වේගයෙන් අඩක තරම වේගයෙන් ගමන් කරන වෝප් යානාවකට ඒ දුර යන්නට ගතවන්නේ තප්පර දහයක තරම කාලයක් වුවත්, යානය උපරිම වේගයට එන්නටත් පෘතුවි පිවිසුම අසල දී නැවත වේගය අඩු කරන්නටත් පැය හතරක පමණ කාලයක් ගතවෙයි.

"හුහ් වෝප් සහතිකේ තිබුණ නම් පැය පහයි...." ක්‍රිෂාන්තට ඉබේම කියවිනි.

‍විසිඑකයි දහනවය වසරේ සිට අයදුම් කර තිබුණත් වෝප් යානා ගමන් සහතිකය ලැබෙන්නට නම් තවත් අවුරුදු හතරක් වත් ගත වෙයි. එතෙක් එය දවස් අටක ගමනකි. වසර දෙකකට පසු ලැබෙන මාස හයක නිවාඩුවට තවත් මාස අටක් තිබේ.

+ ------ + ----- + ----- + ---- +

අධි ශීතකල පාර්සලය කුමක්දැයි, කවුරුවත් ඇසුවේ නැත. වෛද්‍ය පරීක්ෂණ සඳහා යැවෙන අධි ශීතකල පාර්සලවල අඩංගු දේ රහසිගත ලෙස සැලකීම සිරිතකට වඩා නීතිය ව තිබිණි. ප්‍රධාන රෝහලක ලිපිනය ලියූ පාර්සලයක් ගැන කෙසේවත් සැක සිතන්නට කාරණයක් ද නොතිබිණි.

ක්‍රිෂාන්ත තවත් වරක් පාර්සලයේ කෙලවරක වු කළු බොත්තම තද කර, තිරය මත දිස්වූ උෂ්ණත්වය පිරික්සා බැලීය. වෝප් යානාවට ඇතුළුවන සියලු දේ එකතු කරගන්නා රොබෝ යන්ත්‍රයට පාර්සලය ඇතුළු කල ක්‍රිෂාන්ත එහි පියන වසා, යානයේ තොරතුරු පරිගණක තිරයේ ලකුණු කලේය.

+ ------ + ----- + ----- + ---- +

නයෝමි කාමරයට පිවිසියේ අධි ශීතකල පාර්සලය නයෝමිගේ මේසය මත තැබූ රොබෝ ලියුම් බෙදන්නා කීක් කීක් යැයි දෙවරක් නාද කර ඉවත්වී යනවාත් සමගය. පාර්සලය පසක කළු බොත්තම පාර්සලයේ උෂ්ණත්වය සෙන්ටිග්‍රේඩ් ඍණ 197 ක් බව පෙන්වීය. සිහින් සිනාවක් සමග නයෝමි පාර්සලය සිය අත් බෑගය තුලට දැම්මාය.

හ්ම්ම්.... විසිඑකයි විසිඑක.

+ ------ + ----- + ----- + ---- +

වසර අවසානයට තිබුණේ දින පහකි. රෝහල් ‍ගොඩනැගිල්ල වර්ණවත් එළි විහිදුවමින් තිබිණි. අවට අනෙක් ගොඩනැගිලි වලට වඩා උස් නො වූවද, රෝහල වඩාත් කැපී පෙනුනේ එහි බිම සිට උඩට විහිදුනු ලා රතු පැහැ ආලෝක ධාරාවන් නිසාය. බිම් මට්ටමේ සිට සෙමින් සෙමින් ඉහලට පැතිරෙන රතු පැහැය එක මොහොතක මුළු ගොඩනැගිල්ලම වසාගෙන බොඳවී යයි. ඉන් පසු තප්පර හතරකට පමණ මුළු ගොඩනැගිල්ලම රක්ත තප්තව දිලිසෙයි. කෙමෙන් මැකී යන රතු එළිය නැවතත් බිම් මට්ටමේ සිට සෙමින් සෙමින් ඉහලට පැතිරෙන්නට ගනී.

නයෝමි කාමරයේ ජනේලයෙන් මෑත්ව ජනේලයට පිට දී සිට ගත්තාය. මුළු කාමරය පුරාම ඇගේ ඇස් දිවයයි. සියල්ල තිබිය යුතු තැන් වලම තිබේ. ක්‍රිෂාන්තගේ සිනාසෙන සේයාරුව දිග සෝපාවට ඉහලින් සිනා‍සීගෙන බලයි. එයට පහලින් ඇත්තේ තාත්තාගේ හා අම්මාගේ සේයාරුවකි. තාත්තාගේ මුහු‍ණෙහි සිනාවක් නැතත්, පැහැපත් සතුටු හැඟීමක් සලකුණු වී තිබේ. කවදත් මෙන් අම්මාගේ මුහුණ නම් පිරී ඉතිරෙන සිනාවකි. ඒ මුහුණු තුනෙහි වෙනස් කම් හා සමානකම්‍ තෝරන්නට නයෝමි වෙහෙස ගත්තාය. ඈ ක්‍රිෂාන්තගේ මුහු‍ණේ සිනාවට ඇළුම් කලාය. යන්තම් වක ගැසෙන කම්මුල් වලට ආදරය කලාය. එහෙත් ඇයට ප්‍රියමනාපම මුහුණ වුයේ නම් අම්මාගේ මුහුණය. අම්මා සිනාසෙන විට ඇගේ නෙත් යන්තම් කුඩාවෙයි. එය ඇගේ මුහුණෙහි ප්‍රියමනාප ගතිය තවත් උපුටා දක්වන්නේයි නයෝමි සිතුවාය. තාත්තාගේ මුහුණෙහි ඇත්තේ තරමක ගාම්භීර පෙනුමක් යැයි ඇයට සිතෙයි. ඊට වඩා ක්‍රිෂාන්තගේ මුහුණේ ඇති උතුරා යන සිනාවට ඈ කැමතියි ඇය සිතුවාය.

"මෙහෙමයි.... ජීවිතේ අපි තීරණය කරන්න ඕන දේවල් තියනව තමයි. ඒත් සමහර දේවල් තීරණය කරන්නෙ ජීවිතයයි නයෝමි, අපි නෙවෙයි"

"දැන් ඔයා හදන්නෙ ජීවිතය තීරණය කරල මෙසේජ් එකක් එවන කල් ඉන්න ද? ඔයා කියන ඔය ජීවිතය කියන්නෙ අන්තර් ග්ලැක්සි පිවිසුමේ පාලක සභාව ද ක්‍රිෂාන්ත?"

"හරි මම පොරොන්දු වුණානෙ..... ඒක නිසා මම එවන්නම්. හැබැයි ඔයාත් හිතල බලන්න ආයෙත්... හරි?"

සිතූ සැලසුම් ඒ විදිහෙන්ම අකුරක් වචනයක් නොවෙනස්ව කිරීමේ සිරිත ලැබුණේ තාත්තාගෙන් බව නයෝමි ට සිතෙයි. අම්මා හැමදාමත් කලේ තාත්තාගේ සැලසුම් වලට තීරණ වලට අනුකූල වීම බව ඈ සිතුවාය. එසේ කිරීම බොළඳ යටහත් වීමක් ලෙසත් ඒ අතින් අම්මා දුර්වලයෙකු ලෙසත් සිතන්නට ඈ පෙළඹී සිටියාය.

සෝපාව මත දිගාවී සිටි ෆ්‍රේඩෝ එයින් බැස අවුත් දොර දෙසට මුහුණ දිගු කරන තුරුම නයෝමි අම්මාගේත් තාත්තාගේත් ක්‍රිෂාන්තගේත් මුහුණු දෙස වරින් වර බලමින් සිටියාය.

"අපි යමු ෆ්‍රේඩෝ...." පහත් වී උගේ මුහුණ සිපගත් නයෝමි ‍දොර අසල තිබුණු හම් පටිය බල්ලාගේ කරපටියේ ගාංචුවට ඇවිණුවාය.

උයන් මගෙහි දැනුනේ සිසිලසකි. යාන්තම් ඇදී යන සුළඟක් ගස්වල පත් සෙමින් සොලවමින් තිබිණි. රෝහල් ගොඩනැගිල්ලෙන් විහිදෙන දැල්වෙන දිලිසෙන නිවෙන රතු එලිය පදික මග පුරාද දිදුල් දෙමින් තිබුණි.

+ ------ + ----- + ----- + ---- +

ඈ සිටියේ ක්‍රිෂාන්තගේ නිරුවත් පපුව මත මුහුණ ඔබාගෙන, ඝනව වැඩුණු රෝම සිඹිමිනි. ඇගේ ඇස් පියවී තිබිණි. ඕ හෙමින් දිගු හුස්මක් ගත්තාය.

"මට ඕනෙ අවුරුදු විසි පහ ඉවරවෙන්න කලින් බබෙක් හදන්න..."

"ඔයාට විසිපහ.... විසිපහ ඉවරවෙන්නෙ ‍විසිඑකයි විසි එකේ ජුනි විසිහතර.... හ්ම්ම්....."

ඒ එක්කම ඈට ඊයේ සවස ඇසුණු ක්‍රිෂාන්තගේ ලයාන්විත කට හඬ ඇ‍සෙයි.

"අපි කෘත්‍රිම වෙලා මදිද නයෝ... ?"

"නැහැ අපේ සැලැස්මක් තියෙනව. ඔයා පොරොන්දු වුණා"

"සැලසුම් කියන්නෙත් කෘත්‍රිමයි කියන්නෙත් එකම දේ නේ ද නයෝ?"

+ ------ + ----- + ----- + ---- +

පදික මග අසල බංකුවක වාඩිවූ නයෝමි, අත් බෑගයෙන් අධිශීත කල පාර්සලය ගත්තාය. පියනෙහි අගුළු හැරි ඈ, මොහොතක් එහි ඇතුලත වූ වීදුරු කෝෂය දෙස බලා සිටියාය. පාර්සලයේ පසෙක වූ රතු පැහැති යතුර ඇද දැමූ ඈ බංකුව පසුපස ගල් බැම්ම මතට එතුල වූ වීදුරු කෝෂය වැටෙන සේ, පාර්සලය ඇල කලාය.

"අපි යං ෆ්‍රේඩෝ...."


රන්සිරිමල් ප්‍රනාන්දු 

පලවූ අනෙක් තැන්:
කතන්දර බූන්දි
දිණමිණ කැෆේ
Continue Reading...

පැවතීම

ඇල් මැරුණු වසන්තය
සිල් සාළුවෙන් වහන
සරතයේ මල් වැස්ස
හෙලන හිම බිඳු ඔබය

නිසල නිල් අහස වෙත
ඉරුණු අත් දිගු කරන
පොප්ලරයෙ අත් සිඹින
සිහින මදනල ඔබය

විලේ හිම පුවරුවේ
තුරු රටා මල් මවා
ආදරේ කවි ලියන
හිරුමලේ පෙති ඔබය

කවුළුවේ පියන් මත
සීරුවෙන් හොට තබා
තට්ටු කර ඉගිල යන
බටිති රංචුව ඔබය

පැවතීම නම් ඉතින්
නැවතීමමය නිසල
කිසිදිනක නොනවතින
ආදරිය ඔබ අසල....!





Continue Reading...

Blogroll

About