(21)
හමන්නට අමතකව නැවතුනු
විඩාපත් වූ නල රලක්
දියෙන් තෙමුනද ගඟේ ඉවුරේ
නිදාපත් වූ ඔරු කඳක්
මැකී යන්නට පා ලකුණු යට
ගං ඉවුර සරනා
වැලි තලාවේ ඇඟිලි තුඩගින්
කුරුටු ගෑවෙයි ජීවිතේ
වසන්තය ඇවිදින් ගිහින්
පිපුණු මල් වල පෙති හලා
සුලං රැලිවල සුවඳ බිඳු නැත
කොතෙක් සෙව්වත් ලය පුරා
අඟුරු කැටයක අඳුරු පැහැයෙන්
අහස මත ඇඳි බොඳ ඉරක්
වර්ණ ගිලිහුණු ඉන්ද්‍ර චාපය
මේ කුලක් ලඟ තනිවෙලා
ගිගිරි සෙලවෙන නදින් හිනැහුනු
ඉවුර ගල් කුළු මත පිපී
ගඟේ දිය රළ දුව දුවා විත්
අඬා හැපෙමින් ඉකි බිඳී
නිදන්නට යන මහළු තුරු පත්
කහව නටුවෙන් ගිලිහිලා
තැත් කවත් පියඹන්න ආයෙත්
විසිරිලා මං පෙත පුරා
තුරු ලතා වුව ගී ගයා සිත ලඟම ගැවසුනු
දවස් දියවී වියැකිලා
සියොත් රල නැති හිරු සඳුත් නැති අහස හිස්වී
අඳුරු සළුවක දැවටිලා
කිතිකවා සිත පුබුදුවා මල් මුදා රොන් සුණු
ඉගිල යන්නට සමනළුන්
සක්වලේ දුර ඈත කෙලවර ඉපිද හැ‍ඬවුනු
අමර ගී සර දිව හඬින්
නැද්ද පිබිදී පවන සසලා ඉගිල එන්නේ
ගලා ගං දිය තල මතින් ...?
-.-
I must launch out my boat. The languid hours pass by on the shore---Alas for me!
The spring has done its flowering and taken leave. And now with the burden of faded futile flowers I wait and linger.
The waves have become clamorous, and upon the bank in the shady lane the yellow leaves flutter and fall.
What emptiness do you gaze upon! Do you not feel a thrill passing through the air with the notes of the far-away song floating from the other shore?
.
http://geethanjalie.blogspot.ca/2010/02/21.html
ජය වේවා ...!!
ReplyDeleteඑසේම වේවා සුමුදු.
Delete