මිස්ට කුලතුංගගේ කොන්දේ අමාරුව

By: රන්සිරිමල් (ලොකු) on Saturday, April 01, 2017

Share it Please

Tweet

අසූ එක දෙක අවුරුදුවල රස්සාවේ ආනුභාවයෙන් මා සිටියේ තලවාකැලේ තේ පර්යේෂණායතනයේ ය. මේකත් කැම්පස් එකකි. පර්යේෂණාගාර පහුකරලා කන්ද උඩට යද්දී හමුවෙන පළමුවෙනි බංගලාවේ නැවතී සිටි අපි පස් හය දෙනා අතර සිටි එවකට තේ පර්යේෂණායතනයේ ප්‍රධාන පරිපාලන නිලධාරියා වූ මිස්ට කුළතුංග  කාගේත් ගරුසරු ලැබුණු ප්‍රියමනාප වැඩිහිටියෙක් විය.

එක දවසක රෑ කෑමට උඩ තට්ටුවේ කාමරයෙන් පහලට බැස්ස මිස්ට කුලතුංගට උස්මුරුත්තාවට යන තරමට හිනාවෙන ලෙඩක් හැදිලා තිබුණි. කොච්චර හිනා යනවාද කිව්වොත් හිනා යන එකේ හේතුවවත් හරියට කියා ගන්නට හිනාව නතර කර ගැනීම අසීරු විය. යාන්තම් පරක් කරගෙන කතාව ඇහුවාට පස්සේ ඒ ලෙඩේ අපි හැමෝටමත් බෝ වෙන්නට වැඩි වෙලාවක් ගතවුනේ නැත.

ටික දවසක පටන් කොන්දේ අමාරුවකින් පීඩා විඳිමින් සිටි මිස්ට කුලතුංගට එවැනි රෝගාබාධ නිශ්චය වශයෙන්ම සුව කරන්නට දක්ෂතාවයක් ඇති වෙදෙක් ගැන ආරංචිය කියා ඇත්තේ, පරිපාලන අංශයේ පියන් හැටියට රස්සාව කල මනුස්සයාය. තේ පර්යේෂණායතනය පිහිටා ඇති ශාන්ත කූම්බ්ස් තේ වත්තේම පදිංචි ද්‍රවිඩ ජාතිකයකු වූ වෙද මහත්තයාගෙන් ප්‍රතිකාර ගන්නට මිස්ට කුලතුංග තීරණය කරන්නේ කොන්දේ රුදාව එන්න එන්නම වැඩිවෙනවායි හිතුණ නිසාය.

එදා හවස් වරුවේ වැඩ අවසන්වී බෝඩිමට ආවාට පසු, පියන් මහත්තයා වෙද මහත්තයාත් කැන්දාගෙන මිස්ට කුලතුංගගේ කාමරයට ඇවිත් තිබේ. මුණින් තලාවී ඇඳමත දිගා වන්නැයි මිස්ට කුලතුංගට කිවූ වෙද මහත්තයා කොන්ද පිට කොන්ද පිරික්සා බලා වෙදකම පටන් ගෙන තිබේ. ප්‍රධාන කාරිය වී තියෙන්නේ වෙද මහත්තයාත් ඇඳට නැගලා, මිස්ට කුලතුංගගේ කොන්ද පයින් තෙරපීමයි. මේක ටික වෙලාවක් වූ පසු සිද්ධ වූ දේ මට මතක හැටියට මිස්ට කුලතුංග කිවු විදිහටම ලියන එක වඩා රසවත් යැයි සිතමි.

"මිනිහා ටික වෙලාවක් පිට කොන්ද පාග පාග ගිහිල්ලා, සරම උඩට ඇදගෙන කොන්ද හරියේ වාඩි වෙන ගානට පාත් වුණා..... හහ්හහ් හහ් හහ් (ඇත්තම හිනා කෑල්ල මීට වඩා කැඩි කැඩි හිරවෙවි සද්දෙට තිබුණා).... මට නිකං තේරුණා කරන්ඩ යන වැඩේ.... මං මිනිහාව තල්ලුකරලා නැගිට්ටා....."

අපි කවුරුත් අලගිය මුලගිය රෝග නිට්ටාවට සුවකර දෙමියි කියා ඇවිත්, අපේ කොඳු ඇට පාගන රටේ වෙද්දු ගැන පරිස්සමින් ඇහැ ගහගන ඉන්නා එක වැදගත්ය. අඩුම ගානේ වැඩේ කුරුවල්වී නාන්නට වෙන්නට කලින්, ඇඳෙන් නැගිටින්ටවත් කල්පනාව තිබීම වැදගත්ය.