වෙනස් නොවන අකුරු [බාල්දිය සහ වාල්දිය ]

By: රන්සිරිමල් (ලොකු) on Sunday, January 08, 2017

Share it Please

Tweet

අදහස් බූන්දි

බාල්දිය සහ වාල්දිය

Ransirimal Fernando | රන්සිරිමල් ප්‍රනාන්දු

බූන්දි, බදාදා, ජුනි 3, 2009 22:24:13

ලසන්ත වික්‍රමතුංග අපේ කටට හුරු බාසාවෙන් කියනවා නම් නොම්මර එකේ බාල්දි කාරයෙකි. ලසන්ත බාල්දි දැම්මේ පුංචි අප්පුහාමිලාට නොව මහජනතාවටය. මෙතැන්දී මහජනතාව කියා අදහස් වන්නේ මහාම මහා ජනතාව මිස, පාරතොටේ පයින් යන සිල්ලර මිනිස්සු නොවෙති.
කෙසේ නමුත් මේ බාල්දි දැමිල්ල එක්තරා අන්දමක වාල්දි දැමිල්ලක් ලෙස දැක අඳුනාගත් කට්ටියක් පහුගිය දවසක ලසන්තට වැඩක් දුන්හ.

කරත්ත රෝදය ගොනා පස්සේ එන්නේ ගොනා කරත්තයට බැඳ තියේනම් පමණකි. අත් කරත්ත වලනම් ගොනා යන්නේ බොහෝවිට රෝදයට පසුපසිනි. ධර්මයේ එන කර්මයට අනුකූලවම මේ වැඩේ සිද්ධ උනාද නැද්ද කියා බොහෝමයක් පොදු ජනතා හිත්වල මේ නිසා යම් යම් කහටවල් තිබේ.

ටිකක් ඈත හිඳ බැළුවාම, ලසන්ත යනුත් මහ’ජනතා පුත්‍රයෙක් හෝ උන්ගේම නෑදෑයෙක් මිස, පොදු ජනතාව හෝ සිල්ලර මිනිසුන් අතරම ගැවසුණු කෙනෙක් කියා හිතන්නට සාධක අඩුයැයි හිතේ. එහෙම හිතුවාම මේකත් එක්තරා විදිහක මණ්ඩලේ කචල් එකක් කියා නොහිතන අයත් නැත්තේම නැති වග දහ අතේ මොරදෙන ලවුස් ස්පීකර් වලට කන් දෙන විට හැෙඟයි.

රබර් බට වාගේ නැවෙන ලපටි උඩ අතුවල සෙල්ලං කරන්නේ රිලව් මිස ඔරං ඔටන් ලා නොවෙන බව කාටවත් ඉලේට ඇ ඟිල්ලෙන් ඇන කියා දෙන්නට ඕනෑ කමක් නැත. මෙවන් පිරිස් බොහොමයක් ලසන්තගේ මලගමේ දීත් සෙල්ලම් පෙන්නූ හැටි පෙණුනි. සමහර බෑන් චූන් කාරයින් නම් මේ මල ගෙදරත් පිම්බේ ම ඟුල් අවමඟුල් නොබලා ඒ අය කවදත් පිඹින පපර නලා හා පපර චූන් ම පමණකි. නොදන්නා දේ කරන්න යනවාට වඩා තමුන්ට පුළුවන් දේ කර කර බාගෙන ඉන්නා එකත් අගේ නොකල යුතුම දෙයක් නොවේ. එසේ වුණත් සියළු කාරණා එකතු කර සලකා බලන විට මේ කිසි දෙයක්, අත්තඩියේ මහ පාරක් මැද මහ දවාලේ සිදුවූ ලසන්තගේ ඝාතනයත් ඇතුළුව, අපේ රටේ සිදුවෙන්නට බැරි අමුතු දේවල් ය කියාත් හිතෙන්නේ නැත.

අපේ බොහෝ දෙනෙකුට සදාචාරයත් ශිෂ්ඨාචාරයත් සාධාරණයත් අසාධාරණයත් මතක් වෙන්නේ තමුන්ගේම ඔළුවලට කපුටු වර්චස් ටිකක් හෝ වැටුණාට පසුවයි. තමුන්ගේ ජනේලයෙන් වීසි කරන ඉඳුල් වතුර ටික ඇඟට වැදුන එකා ගේ ගෝරනාඩුවට උඩින්, ඉඳුල් විතරක් නොව පැහැරූ මලපහත් තමුන්ට ඕනෑ විදිහට විසි කිරීමට තමුන්ට ඇති අයිතිය ගැන කතා කරන්නට තරම් උගුරු දඬු හයිය හත්තිය ඇති කම අපේ ජන්මයෙන් ම අපට උරුම වී ඇත.

මේ සිද්ධිය, පුංචි පන්තිවල හිට වාද විවාද මාතෘකාවක් වන පෑනද කඩුවද කතාවේම කොටහක් ලෙසත් අපට පෙන්වන නාටක කාරයෝත් සිටිති. කඩු ගත්තෝත්, පෑන් ගත්තෝත්, කඩුව එක අතකිනුත් පෑන අනෙක් අතිනුත් ගත්තෝත් ආදි නානා විධ නළු නිළියෝ මේ විවාදයෙන් දිනුවේ කවුද කියාත් විවාද කරති.

මිනිහෙක් මරා දැමීම, අමු අමුවේ, මහ දවාලේ, වෙඩි තියා පමණක් නොව, කෑලි කෑලි කර, කපා කොටා මරා දැමීම, හිස ගසා පැල ඉනි වැටේ රඳවා මරා දැමීම, ලයිට් කණුවේ එල්ලා වෙඩි තියා මරා දැමීම, අත පය බැඳ නොමරා මරා ගඟේ පාකර යැවීම මෙන්ම, ටයර් සෑයක ආදාහනය කොට මරා දැමීම ආදි මෙකී නොකී අනේක විධ මරා දැමිලි අපේ රටේ මෑත ඉතිහාසය තුල ඇති පදම් ඇත. මිනිහෙක් කීවාට, මෙහෙම මැරුණ උන්ට ස්ත්‍රී පුරුෂ ලමා ලපටි බාල මහළු ආදී කිසිම බේදයක් බලපෑවේ නැත. රොබට් නොක්ස් ගේ අයිලන්ඩ් සිලෝන් හි විස්තර වෙන රාජ දඬුවම් වල කෘරත්වය ගැනත්, ඇහැලේපොල පවුලට ලැබුණු වද හිංසා ගැනත් කියවා ඇඟ කිලිපොලවා ගත් යුගයකින් පසු ඒ අත්දැකීම් ඇස් පනා පිට විඳින්නට අපේ රටේ පරම්පරා දෙක තුනකටම වාසනාව ලැබී තිබේ. කවුරු කොහොම හිතන්නට උත්සාහ කලත්, කවුරු කොහොම අඟවන්නට උත්සාහ කලත් හිතා බැළුවාම හිතෙන්නේ මෙවන් තැනක් නම් නැත්තේය වෙන කොහේවත් කියලාමය.

ලසන්ත මිනී මරුවෙක් නොවේ. ලසන්ත, හරි වැරදි කෙසේ වෙතත්, යමක් කල එකෙකි. එමෙන්ම කරපු වැඩේ රිදෙන තැන්වලට රිදෙන්නම කල එකෙක් කියා වෙච්චි දේ වලින් පෙනෙයි. ප්‍රශ්න කිරීම වනාහි අපේ සංස්කෘතියට නොගැලපෙනම ගතිගුණයකි. සාධාරණය අසාධාරණය, විශේෂයෙන්ම තමුන්ට කිසිම පල ප්‍රයෝජනයක් ලාබයක් අලාබයක් නැති දෙයක සාධාරණය අසාධාරණය කතා කිරීම නම් කල නොයුතුම දෙයකි. ඒකත් එක එල්ලේ උණු උණුවේ පදමට පැණිකර කීම නම් කවදාහෝ පසුපස්සේ එන පාපකර්මයක්මය.

මේ තරම් දේවල් ලියන්නට හිතුනේ ලසන්ත අවසන් වතාවට ලිව්වාය කියන කතුවැකියේ කොටස් කීපයක් තේරුම් ගන්නට උත්සාහ කල පසුවයි.

“Every newspaper has its angle, and we do not hide the fact that we have ours. Our commitment is to see Sri Lanka as a transparent, secular, liberal democracy. Think about those words, for they each has profound meaning.
Transparent because government must be openly accountable to the people and never abuse their trust. Secular because in a multi-ethnic and multi-cultural society such as ours, secularism offers the only common ground by which we might all be united. Liberal because we recognise that all human beings are created different, and we need to accept others for what they are and not what we would like them to be. And democratic... well, if you need me to explain why that is important, you’d best stop buying this paper.”
-(2009 ජනවාරි 11දා සන්ඩේ ලීඩර් කතුවැකියෙන්)

''සෑම පුවත් පතකටම ස්වකීය වූ අරමුණක් ඇත. අපටත් එසේම බව අපි නොසඟවා කියමු. අපේ කැපවීම අපේ රට විවෘත, ඓහික, මධ්‍යස්ථ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මගකට එළඹෙනු දැකීමයි. මේ වදන් එක එක ගැන සිතන්න. ඒ එක එකක් තුල පෘතුල අර්ථයන් ගැබ්ව තිබේ.
රජය රටේ ජනතාවට අවංකව වගකිවයුතු නිසාත් හා ජනතාව රජය කෙරෙහි තබන විශ්වාසයෙන් රජය අයුතු ඵල නොගතයුතුත් නිසා, විවෘතකම හෝ පාරදෘශ්‍යත්වය අත්‍යවශ්‍යය. අපේ රට වැනි, බහු වාර්ගික හා බහු සංස්කෘතික සමාජයක ඒකීය බව රැකගත හැකි එකම පොදු ස්ථාවරය වන්නේ ඓහිකත්වය බැවින් අපි ඓහිකවාදී විය යුතුද වෙමු. අපේ ඕනෑ එපාකම් අනුව අනෙකා හැඩගැසීම පසෙකලා එකිනෙකාගේ අනන්‍යතාවයන් ඒ ලෙසින්ම පිළිගන්නා බැවින් අපි මධ්‍යස්ථ විය යුතුද වෙමු. එමෙන්ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීත්වයත් අත්‍යවශ්‍යය. ඒ මන්දැයි මමම ඔබට පහදා දිය යුතුයැයි ඔබට සිතේ නම්, ඔබ මේ පුවත් පත මිලදී නොගැනීම වඩාත් හොඳය.''

කුමන හෝ පද්ධතියක් යම් අවස්ථාවක හෝ තලයක සිට තවත් තලයකට සංක්‍රමණය වීම අප්‍රමාණවූ මංපෙත් ඔස්සේ සිදුවිය හැකිය. අවසානයේ වැදගත් වන්නේ අවසාන ඵලය මිස මාර්ගය නොවේ. එනමුදු, ඒ වෙනස සඳහා වැයවන්නාවු කාලයත් පිරිවැයත් දෙකම, මාර්ගය මත රඳා පවත්නේය.

http://www.boondi.lk/article.php?ArtID=696 

මේ ලියවිල්ලට එකතු කරන්නට දෙයක් නැත. සිංදු කියන අය තවමත් සිංදු කියති. වා කියන්නේ එන්නටය. බා කියන්නේත් එන්නටය. බා බා කියා හාල් ඇට දැමීමත් රැලේ පොරකා ඇවිත් ඒවා ඇහි‌ඳීමත් තවමත් ඉතින් එහෙමමය. (ජනවාරි 8, 2017)