දැන් ඔය රැප් හිපොප් ගායකයෝත්, පවුඩර් බිස්නස් කරන අයත්, ඒ වගෙම ඡන්ද බිස්නස් කරන අයත් කැරට් අල ගෝනි විතර රත්තරන් කඹ කෑලි බෙල්ල වටේ එල්ලාගෙන නැටුවාට, ඔය සිරිත මුලින්ම පටන් ගත්තේ අපේ පැත්තේ මාළු මුදලාලිලා.
ඒවා නියම පවුං රත්තරන් කඹ. ඇඟිල්ලක දෙකක වත් මහත තියන රත්තරන් කඹයක් බෙල්ලේ නැති එකෙකුට මාළු මුදලාලි කෙනෙක් කියන එක තුත්තිරි ගහකට පොල්ගහක්ය කියන්නා වගේ දෙයක්. මේ කඹේ තියෙන්නේ ආරස්සාවට. යක්කුන්ගෙන් නෙමෙයි. හදිස්සියකට අතමිට හිඟයකට ටක් ගාලා බෙල්ල අතගාලා දෙන්න පුළුවන් නේ. දෙන්න ඕනැත් නෑ.... ඕක දැක්කාම ඇති ඕනැ නයෙක් දැපනෙ වැටෙන්න. අපේ ඔළුවලට නයා දැක්කාම එන්නේ නාග මාණික්‍යය නේ. ඒක නිසා දිස්නෙ ගහන රත්තරන් කඹයකින් බැඳලා තියන බෙල්ලක් දැක්කාම ගනුදෙනුත් අමතක කරලා ඒ ගාංචුවක එල්ලෙන්නයි බලන්නෙ.
මතක ඇති කඹේ තිබුණේ තල්විල රූබන් මුදලාලිගේ කරේ.
අර ස්ටීව් ජොබ්ස් තහඩුව නැති කාර් එලවලා වැඩ කාරයෙක් වුනා නේ..... මට මතක හැටියට රූබන් මුදලාලි ඔස්ටින් කේම්බ්‍රිජ් එකක් එලෙව්වා.... ජීවිතේටම ඩ්‍රයිවින් ලැයිසන් අරන් නෑ... කියල එයාගෙම පුතා කිව්වා වගේයි මතක.
අන්න වැඩ කාරයෝ.... තෙප්පමේ මූදු ගිහින් පටන් අරන් මන්නාරම කෝකිලායි පැතිවල ඉඳන් මාළු ලොරිය පිටකොටුවට එවන තරමට බිස්නස් එක අරගන ගියත්, අයිවන් අංකල්ලාගේ ෂෙඩ් එකේ කාර් එක නවත්තලා වටේ පිටේ හතර වටේටම ඇහෙන්න කතන්දර කියනවා ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර යන බොහෝ වෙලාවල ඇහෙනවා.
ෂර්ට් එකේ උඩ බොත්තං දෙක ගැට ගැහෙන්නෙම නැති හින්දා අර කඹේ පේනවා බොහොම ඈතට. මාළු මුදලාලිලාගේ අතේත් තිබුණා රත්තරන් මාංචු. දැන් එව්වාට බ්‍රේස්ලට කියනවා. පිරිත් නූල් කියනවා. අර චමින්දගේ පින්තූරෙත් අත පිරෙන්න තිබුණා.
රූබන් මුදලාලි, මූදත් එක්ක පොරකාලා ජීවිතේ පීනපු මනුස්සයෙක් වුණත්, මෝඩයෙක් නොවෙයි. පරම්පරා මාදැල් කාර, මුදලි මුදලාලිලා එක්ක තකට තක මාළු බිස්නස් එක කරන්න මෝඩයෙකුට පුළුවන් ද? එහෙව් මිනිස්සු තාමත් ඉන්නවා අපේ රටේ. හොඳ නරක දෙකම අත් දෙකේ ගුලි කරගෙන, යකාගෙ ගෙදර ගිහිල්ලා කුරුසෙ හිටවන්න උනත් බය නැති පරාණ මේ ගොල්ල. හොඳට හොඳයි නරකට නරකයි, කෙලවන්න ආවොත් පුතෝ අතේ අරන් යන්න කැවුත්ත ගලවල දෙන ජාතියෙ උනත්, තමුන් අත තියලා නැගිට්ට පොල් ගහ උනත් හිතේ මතක තියාන ඉන්න උදවිය.
රූබන් මුදලාලිගෙ හෙමින් කතාවක් නෑ නෙ. වැල්ලෙ කාගෙත් ඉතින් හෙමින් කතා නම් නැහැ. ට්රාන්ස්පේරන්ට් කියන්නේ, මේ කෙරෝලේ ගෙදර කතා වෙන දේ, ගව් හතරක් පහක් ඈත ගෙවල් වල අයත් දන්නවා. නෑ ඉතින් කියන දෙයක් මූදේ ගොරොද්දෙට උඩින් කියන්නත් එපැයි. නිකං ඤාව් ඤාව් ගාලා පුරු පුරු ගාලා ඒ වැඩේ වෙන්නේ නෑ.
රූබන් මුදලාලි එක හැන්දෑවක අපේ ගෙදර ඇවිල්ලා තාත්තාට ලොකු කතන්දරයක් ටෙලි ඩ්‍රාමා කරලා පෙන්නවා. බොඩි ලැන්වේජ් කියන වචනේ සුද්දෝ හදාගන තියෙන්නේ ඒ වගේ මිනිස්සුන්ව දැකලායි මං හිතන්නේ.
කියපු දේවලින් හොඳටම මතක එක වාක්‍යයක් නං නිතරම මතක් වෙනවා. ඒක අර කඹේ වගේම රත්තරන් කියමනක්. එහෙව් කතාවක් හෘදය වස්තුවේ තියාන වැඩ කරන මිනිහෙකුට වරදින්න විදිහක් නෑ කියලාත් අනන්ත හිතනවා මම.
"නොගන්නා ලිඳේ වතුර පල් වෙන්නා වාගේ.... නොහිතන මිනිහා වල් වෙනවා....!"
No comments:
Post a Comment