Wednesday, October 16, 2024

සෙව්වන්දිගෙ වැහි බිංදුව

 













සෙව්වන්දිගෙ වැහි බිංදුව
සරත් කාලෙ දවසක
ඒ කියන‍්නෙ මල් පිපෙන කාලෙ අග
සීත කලාපෙ රටවල ගස්වල කොළ
කහ පාට වෙලා රතු පාට වෙලා
නටු වලින් ගිලිහිලා
සුළං රැළි වල දැවටිලා
තාලෙට නට නටා
පුංචි ළමයි වාගෙ
උඩ පැන පැන
පාවෙලා යන කාලෙ

හෙමීට හෙමීට
කම්මැලිකමේ ගාට ගාට ආපු
මහ විසාල වලාකුලක
අග හරියෙ කෙළවරේ
දියවෙච්ච පුළුන් රොදක් වගේ
විසිරිච්ච ඇඟිල්ලක එල්ලිලා
පුංචිම පුංචි වැහි බින්දුවක්
‍‍ඔංචිලි පැද පැද හිටිය...

වලාකුල චුට්ටෙන් චුට්ට
අහස හරහට යද්දි
ඈත ඉරේ ඉඳල
අකමැත්තෙන් වගෙ ගැලවිල ආපු
සුදුම සුදු‍
ලොකුත් නැති
පොඩිත් නැති
ඒත් මහා කඩිනමකින්
දුවගෙන ආපු
එළිය රළක්...
වැහි බින්දුවෙ හැප්පුනා...

දන්නවද වෙච්ච දේ...
දන්නවද...?

ඒ සුදුම සුදු
එළිය රළ බෙදුනා
පාට පාට වලට...!
පාට හතකට...
චුට්ටං දේ දුන්නකට ...!
කහ පාට, කොළ පාට,
නිල් පාට, නිල් දම් පාට, දම් පාට
පාට හතකට....!

ආකාසෙ පුරාම විහිදිලා
මහ විසාල පාට පාට පාලමක් වගේ
එල්ලිලා තියෙන දේ දුනු හැදෙන්නෙත්
එහෙමම තමයි.

වලාකුළු අගිසි වල
විසිරිච්ච ඇඟිලි වල එල්ලීගෙන
ඔංචිලි පදින පුංචි වැහි බිංදු වල
හැප්පෙන ඉර එළිය රැලි
පාට පාට වලට
පාට හතකට

රතු පාටට, තැඹිලි පාටට,
කහ පාටට, කොළ පාටට,
නිල් පාටට, නිල් දම් පාටට, දම් පාටට
බෙදිලා විසිරිලා පැතිරිලා...‍

ඔංචිලි සෙල්ලං ඉවර වෙලා
වැහි බිංදු විසිරුනාම
දේ දුන්නෙත් ඉතින් පාට ඇකිලිලා හැංගෙනවා
හරියට පාට පාට ඇඳුම් ඇඳගෙන
මිදුල පුරා දුව පනින පොඩි අය
හවසට ගෙදර ගියා වගෙ තමයි.

ඉතින්...
‍ඔංචිලි පැද්ද වැහි බිංදුවෙ
අර දුවගෙන දුවගෙන ආපු
කලබල එළිය රළ හැප්පිලා හැදිච්ච
මේ චුට්ටි දේ දුන්න
ගිලිහිලා ගිහින්
පහළට... පහළට... පහළට ගිහින්...
ටික ටික දැනෙන සීතල නිසා
පෙති පොරවගෙන ඇකිලිලා හිටිය
සෙව්වන්දි‍ෙග මූණෙ තැවරිලා
නතර වුනා...
පාට හතම...!
රතු පාට, තැඹිලි පාට,
කහ පාට, කොළ පාට,
නිල් පාට, නිල් දම් පාට, දම් පාට

සීතලට මල් වල
පාට අඩුවෙලා
මැකිල බොඳවෙලා
යන කාලෙ...

පාට පාට පාට හතක්
අරන් දුවගෙන ආපු
චුට්ටි දේදුන්න දැකලා...
සෙව්වන්දී හිනැහුනා
පෙති විහිදල හිනැහුනා
සිනා සුවඳ විහිදිලා
ඈත ඈත පියඹලා
වලාකුලේ ගෑවිලා
වලාකුලම සුවඳ වුනා

දන්නවද...

මල් වල සුවඳ දැනෙන්නෙ
මල් හිනැහෙන කොට...
සතුටින් හිනැහෙන කොට...
සුවඳ කියන්නෙ
මල් කතා කරන විදිහ තමයි
මල් සතුටින් අපට කතා කරද්දි තමයි
අපට දැනෙන්නෙ මල් සුවඳ...
ඉතින් සෙව්වන්දිගෙ
සුවඳ සුවඳ සතුටු සුවඳ දැනුණු...
වැහි බිංදුව හිනැහුනා
ඔන්චිල්ලේ පැද්දුනා
ඒ පැත්තට මේ පැත්තට
පැද්දි පැද්දි හිනාවෙවී
තව හයියෙන් තව හයියෙන්
හිනාවෙවී පැද්දිලා
අහස දිගේ පාවෙලා
පුංචි පුංචි වැහි බින්දුව
හීන් සැරේ හෙමින් සැරේ
පරෙස්සමට පරෙස්සමට
පහළට පහළට ඇවිදින්
නතරවුනා සෙව්වන්දිගෙ...

.......................................

සිනිඳුම සිනිඳු
රෝසම රෝස පාට
පෙත්තක් උඩ...!

සෙව්වන්දි මොකද කළේ... දන්නව නේද?
හිනැහුණා...
තව තව හිනැහුණා
වැහි බිංදුව එක්ක හිනැහුණා...
සෙව්වන්දි හිනැහෙද්දි

මොකද වුනේ... දන්නවනෙ...?
සුවඳ විහිදුනා....
ඈතට ඈතට යනකල්
දිගට දිගට විහිදුනා.... සෙව්වන්දිගෙ සුවඳ....!

ඔන්න ඉතින් සුළඟ නටන්න ගත්තා
උඩ පනින්න සුලි කරකැවෙන්න
පිනුම් ගහන්න දඟලන්න ගත්තා
ගස්වල අතු අස්සෙන්
හයියෙන් හයියෙන් රිංගගෙන ගිහින්
හූස් හෝස් ගාලා සද්ද කරන්න ගත්තා
කහපාට වෙලා
අතු වලින් ගැලවිලා
ගස් යට දිගාවෙලා
ඇස් පියාන හිටපු පුංචි කොළ
එහෙ මෙහෙ විසි කරල ඇහැරවල
අඬවන්න පටන් ගත්තා

සුළ‍ෙඟ දඟකාරකම වැඩි වැඩි වෙලා
එයා ගිහින් ගසුත් හොල්ලන්න පටන් ගත්තා
කහ පාට
රතු පාට
ලා කහ පාට
ගින්දර පාට
රතුම රතු පාට
පාට පාටට
කොළ එල්ලගෙන
ආඩම්බරෙන් හිටපු මේපල් ගස්
හොලවලා හොලවලා හොලවලා
පාට පාට කොළ ගලවලා
වීසිකරන්න පටන් ගත්තා
සයිප්‍රස් ගසුත් හෙල්ලුවා
හයියෙන් හෙල්ලුවා
හුඟක් හයියෙන් හෙල්ලුවා
ඒත් ඒවායෙ හීනි කූරු කූරු
කොළ පාට කොළ
ගැලවුනේ නෑ එහෙමම තිබුනා
ඒවයෙ කොළ හැමදාම

හැමදාම හැමදාම
කොළම කොළ පාටයි
සීතලට හුළඟට බෑ ... ඒ කොළවල පාට මකන්න...!

ඉතින් මේ විදිහට දඟම දඟ සුළඟ
දඟම දඟ විදිහට
දඟල දඟල දඟ කර කර
මේපල් ගස්වල කොළ ගලවලා
හැමතැනම විසි කරලා හැඩිකරලා
සයිප්‍රස් ගස් හොලවලා හොලවලා
නරකම නරක දඟයෙක් වගේ
දඟල දඟල දඟ කර කර ගිහින්...
අනේ සෙව්වන්දිවත් හෙලෙව්වා...
හෙමීට හෙමීට ‍පැද්දි පැද්දි
එහෙට මෙහෙට පැද්දි පැද්දි හිටි සෙව්වන්දිව
හයියෙන් මහ හයියෙන්
හයියෙන්ම හයියෙන්
හෙලෙව්වා සුළඟ
සෙව්වන්දි පෙති අකුල ගත්තා
තද කරගත්තා
හිනාව නැවතුනා
සුවඳ නැවතුනා
එයාට බය හිතුණා
දුක හිතුනා...

ඇයි....
ඇයි දන්නවද...?

එයාට බය හිතුණා
එයාට දුක හිතුනා
සුළඟ ඇවිත් හොල්ලන කොට
එහෙට මෙහෙට පද්දන කොට
මහ හයියෙන් ඒ පැත්තට ආයෙ ඇවිත් මේ පැත්තට
තල්ලු කරල හොල්ලන කොට
අර පුංචිම පුංචි වැහි බින්දුව
වීසි වෙලා යයි කියලා
වීසි වෙලා වීසි වෙලා ගිහින්
ඈතට ඈතට වීසිවෙලා....
බිමට වැටෙයි, වැලි උඩට වැටෙයි, පස් උඩට වැටෙයි කියලා...!
එහෙම උනොත් වැහි බිංදුව
වැලි අස්සෙ පස් අස්සෙ හැංගිලා... හැංගිලාම යයි
ආයෙ දකින්න බැරි වෙන්නම
හැංගිලා යයි කියලා
සෙව්වන්දිට දුක හිතුණා
හුඟක් දුක හිතුණා
සෙව්වන්දි පෙති තද කරගෙන
තදින්ම තද කරගෙන
වැහි බිංදුව තුරුළු කරගෙන
තුරුළු කරගෙන හිටිය

සුළඟ නවත්තන්නෙ නැතුවම නැටුවා
උඩ පැන්න දැඟළුවා
ගස් හෙලෙව්වා
සෙව්වන්දිවත්
හයියෙන්
එහාටයි....
මෙහාටයි....
තල්ලු කළා...

සුළඟ ගිහින් මේ පැත්තෙන්
මහ හයියෙන් දුවන් එද්දි
අර පැත්තට තල්ලු වුනා
සෙව්වන්දිව තල්ලු වුනා
සුළඟ ගිහින් අර පැත්තෙන්
මහ හයියෙන් දුවන් එද්දි
මේ පැත්තට තල්ලු වුනා
සෙව්වන්දිව තල්ලු වුනා
එහෙට මෙහෙට
ඒ පැත්තට මේ පැත්තට
මේ පැත්තට ඒ පැත්තට
හැම පැත්තටම හෙල්ලුවත්
සෙව්වන්දි
පෙති තද... කරගෙන
වැහි බිංදුව තුරුළු කරගෙන
ඇස් වහගෙන හිටියා.

සුළඟ දඟලද්දි
දඟලන සුළ‍‍ෙඟ හැප්පිලා තල්ලුවෙලා
වලාකුළු තල්ලු වෙලා ගියා
ඒ පැත්තට තල්ලු වුනා
මේ පැත්තට තල්ලු වුනා

තල්ලු වෙලා තල්ලු වෙලා
අහස පුරා ඒ පැත්තට මේ පැත්තට
දුවලා දුවලා දුවලා දුවලා
වලාකුළු ටිකින් ටික ටිකින් ටික
උණුසුම් වුනා
උණුසුම් වෙලා, උණුසුම් වෙලා
ඒ උණුසුම විදුලි පුළිඟු වෙලා
පිපිරෙන්න ගත්තා


විදුලි එළිය රිදී පාට නූල් වගේ

අහස පුරාවට විහිදුනා
දිලිසෙන රිදී පාට මකුළු දැල් වගේ
අහස පුරාවට දිලිසුණා
ඒ රිදී නූල් ඇදිල ඇදිල බිඳුනෙ
මහා හයියෙන් කෑ ගහලා
මහා හයියෙන් ගොරවලා
අහල තියෙනව නේද
විදුලි එළිය දිලිසිලා
එක පාරටම මහා... හයියෙන්
පිපිරෙන සද්දෙ...

සෙව්වන්දි
පෙති තද... කරගෙන
වැහි බිංදුව තුරුළු කරගෙන
ඇස් වහගෙන හිටිය
ඇස් වහගෙන හිටිය...
රෝස පෙති අස්සෙන්
බිංදු බිංදු විදුලි එළිය රිංගලා ඇවිත්
රෝසම රෝස පාටට
වැහි බිංදුවට වැටිල දිලිසුනා
අර අපි ඇස් වහගෙන ඉද්දිතද එළියක් වැටුනම
රෝසම රෝස ප‍ාටට පේන්නෙ....
අපේ ඇඟිල්ල
විදුලි පන්දමේ එළියට අල්ලපුවම
ලාවට රතු පාටට එළිය පේන්නෙ...
හරියටම අන්න ඒ වගේ...

රෝසම රෝස පාට එළිය වැටිලා
සෙව්වන්දිගෙ පෙති අතරෙ
වැහි බිංදුව දිලිසුනා...
ලස්සණම ලස්සණ රෝස පාටට
සෙව්වන්දිගෙ රෝස පාටටත් ව‍ඩා
රෝස පාටට දිලිසුණා
බය හිතුණත්... දුක හිතුණත්

සෙව්වන්දි යාන්තමට හිනැහුණා...
සෙව්වන්දි හිනැහුණාම...
සුවඳ ගලන්න ගත්ත.

ඒත්...
ඒ සුවඳ කොහේවත් ගියේ නෑ
සෙව්වන්දිගෙ පෙති අතරෙම රැඳුන
සෙව්වන්දිගෙ පෙති අස්සෙ
හීන් හිනා සුවඳ පිරිල ඉතිරුණා
වැහි බින්දුව
ඒ සුවඳින් පිරිල ගියා
වැහි බින්දුවත්
යාන්තමට හිනැහුණා
සෙව්වන්දිගෙ සුවඳ හිනා‍වත් එක්ක
හැමතැනම සුවඳ වෙලා
වැහි බින්දුවත් සුවඳ... සුවඳම වෙලා
සුවඳ පැන් පොදක් වෙලා...

සුළඟ තවත් හයියෙන්
තල්ලු කලා වලාකුළු
ලොකු ලොකු වලාකුළු තල්ලුවෙලා ගිහින්
මහ හයියෙන් එකට හැප්පුනා
වලාකුළු වල හැංගිලා හිටපු වැහි බිංදු
විසිවෙලා ගිලිහිලා වැටෙන්න පටන් ගත්තා
ඒ වැහි බිංදු බිමට වැටෙන්න කලින්
සුළං හොරා ඈත ඈත උතුරටම ගිහින්
තල්ලු කරගෙන තල්ලු කරගෙන ආව
මහා සීතල සුළං
සීතලම සීතල සුළං
ඈත ඈත ඈතම උතුරෙ ඉඳන්...

සීතල, සීතල, සීතලම සුළං
වැදුනම මොකද වුනේ
අර වලාකුළු වලින් ගිලිහිලා වැටුනු
වැහි බිංදු වලට...
ඒව සීතල වෙලා
සීතල සීතලම වෙලා
සුදුම සුදු පාට හිම කැරලි වුනා...

හිම හැදෙන්නෙ එහෙම තමයි...
පුංචි පුංචි වැහි බිංදු...
සීතලම සීතල සුළඟ වැදිල
සීතලම සීතල වෙලා
සීත‍ලෙන් මිදිල තමයි
සුදුම සුදු පාට හිම හැදෙන්නෙ...

ඉතින්...
සුදුපාට හිම කැරලි
පාවි පාවි බිමට වැටුනා
නවතින්නෙ නැතුව වැටුනා
දඟල දඟල උඩපනින සුළඟෙ
හිම කැරලි පිනුම් ගහමින් කැරකුනා
සුළං හොරා ඒව හැම තැනම පා කරල විසිරුවා
හැම තැනම වැහුණ
සුළඟට යන්න පුළුවන් හැමතැනම
සුදු පාටින්... සුදුම සුදු පාටින්
සුදු පාට සීතල හිම සළුවකින්
හරියටම ‍
සුදුම සුදු රෙද්දකින් වැහුව වගෙ වැහුණ...!

මේපල් ගස් වල කොළ හැළුනු අත් වල
හිම පොකුරු එල්ලුනා
සයිප්‍රස් ගස් වල කොළ පාට හීන් කොළ අස්සෙ
හිම කැරලි හැංගුනා
හැම තැනම සුදු පාටයි
සුදුම සුදු පාටයි
කොළ පාටට හිනා වෙවී ඉඳලා‍
සීතලට කහ පාට වුනු තණ කොළ
සුදුම සුදු හිම යට හැංගිලා හිම රෙද්දකින් පෙරවිලා නිදි

ගඟේ වතුර සීතල වෙලා
සීතලම සීතල අයිස් තට්ටුවක් වුණා
ඒත් ඒ අයිස් තට්ටුවට යටින්
ගඟ ගලාගෙන ගියා
දන්නවද...
කොච්චර සීත උණත්
මතුපිට සේරම අයිස් වුණත්

ගඟ ගලනවා ඒ අයිස් වලට යටින්
මොකටද....? පුංචි මාළු පැටවුන්ට පීනන්න...

ඉතින් සෙව්වන්දි...?

සෙව්වන්දිගෙ වැහුණු පෙති උඩටත්
හිම කැරලි වැටුණ
සෙව්වන්දි සීතලෙන් වෙවුලල ගියා
හිම ටික ටික වැඩිවෙලා වැඩිවෙලා
සෙව්වන්දි හිම වලින් වැහිල ගියා...
සුදු පාට රෙද්දක් පෙරෙව්ව වගේ වැහුණ

සීතල තවත් වැඩිවුනා...
හෙමින් හෙමින්
සෙව්වන්දිත් සීතල වුනා
ඒත් සෙව්වන්දි අමාරුවෙන්
යාන්තමින් හිනාවුණා
වැහි බිංදුවත් එක්ක
පෙති අතරෙ තුරුළු වෙලා හිටි
වැහි බිංදුවටත් සීතල දැනෙන්න ගත්තා
හෙමින් හෙමින් හෙමින් හෙමින්...
වැහි බිංදුව සීතල වෙලා
සීතල සීතලම වෙලා
පුංචි අයිස් බිංදුවක් වුණා
සෙව්වන්දි‍ගෙ ඇස් චුට්ට චුට්ට පියවෙන්න ගත්ත....
සීතල වැඩිවෙලා වැඩිවෙලා ගියා
අන්තිමේ සෙව්වන්දි
පුංචි අයිස් කැටෙත් තුරුළු කරගෙන
දිගම දිගම දිගම දිග නින්දකට ගියා...
ඒත් ඒ පුංචි අයිස් කැටේ ඇතුලෙ
දියවෙලා එකතු වෙලා මිදිල තිබුණා
තවමත්... සෙව්වන්දිගෙ හිනා සුවඳ...

පෙති තද කරගෙන...
වැහි බිංදුව තුරුළු කරගෙන
හිනැහෙන කොට විහිදිලා
පෙති අස්සෙම හැංගිලා
වැහි බිංදුවෙ දියවෙලා
සුවඳ සුවඳ සුවඳම සුවඳට
වැහි බිංදුව සුවඳ කරපු
සෙව්වන්දිගෙ හිනා සුවඳ...

දවස් ගාණක් සුළං හොරා
ඈත ඈත ඈතම උතුරට ගිහින්
තල්ලු කරගෙන තල්ලු කරගෙන
සීතලම සීතල සුළඟ අරන් ආව
සීතලම සීතල සුළං අරන්
මහ හයියෙන් දුවන් ඇවිත්

වලාකුළු හප්පල
වැහි බිංදු වට්ටල
ඒව සීතල කරල
සීතලම සීතල කරල
හිම කැරලි හදල
බිමට දැම්ම...
හැම පැත්තටම පිඹල
විසුරුවල දැම්ම...!

සමහර දවසට
වැලිකැට වැලිකැට වැලිකැට
වාගේ
කුඩු කුඩු හිම කුඩු හදලා ‍එව්වා

සමහර දවසට
විසිරෙන පැතිරෙන පුළුන්ම වාගේ
දැල් දැල් හිම දැල්
හදලා එව්වා

සමහර දවසට
මල් මල් මල් මල් මල් මල්
වාගේ
හිනැහෙන හිම මල්
හදලා එව්වා

සමහර දවසට
තෙතටම තෙත තෙත තෙත හිම
අරගෙන
ගුලි ගුලි හිම ගුලි
හදලා එව්වා

සමහර දවසට
ලස්සණ ලස්සණ ලස්සණ
හිම පෙති
පාවෙන හිමපෙති
හදලා එව්වා

සමහර දවසට
ගල්කැට ගල්කැට ගල්කැට වාගේ
හිම කැට හිම කැට
හදලා එව්වා....

ඔය ඔය විදිහට....
සමහර දවසට පුංචි මී මැස්සො වගෙ
රූං රූං කියාගෙන
දුවගෙන යන සුළඟ එක්ක
කඩිමුඩියෙ ඉගිල්ලිලා ... යන හිම
සමහර දවසට මල් පෙති වගේ
තැප්පි තැප්පි ඕනැවට එපාවට
පැද්දි පැද්දි යන සුළ‍ඟෙ
පා වෙවී පා වෙවී පාවෙලා.... යන හිම

සමහර දවසට සාළුවක් වගේ
දිය ඇල්ලක විසිරෙන මීදුම වගේ
ගලාගෙන වැක්කෙරෙන හිම....
මේ හිම සේරම එකතු වෙලා... එකතු වෙලා....

හිම කඳු කඳු, උස කඳු, මිටි කඳු, තැන තැන එකතු වුණා.
සෙව්වන්දියි සෙව්වන්දිගෙ
පෙති අස්සෙ තුරුළු වෙච්ච වැහි බිංදුවයි
හිම කන්දකින් වැහිල ගියා
ඒ හිම කන්ද උඩ
පුංචි ළමයි සෙල්ලම් කලා
බර කබායවල් ඇඳල
සීතල නොදැනෙන්න
ඒ ගොල්ලො හිම කන්ද දිගේ රූටල ගියා
හිම බෝල හදල වීසි කලා
එක් එක් කෙනාගෙ ඇඟට
හිම ගුලි එකතු කරල
රූප ඇඹුව...

මේ සේරම වෙද්දි
සෙව්වන්දි හිම කන්ද යට හිරවෙලා හිටිය
එයා ආයෙත් හිනා වුනේ නැහැ
පියා ගත්ත පෙති අතර උණුසුම නැතිම වෙලා
වැහි බිංදුව සීතලම සීතල අයිස් බිංදුවක්ම වෙලා
හිම කන්ද යට
සෙව්වන්දිගෙ පෙති අතර තුරුළු වෙලා
සෙව්වන්දියි අයිස් බිංදුවක් වුණු වැහි බිංදුවයි දිගම දිග නින්දක...

‍ඔන්න ඉතින් උතුරු පැත්තෙ සීතල සුළං ඉවර වුණා
සුළං හොරා දකුණු පැත්තෙන් උණුහුම් සුළං තල්ලු කරා
ටික ටික ටික ටික සීතල අඩුවෙවී අඩුවෙවී ගියා...
සීතල අඩු‍වුනා කියන්නෙ...
ආයෙත් ‍
ටික ටික ටික ටික
උණුසුම දැනෙන්න ගත්ත...!

ටික ටික ටික ටික
උණුසුම වැඩිවෙද්දි
සුදුපාට හිම හෙමින් හෙමින්
දියවෙලා බිංදු බිංදු බිංදු බිංදු ගලාගෙන ගියා...
හිම දියවුනාම හැදෙන්නෙ මොනවද... වැහි බිංදු...!

වැහි බිඳු බිඳු එක් වෙලා
පොඩි පොඩි දිය ඇළි වෙලා
ඒ දිය ඇළි එක්වෙලා
පොඩි පොඩි ඇළදොළ වෙලා
ඇල‍ දොල දිය එක් වෙලා
ලොකු ගංගාවක් වෙලා
දුවගෙන දුවගෙන ගියා

මිදුල් පුරා... එහෙන් මෙහෙන්
ගස් අස්සෙන්... පාර දිගේ
තැන තැන මඩ වල වල් හද හද
දුවගෙන දුවගෙන ගියා

හිම යට නිදියන් හිටි‍ ‍කොළ
අවදි වෙලා උඩට ඇවිත්
දිය ඇලි වල පාවෙලා
ඇළ දොළ වල පාවෙලා
ගංගාවේ පාවුණා

ඈතට ඈතට ඈතට
හෙමිහිට හෙමිහිට හෙමිහිට
හිම දියවුණු වැහි බිඳු වල
ඇහැරුණු කොළ පාවුණා

‍තව තව උණුසුම් උනා
තවත් තවත් දියවෙලා දියවෙලා හිම කන්ද
දිගටම දිගටම දියවෙලා
ගලාගෙන ගිහින්
චුට්ටංම චුට්ටි හිම කැටියක් වුනා...

ඉතිං සෙව්වන්දි....?

හිම දියවෙලා වැහි බිංදු වෙලා
දුවපු දියපාරෙ කහපාට කොළ එක්ක
යාන්තං රෝස පාට සෙව්වන්දිගෙ පෙතිත් පාවුණා....
සමහර රෝස පෙති කහ පාට කොළ උඩ
සමහර රෝස පෙති රතු පාට කොළ අගිසි වල
සමහර රෝස පෙති තනියෙන්ම....
සමහර රෝස පෙති එකට එකට තුරුළු වෙලා...

පුංචි දිය ඇළි දිගේ
ඇළ දොළ දිගේ
ගංගාව දිගේ
ඒ රෝස පාට
රෝස පෙති පාවෙද්දි...
ආයෙත් විහිදුනා...
සෙව්වන්දිගෙ සුවඳ...
ඇයි...?

මතකද?

සෙව්වන්දිගෙ පෙති අස්සෙ
තුරුළු වෙලා සෙව්වන්දිගෙ හිනාවෙ
සුවඳ එකතු කරගත්ත වැහි බිංදුව....?

අයිස් බිංදුවක් ‍වෙලා සෙව්වන්දි එක්ක
සුළං හොරා ගෙනත් දාපු හිම යට
යට වෙලා හිටිය
සුවඳ වැහි බිංදුව...!

ඉතින් හිම බිංදු දියවෙන කොට
වැහි බිංදුවත් දියවුණා...
වැහි බිංදුව දියවුණාම...
ඒකෙ රැඳිල තිබුණු සුවඳ...
ඒ සුවඳත් දියවුණා...
ආයෙත් ආයෙත් විහිදුනා... හැම තැනම විසිරුණා
හැම තැනම හැමතැනම...

ඒ සුවඳ දැනුන හැම කෙනාටම දැනුන...
මොකක්ද...?
සෙව්වන්දිගෙ...
හිනාව... සතුටු හිනාව...
දන්නවනෙ..
මල් කතා කරන්නෙ සුවඳ විහිදලනෙ...

ඉතින්.. අදටත්
සීත කලාපෙ රටවල
සීත කාලෙ ඉවර වෙලා
හිම දියවෙලා යද්දි
හැම කෙනාම
කිසිම හේතුවක් නැතුව
හිනැහෙනවා...
දකින දකින අය එක්ක හිනාවෙනවා
දන්න අය නොදන්න අය
එදාම දැක්ක අය ඔය කා එක්කත් හිනාවෙනවා
සතුටින් හිනාවෙනවා...
දියවෙන හිම වතුර ගලායන පාරවල් දිගේ
තනියෙන් ඇවිදින කොට උනත්
සතුටු හිනාවල් හිනැහෙනවා...

දන්නව නේද ඇයි කියලා...?



Continue Reading...

Saturday, October 12, 2024

එපා කියපු අය....

 



කොයි තරම් බලාපොරොත්තු ඇතුව පොරොත්තුව, පොරොත්තුව, පොරොත්තුව, හිටියත්, කල් යල් බලා ගිහින්, උදේ පාන්දර නොදන්නා සේ මුලිච්චි වීම, බස් පොලේ, වැඩ පලේ මොකක් හෝ වැඩකට නැති හේතුවක් හොයාන ගිහින්, ඒත් නැත්තං ටවුම මැද්දේ ඔරලෝසු කණුව යටදීම, අතේ ඔරලෝසුව පෙන්නා, වෙලාව ඇහීම, හැන්දෑකරේ ගෙවල් පැත්තේ යන ගමන් ඒ ගෙදර ඉස්සරහාම, බයිසිකලේ චේන් පැනිල්ල, පැට්රල් ඉවරවීම වගේ දේවල් සිද්ධ වීම ආදී, වන් තවුසන්ඩ් වන්  පෙරුම් පිරිලි පුරාලාත්, මොකක්ම හෝ නොගැලපිල්ලක් හින්දා එපා කියපු අයෙක් දෙන්නෙක් හෝ බොහෝ අයගේ ජීවිත වල සිටී.

ඔව්වා, අද ඊයේ පටන්ගත්තු එව්වා නම් නොවෙයි. සිරි කාලකන්නියා වූ පිංගුත්තර නම්වූ මානවකයා එපාම එපා කියා දිඹුල් ගහක නංගවා ගහ මුල කටු වට කර ගිය උදුම්බරා දේවී ගේ කතාව එන්නේ උම්මග්ග ජාතකයේ ය. උරය පලා ලේ පොවා රැකගත් පදුම කුමාරයා පව්වකින් පහලට තල්ලු කර, අත පය නැති කොටා පැසක ලා හිස තබාගෙන ඇවිදිමින් රැක්ක දේවියගේ කතාව තියෙන්නේ චුල්ල පදුම ජාතකයේ ය. ඔවැනි අති උත්කර්ෂවත් මෙන්ම, සුළුතර හා නොසුළුතර නොයෙක් ආකාර, එපා වීම් හා එපා කීම්, ඉතිහාසයේ කොතෙකුත් තියේ.

පහුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී අනුර සහෝ කප් එක ගත්තත්, ඒක සුළුතර වින් එකක්ය, ඡන්දය දුන් උන්ගෙන් බාගයකට වඩා එයාව එපා කියා තිබේය යනාදී වශයෙන් නොයෙකුත් කෙලතොළු කතා කියන කටවල් වල සද්දය ඇහෙන හින්දා මේ එපා කීම් ගැන හිතන්නට මගේ හිතටත් මොකක්දෝ කුයි කුයියක් ආවේය.

හෙටානිද්දා, මහ ඡන්දයකුත් තියන හින්දා, මේ ආලවට්ටම් අඬෝවැඩියාව දැන් දැන් බොහෝ අයගේ, ඡන්ද කෙඳිරියේ කෝරස් පේලිවලටම ඇලවී තියෙනාතර, ඒ අස්සේ දෙනවායි දෙනවායි කියූ නොමිනේෂන් එක, නෝ මිනේෂන් එකක් වෙච්ච හින්දා, අප්පා මුත්තා කිරිකිත්තා ගේ හිට අරකේ මේකේ ඇදේ කියන කතන්දරත්, අරයට හේම කරපු හින්දා, දුන්නු එකත් එපා කියා වනගත වෙන කතන්දරත් කීපයක් ඡන්දෝත්සව සමයේ තොරණ විස්තර වල කවිකර නොකර හා බෙර ගසා හා නොගසා ගායනා වෙමින් තියෙයි. එව්වාත් ඉතින් එපා කීම් හා එපා කියවීම් මය.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයය කියන වචනය පමණක් නොව, මානව හිමිකම්, ජාතිය, ආගම, ජාතිකත්වය, ආර්ථිකය, පුරවැසියා, මහජනයා, ජාති මාමකත්වය, දේශය, ධර්මය ආදී බොහෝ වචනවලටත්, එක් එක් පාට ආලේප කර, එක් එක් අර්ථවලින්, දේශපාලනික ධර්ම දේශනා පවත්වා, ඡන්දය දෙන උන්ගේ ඔළුව මඤ්ඤං කරවීම මෙන්ම, එක් එක් කෝනංගි ඇඳුම් ඇඳගෙන බොරු කකුල් මෙන්ම බොරු නැති කකුල් ද පෙන්නා, උඩු කුරුඤ්ඤං කරවීම, ඡන්ද රැස්වීම්ය, දේශපාලනයය, නැත්තං ඡන්ද කාලේ දේශපාලනයය කියා අර්ථ දක්වා ගන්නාවූ අපේ රටේ දේශපාලන පක්ෂ, පහුගිය ජනාධිපතිවරණයේ ප්‍රතිඵල කියවීම මේ ආකාරයෙන්, නොදීපු අයගේ ප්‍රමාණයෙන් විශ්ලේෂණය කිරීම අමුතු බත් දීමක්ම නොවේ යැයි කියන්නට ද පුළුවන්ය.

මේ නවීනතම දේශපාලන ගණිතය, අප්පා ජනතාව පත් කරගත්තු ජනාධිපතිතුමාගේ අභිප්‍රායන් වෙනුවෙන් අපේ ජීවිත පූජාවෙන් කැපවෙනවා, කැපවෙනවා, කැපවෙනවා නමුත්  රටේ ජනතාවගෙන් වැජි ප්‍රතිසතයක් එතුමාට විරුද්ධව ඡන්දය ප්‍රකාශකර තියනවා බවත් අමතක කල යුතු නැති හින්දා.... යනාදි වශයෙන් කෝචොක් කතා ආකාරයට කියවෙනවා අසා සිටි මට.... ඔය විජ්ජා මැජික් බලුප් පත්තු කරන අයව රටේ ජනතාවගෙන් කී සතයක් එපා කියා ඇද්දැයි ගණන් කර බලන්නට හිතුණේය.

ඒ හිතිවිල්ල අනුවම ගිහිල්ලා, ජනාධිපතිවරණයේ නිල ඡන්ද ප්‍රතිඵල හොයාන, අර සෙකන්ඩ් චොයිස් කෑල්ල අමතක කරලා, සහ සුද්දෙන්ම කැමැත්ත අකමැත්ත කියපු වෙලේ ඉලක්කම් ටික අරන්, එක් එක් රේස් කාරයාට, ජනතාවගෙන් කොච්චර සතයක්, ඕනා එපා කිව්වාද කියා ගණන් කරපු වගුවක් මේ පහල එල්ලා තියෙයි. එතන එපා කියු ගණනය දෙයාකාරයකට කරන්නට පුළුහන් බව තේරුණු හින්දා, පළමු එක, ඡන්ද ලේඛනේ නම තිබුණු සියළු දෙනාගෙන් කීයක් ඕනා එපා කිව්වාද කියා හා, දෙවැනි එක, ඇත්තටම ඡන්ද පොලට ගිහින් හරියාකාරව, කතිරය හෝ කතිරය නැතුව එක දෙක ආදි වශයෙන් අර අළුත් මැකෝලා කියපු විදිහටම කඩදාසියේ ලකුණු කල අයගෙන් කී දෙනෙක් ඕනා එපා කිව්වාද වශයෙන් ගණන් හදා තියේ.

මේ ආදි වශයෙන් බැළුවාම,  රේස්සෙකේ මුලින්ම ලණුව ලෙවකෑ අස්සයින්ගේ ඉල්ලක්කං මෙහෙමය.


එපා කියපු ප්‍රතිශතේ

1. අනුර කුමාර දිසානායක           - ඡන්ද හිමියන්ගෙන් 67% ; වලංගු ඡන්ද වලින් 58%
2. සජිත් ප්‍රේමදාස                           - ඡන්ද හිමියන්ගෙන් 75% ; වලංගු ඡන්ද වලින් 67%
3. රනිල් වික්‍රමසිංහ                         - ඡන්ද හිමියන්ගෙන් 87% ; වලංගු ඡන්ද වලින් 83%
4. නාමල් රාජපක්ෂ                        - ඡන්ද හිමියන්ගෙන් 98% ; වලංගු ඡන්ද වලින් 97%
5. අරියනේත්‍රන් පාක්‍යසෙල්වම්    - ඡන්ද හිමියන්ගෙන් 99% ;වලංගු ඡන්ද වලින් 98%
6. දිලිත් ජයවීර                                 - ඡන්ද හිමියන්ගෙන් 99% ; වලංගු ඡන්ද වලින් 99%


ඔයින් පස්සේ අයව එපා කියපු ප්‍රතිශතේ මේ ඉලක්කං අනුව නම් සීයට සීයකි.

ඉතින් මේ ආකාරයෙන් මේ අකුරු කොට කොටා අවුණා, කරගත්තාවූ පුණ්‍ය කර්මයේ ආනුභාවයෙන් මම නම් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ, සකල විශ්ව වාසී, ලංකා පුත්‍රයින් හා දියණියන්ට, වොයිස් කට්, ධර්ම දේශනා කට් ආදී මෙන්ම, කඩ පිලේ, අගු පිලේ, ඉස්තෝප්පුවේ, සාලයේ, කෑම මේසයේ, ආදී වශයෙන් සිදුවන, අති ගැඹුරු ගාම්භීර රාජ්‍ය පාලනමය සාකච්ඡා වලදී, අපේ ජනාධිපති තුමා, ජනපති සහෝ, අනුරයියා, අනුර කාරයා, ජවිපේ, මාලිමාව, කයියනායක ආදී වර්ථ හෝ අන්වර්ථ නාමයක් යොදාගෙන, ගත්තේ ඉතින් සීයට හතලිස් ගාණනේ, සීයට හැට ගානක් එපා කිව්වනේ කියන ගමන්ම, ඒ වුනාටිතින්, ඒම බැළුවාම අරයාවත් මෙච්චර ගාණක් එපා කිව්වානේ ආදි වශයෙන් ෆුල් විශ්ලේෂණයක් කරන්නට ලැබේවා කියාය.






Continue Reading...

Sunday, October 6, 2024

තුනෙන් දෙකේ අපලය හා දෙකේ පංතියේ තර්ක....

හැත්තෑවේ ඡන්දය තිබුනේ මැයි මාසේ 27 වෙනිදා ය. ඒ ඡන්දයට පහුවදා ලෝකයට අළුත්ම ජීව කොට්ඨාශයක් වූ 28 ශ්‍රී කාරයෝ බිහිවූ හ.  ජාතික ඇඳුම් මහන්නට ‌ ටේලර් සාප්පු වලට ඇනවුම් වැඩි වුනා පමණක් නොව රෙඩි මේඩ් ජාතික ඇඳුම් සාප්පුවලට ආයේද ඒ කාලයේ යැයි සිතමි. එයින් කාලයක් යනතුරු එජාප කෙනෙක් අපේ ගම් පලාත්වල හොයාගන්නා එක දුර්ලභ කාර්යයක් වී තිබුණේ ය.

පහුගිය සතියේ මුල් කාලයේ ඔය ජාතියේම ඌෂ්ණයක් තිබුණාය පෙණුනා මුත්, විසිදෙක මා කාරයෙක් වීම වනාහී, විසිඅට ශ්‍රී කාරයකු වී ලබාගත හැකි අතේ මිටේ වාසි ලබාගැනීමේ ටිකට් එකක් නොවන බව බොහෝ අය වටහාගෙන තිබේයැයි, එහෙන් මෙහෙන් ඇහෙන දෝස්මුර වල හර බර ඇරියාම පෙනෙයි.

ජනාධිපතිවරණයට පෙර, රනිල්ගේ රතු අලි පැටියාය කියා සජබය හංවඩු ගැසූ මාලිමාවේ අනුරට දැන් දැන් රට කරන හැටිත්, 'චුනෙන් දෙත' අරන් බලලෝභී වී ව්‍යසනයකට පත්වීමේ අවදානමත් කියා උගන්වා දෙන්නට, බොහෝ ටැලිපෝන් කාරයෝ දත කට මැදගෙන ඩයල් කරකවන බවත් පෙනෙයි.

එතනිනුත් එහාට යන සමහරු, අනුර කුමාරට රට බේරාගැනීමට  දිවි හිමියෙන් කැපවීමට තමුන්ටත් චාන්ස් එකක් දෙනු පිණිස, මහ ඡන්දයේ දි එයාලාගේ පස්සය දිනවා පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය ලබා දෙන ලෙසත් දෙකේ පංතියේ තර්ක ඉදිරිපත් කරති. 

අනුරට රට ගිහින් නන්නත්තාර වී ඉන්නාවූ ද, රටේ ඕනර්ස් ලා හා ආර්ටිකේ අයිටිකාරයින් ය හිතාගෙන උන්නාවූ ද,  මෙයාලාගේ කතා බහ මාධ්‍ය ප්‍රකාශ අහගෙන ඉඳිද්දී හිතුනේම නම්, දෙවියන් බේරා ගන්ඩ යකාට ඡන්දය දෙන්ඩ වාගේ ස්ලෝගන් එකකි. මේ සාතන්ලා සර්පයින් සේ බඩගා ඇවිත් අනුර කුමාරව ඇපල් ගෙඩියක් වගේ දික්කරන චිත්‍රයක් ඒ අස්සේ මගේ ඇස් ඉස්සරහ නටමින් තිබේ.

 මේ වෙලාවේ, අපි සියළු දෙනා අධිෂ්ඨාන කරගත යුත්තේ නම්, එළඹෙන ඡන්දයේ දී, පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය මතු නොව, හැකියාවක් ඇත්නම් මුළු පාර්ලිමේන්තුවම මාලිමාවටම ලියා දීමටය යන්න මගේ මතයයි.

අධිෂ්ඨානය එහෙම වුනත්, ඩිකී අංකල් රටේ හෙණ්ඩුව සදාකාලිකව අලි හොඬේ පටලවා තැබීමේ අභිප්‍රායෙන් ඇටවූ සමානුපාත ඡන්ද සංස්කෘතිය හින් දා, විපක්ෂයක් නැති ආණ්ඩුවක් රටේ ඇතිවෙන එක විය නොහැකි දෙයක් වී තිබේ.

මේ තීන්දුව ගන්නට තවමත් හිත පැකිලෙන්නේ නම් 2019 දී පටිගත කල අවුරුදු පහක් පරණ පහත වීඩියෝව මුල සිට අගටම අහන්න.





Continue Reading...

දම්පාටින් බැසයන සඳ.....


 
දම්පාටින් ලා සඳ බැස යනවා දැක්කේත් ඒ පද ටික ලිව්වේත් ලූෂන් ය. ලූෂන් බුලත්සිංහලයන් ය. ගැයුම කපුගේ ගේ හා මාලිනීගේ වුවද, ලූෂන්ම කියන හැටියට, මේ ගීතයේ දම්පාට එන්නේ වෙසක් බලන්නට ගිය දවසකට පහුවදා හිමිදිරියේ මොරටු වැල්ලට ඉහලින් එල්ලී තිබුණු ලා දම් පාට සඳකිනි.  පහත වීඩියෝවේ ලූෂන් ඒ මොහොත ගැන සිය මතකය නැවත අවදි කරනවා අහන්නට පුළුවන.

ඒක එහෙම වුනත්, මෙහේ කැනඩාවේ ඉන්නා අපට, විශේෂයෙන්ම වසන්තය අග ඕතමය යැයි මට මතක හැටියට වෙඩ්ඩා නම්කල Autumn හෝ Fall සමයේ දීත්, සිසිරය අවසන්ව, වසන්තයට මග එළි කරන වස්සාන හෝ Spring සමයේ දීත්,  හිමිදිරියේ හෝ සවස් යාමයේ රෝස දම් අහසක් දැකීම දුලබ දෙයක් නොවෙයි.

මගේ නිරීක්ෂණයට අනුව මේ රෝස දම් පැහැය බොහෝවිට පෙනෙන්නේ ඉර තිබෙන දිශාවට විරුද්ධ දිශාවේ අහසෙහි ය.  මේ සටහනේ අවුනා ඇති පින්තූර නම් 2021 දෙසැම්බර 17 දා සවස් වරුවේ ගැණුනු සේයා රූය.

රෝසපාට සඳතලාවක ලතැවෙන පුරහඳේ මේ අරුම අහස් සිතුවම, උදේ වැඩට යන අතර මුලින්ම වාග‌ේ දුටු දවසක කුරුටු ගෑවුනු පද ටිකක්  මුහුණු පොතේ ලියැවී, නැවත මෙතැන පිටුවක සටහන් වීත් තිබෙයි.

"ඈත්වී දුර යන්න කලියෙන්
පාත්වී සිප ගන්න ආසයි
මෑත්වී දොර කඩට එනවද
මගේ හිත නම් තාම සුවඳයි....."










ලූෂන් බුලත්සිංහලයන්ගේ පද වැල:
දම්පාටින් ලා සඳ බැස යනවාආකාසේ රන් වන් පාටයිසමුගෙන යන්න මගෙන් තව මොහොතයිනොදොඩා ඉන්නේ ඇයී...නොදොඩා ඉන්නේ ඇයි
දම් පාටින් සඳ මුහුණ පෙනෙනවාවෙන්වී යන මොහොතක් නෑඟෙයිදෑසට ළංව තවත් මේ මොහොතේගොළුවී ඉන්නෙමි මම්...ගොළුවී ඉන්නෙමි මම්
සෙවනැලි නොමැකේ නම්...එලිය කළු නොවේ නම්සෙවනැලි නොමැකේ නම්...එළිය කළු නොවේ නම්බිත්ති පුරා ඔබෙසෙවනැලි ඇන්දේතනිය මකා ගන්නයි එනතුරුසොයා මගේ සෙනෙහස මතුදා
දම්පාටින් ලා සඳ බැස යනවාආකාසේ රන් වන් පාටයිසමුගෙන යන්න මගෙන් තව මොහොතයිනොදොඩා ඉන්නේ ඇයී...නොදොඩා ඉන්නේ ඇයි
දම් පාටින් සඳ මුහුණ පෙනෙනවාවෙන්වී යන මොහොතක් නෑඟෙයිදෑසට ළංව තවත් මේ මොහොතේගොළුවී ඉන්නෙමි මම්...ගොළුවී ඉන්නෙමි මම්
රෑ කල දිගුවේ නම්...ලා සඳ නොමැකේ නම්රෑ කල දිගුවේ නම්...ලා සඳ නොමැකේ නම්නෙළුම් පතක රැදි පිණිබිදුවක් සේළමැද තලා යහනේ ඉන්නම්පමාවෙලා හිරු නැගෙන තුරා...
දම්පාටින් ලා සඳ බැස යනවාආකාසේ රන් වන් පාටයිසමුගෙන යන්න මගෙන් තව මොහොතයිනොදොඩා ඉන්නේ ඇයී...නොදොඩා ඉන්නේ ඇයි
දම් පාටින් සඳ මුහුණ පෙනෙනවාවෙන්වී යන මොහොතක් නෑඟෙයිදෑසට ළංව තවත් මේ මොහොතේගොළුවී ඉන්නෙමි මම්...ගොළුවී ඉන්නෙමි මම්


Continue Reading...

Monday, September 23, 2024

ජනාධිපති සහෝදරයා....!

 



අද අනුර රට බාරගන්නවා මෙන්ම, රට අනුරව බාරගන්නා වූ දවසය කියා මට සිතෙයි.  අද දවසේ හා මොහොතේ ‌‌ඓතිහාසිකත්වය ගැන මෙන්ම අනාගතය ගැන අප බොහෝ දෙනෙක් දකින්නාවූ සිහිනයන් ගේ  දිදුලන තාරකා දිලිසුම් ගැනත් කොතෙක් දේ ලිවිය හැකි වුවත්, මේ මොහොතේ හිතේ මතුවන වැදගත්ම දේ, මා අතින් කැටිකොට ලියැවුනේ 2022 නත්තල් කාලයේ දීය.

රජ මැදුරක ඉපදී සිටියා නම් යැයි නම් වූ ඒ සටහන මෙතැනය. ඒ වචන ටික නැවත අවුණා පහතින් තියේ.

ජනාධිපති අනුර සහෝ.... ඔබට ජය. රටට ජය.

========================================================================

කටු මැටියෙන් වරිච්චි නග්ගා හෝ පොල් අතුවලින්ම බිත්ති ආවරණය කර, පියස්සට පිදුරු පොල්ලතු හෙවිල්ලා, බිමට ගොම මැටි ගාපු මාලිගා, වල ජීවත් වූ මිනිස්සු ඇතිතරම් අපේ පලාත්වලත් සිටියහ. තමුන්ගේම බිම් කඩක මෙන්ම, අනුන්ගේ බිමක පිනට ගෙවල් හදාගෙන බැලමෙහෙවරකම් කල මිනිස්සු, ගෑණු, ‌බොහෝ දෙනෙකුගේ මාලිගාවී තිබුණේ මෙවැනි පැල්පත් ය. පැල්පතේ ඉන්න එකාගේ හිත්වල, තම දූ දරුවන් ගැන මේ වැනි හැඟීම් තියෙන්නට ඇති නමුත්, ඒ කාලේ ආපු චිත්‍රපටියක් වූ 'හඳපාන' ට සිසිර ඉන්ද්‍රාණි ගැයූ ගීත අතර ‌වූ මේ සිංදුව, ඔය කාලයේ මෙන්ම අද කාලයේ වුනත්, අපේ සංස්කෘතියේ මුල්බැස ගත් සංකල්පයය කියා මට හිතේ.

සීත දියරැළි නීල....ගංගා.... සාර කෙත්වතු මැද ගලා යයි..... ඕලූ, මානෙල් ,නෙළුම් නැළවෙන.. වැව් පොකුණු ගම අලංකාරයි... කියා අරඹන මේ සිංදුව කියන්නේ, පිදුරු සෙවිකල පැල්පතේ ඇති සාමෙ නැත මහ මන්දිරේ කියා ය. ටිකිරි සිතිවිලි බොළඳ හසරැලි, මෙහි තිබේ හොඳ ආදරේ කියාය... කැළෑ මල් වල සුවඳ රැඳි මදනලේ වාසනාවත්, කුරුළු ගීයෙන් හදේ වේදනා මකාගෙන අහිංසකව පියවර මනින ගැමි ජීවිත ගැනත් ය.

මේ වගේ තාල තානම් එක් එක් ආකාර ආලවට්ටම් දමා, දේශපාලන වේදිකා මතත්, දියවන්නාවේ මාලිගාවේ දීත්, එක් එක් ආකාර වලට රැව් පිළිරැව් දෙවනවා අපි කොතෙකුත් අසා ඇත්තෙමු. අභාග්‍යය වන්නේ ඒ පිදුරු සෙවිකල පැල්පත් වල හිටිවුන්, ගාමන්ට් ෆැක්ටරිවල ඉඳිකටු ඇනගෙන, මැද පෙරදිග, ඉතාලියේ, ඇස් ඉස් මස් ලේ දන්දී කඹුරා ඇවිල්ලාත්, තාම ළමයි නලවන්නේ ‌රජ මැදුරක ඉපදී සිටියා නම් තාලයටම වීමය.

දිළිඳු පැල්පතක උපන් එකෙකුට, රජ කිරුළක් පළඳින්නට ලෙහෙසියෙන් වරම් ලැබෙන්නේ නැත. සර්වබලධාරී දෙවියන් වහන්සේ, සිය පුත්‍රයා වූ ජේසුස් ක්‍රිස්තුන්, බෙත්ලෙහෙමේ ගවහලක, දිව්‍ය වරමින් ගැබ්ගත් කන්‍යාවියක කුසින් උපද්දවා, ගව ඔරුවක සතප්පවා මිනිස් සංහතියට ඉගැන්වූ පාඩම් බොහෝ ගණනක් අතර, ‌මෙන්න මේක, එනම්, පැල්පතක උපන් එකා, මේ ලෝකයේ රජ වෙන්නට පැතීම, මතු නොව, 'මිහිපිට නොවේ ය' කියා සථප කල රාජ්‍යයක රජාය කියා ගැනීම පවා, කස පහර ගස්සා, කටු ඔටුණු පළඳා, එල්ලුම් ගහත් කරේ තියාගෙන ගොස්, කන්දක් මුදුනේ කුරුසියක ඇණ ගැසී, 'පියාණනි, ඔබ මා අත් හැරියේ මන් ද?' කියා අවසාන හුස්ම පොද හෙලන්නට තරම් වරදක් බව, සහ සුද්දෙන් පැහැදිලිව කරලාම ඔප්පු කර පෙන්නීම, වැදගත්ම එක වන්නේ ය.

එහෙව් කතාවක සුලමුල හිතද්දී, බෙත්ලෙහෙමේ අද රෑ උපන්නා ලස්සණ බිළිඳෙක් මල් වගේ කියා අපි ගයන බිළිඳා නැලවූ කන්නි මරියාවන්ගේ හිතේත්, 'රජ මැදුරක ඉපදී සිටියා නම්...' කියා නිකමට හෝ ගැයෙන්නට නැද්දැයි අපේ සිත්වලට දැනෙන්නට ඕනෑ යි අද මම සිතමි. ‌ඒ ගවලෙනේ උපන් පුතාගේ ධර්මය රෝමයේ සිංහාසනාරූඨ වෙන්නේ, තවත් කල්ප ගණනක් ලේ හලා ජීවිත පූජා කිරීම් වලින් පසුවය. ඒකත් සාමයේ පණිවිඩය රජ මැදුරකට යාමක් ද නැත්නම්, රජ පරපුර, ටියුන් එක මාරු කර, ජනතාවගේ කන් වලට වංචාවේ අම බිඳු වැක්කිරීමක් ද කියාත් සැක සිතෙයි. මන්දයත්, තවමත් අපේ අම්මලා, මාලිනීගේ ගීතයේ තාලයටම දරුවන් නලවන නිසාවෙනි.

රෝම අධිරාජ්‍යයේ අණසකට යටවූ දෙවියන්ගේ තෝරාගත් දරුවන් වූ ඊශ්‍රායෙල් ජනතාව, එදා බෙත්ලෙහෙමට වල්ගා තරුව පායන කාලයේ සිටියේත් දියසෙන් කුමාරයා උපදින කල් ය. අපේ රටේ අපි වෝටබරිස් කුමර කුමරියන් කිහිප දෙනෙක් හඹා ගොස්, බිංදුවටම වතුර හිඳී කාන්තාර වූ රටක සිට, කාන්තාරයක කඹුරන ගෑණු පිරිමි ඩොලර් එවන තුරු බලා ඉන්නා අවදියකට සේන්දු වී සිටිමු. දියසෙන් කුමාරයා වෙනුවට, අනුන්ගේ බබෙක් අරන් වැල් පාලමේ යනවායි පාරම් බාන ගෲෂාට ඇඳගෙන කරළියට ගොඩවී කෝනංගි නැටුම් නටන අළුත් නළුවාගේ දෙබස් ට්‍රාන්ස්ලේට් කරමින් අග මුල හොයාගන්නට අර අඳිමින් සිටිමු.

මේ අව් අස්සේ නත්තලය කියා අප සමරන මේ උපන්දින සාදයේ හංගා තියන රහස ගැනත් කල්පනා කල යුතුම කාලයක් අපට පැමිණ තියේයැයි මම සිතමි. එදා ‌දියසේන උපන්නේ රජ මැදුරක් තබා, හරි හමන් නගරයක්වත් නොවුනු, ගම් මණ්ඩියක, ගව හලකය. බඩ දරු අම්මෙක් එක්ක, රාජ අණ නිසා, නම ගම රෙජිස්ටර් කරන්නට ගිහින්, ඉන්න හිටින්න හරි හමන් තැනක් හොයා ගන්නට බැරුව, තම බිරිඳ කුළුඳුලේ දරුවා ප්‍රසූත කරන්නට ගවහලක ගාල් කල වඩුවෙකුට දාව ය.

දේව භාෂිතයෙන් පෝෂණය වූව ද, ඊශ්‍රායෙල් ජාතිය, ඒ කුමාරයා අඳුනාගත්තේ නැත. අන්තිමේ, ගැලවීමේ පණිවිඩය, සිංහාසනාරූඨ වූයේ රාජකීයත්වයේත්, පාලනාධිකාරයේත් අවියක් ලෙසයැයි ඉතිහාසය සාක්ෂි දරයි.

අළුතෙන්ම රටක් හදා දෙන්නට තරම් සුන්නද්ධූලි වූ ඊශ්‍රායලය, අදටත් යුද්ධයක ය. 2022 වසර, 2006 න් පසු පලස්තීනයේ මාරාන්තිකම වසර යැයි, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධාන ආරංචි මාර්ග පවසයි.

ආදරණීය ‌සොයුරු සොයුරියනි.... ගැලවුම් කරුවා නිවැරදිව හඳුනා ගැනීම ඉතා වැදගත් ය.

 [නත්තල් - 2022]

========================================================================

Continue Reading...

Tuesday, September 17, 2024

රට අනු රට


 අපේ රටේ මට හරියටම මතක පලමුවෙනි මහ ඡන්දය නවසිය හැට පහය. ඒ කාලේ අපේ තාත්තාවූ බේබි මහත්තයා යූ ඇන්පී කාරයෙකි. එයා විතරක් නොව එයාලාගේ පරම්පරාවම කොළය‍, අලිය‍, ඇත් ගොව්වෝය, අලි බෙටි අහුලන්නෝ සහ පන්දම් අල්ලන්නෝය. අලිම කිව්වත් කොටන් අදින අලි මිස, පෙරහැරේ ගිය අලි නම් නොවේ ය.
ඔව්වා ගැන ඉතිහාස කතා මේ බ්ලොග් සටහන් අතර කීපයක්ම ලියවී තිබේ.

මට මතක ඡන්දය වූ හැටපහේ එයාලා දිනුම්ය. කොහොමත් මූදුකරය ඒ චන්දයේදී කොලය. ඒකට ප්රධාන හේතුව කතෝලික පල්ලි හා ආගමික නිකායන් හරහා එතෙක් පවත්වාගෙන ගිය පාසල් සමූහයක් සිරිමා ආණ්ඩුව රජයට ගැනීම ආගම් විරෝධී‍, පල්ලි ගිනි තියන කොමියුනිස්ට්, සමසමාජ, හා අද වචනයෙන් නම් සමාජවාදී යුගයක ආරම්භයය කියා මූදු කරයේ ජනතාවට ඒත්තු ගන්වන්නට යූ ඇන්ඩ් පීය සමත්ව සිටීමය. ඇත්තම කිව්වොත් ඒකත් එක්තරා විදිහක ප්‍රෝඩාවක් හා ඇන්දිල්ලක්ම මිස, එයිට වැඩි දෙයක් නොවෙයි. ප්‍රෝඩාව කිව්වේ දෙකටම ය. උන්ගේ නෑදෑයින්ගේ පක්ෂයේ දේශපාලන මඩ ප්‍රෝඩාව මෙන්ම, බණ්ඩාරනායක මහත්තයාගේ පංච මහා බලවේගයේ සමාජවාදී ප්‍රෝඩාව යන දෙකම ය.

එසේ වෙතත්, අපේ පලාත්වල ඉඩම් හිමි වැවිලිකාර පෙලැන්තියට යටහත් පහත්ව සේවය කල, කාගේ හෝ වත්තක ගෙපැලක් අටවාගෙන ජීවත් වූ මහ ජනතාවට මෙන්ම, පරම්පරාවෙන් උරුම වූ ලියද්ද දෙක කොටාගෙන, අත්තමටත් වැඩ කල ගොවි ජනයාට ද, අපේ පලාතේ ප්‍රධානතම කර්මාන්තය වූ පොල් හා කොහු මෝල් වල අත් වැඩ කල කම්කරුය හැඳින්විය හැකි වූ ජනයාට ද, උන්ගේ අඹු දරුවන් හා දූ දරුවන්ට ද, තමුන්ගේ  අවසාන බලාපොරොත්තුව වූ පොරොන්දුවූ දේශය කරා සියල්ලන් රැගෙන යන්නා වූ, රතු මුහුද දෙබෑ කර වැටී ඇති  ගැලවීමේ මාර්ගය කරා දක්කාගෙන යන්නාවූ ගැලවුම්කාරයා ලෙස, මේ ප්‍රෝඩා දෙකින් එකක් තෝරා ගැනීමම මිස වෙනත් විකල්ප තිබුණේ නැති තරම්ය. එකල රටේ පීඩිත පන්තියේ නියෝජනය වූ වමය හැඳින්වුනු කොමියුනිස්ට් හා සමසමාජ ආදී පක්ෂ දේශපාලනිකව ශක්තිමත් තලයක නොසිටි අතර, කතෝලික සභාවේ නිශේධ බලය හමුවේ, මුහුදු කරයේ කතෝලික පලාත්වල ඔවුන්ගේ ව්‍යාප්තිය යම් ආකාරයක සීමාවන්ට සීමාවී තිබුණියි මම හඟිමි.

මේ සියල්ල උඩු යටිකුරු කල පෙරළියක් හැත්තෑවේ ඡන්දයේ දී සිදුවිය. මා යම් පමණකින් දැනුම් තේරුම් ඇති කොළුවකු ව සිටි කාලයේ සිදුවූ මේ පරිවර්තනයට මූලිකම හේතු සාධකය වූයේ, කොල්වින්, ඇන්.ඇම්. හා කේනමන් සිරිමාගේ සාරිපොටේ ගැටගැසී ඇතිකල තුන් හවුල් බලවේගයය. මේ කට්ටිය, මේ හවුල පිහිටුවාගෙන කල පලමු දෙයක් වූයේ, එවකට එංගලන්ත රැජිනිය ගේ ඉලත්තට්ටුව නියෝජනය කල විලියම් ගොපල්ලව අග්‍රාණ්ඩුකාරයා හමුවේ, ඡන්ද ප්‍රතිඵලය මොකක් වුවත්, ආණ්ඩුව පිහිටුවන්නේ හවුලේය කියා ලියා අත්සන් කිරීම ය. මේ හවුල හා නිල් රතු එකතු වී දම්පාට වීම, ප්‍රධාන වශයෙන් බලපෑවේ රටේ පහලම ස්ථරයට ය. නිදහසෙන් පස්සේ "අපේ ආණ්ඩුවක" හීනයක් හා අපට කන්ඩ බත් අරගෙන එන අපේ අම්මා ගැන කතාබහත් කියවුනේ මේ ඡන්දයට පෙරගමන් යන කාලයේය.

එවකට චේගුවේරා කාරයින් වූ විජේවීරගේ ජවිපය, හැත්තෑවේ ඡන්දයට පක්ෂයක් ලෙස ඉදිරිපත් නොවුනු මුත්, ඡන්ද කාලයට සමගාමීව රට පුරා දේශපාලන රැළි හෝ ඒ කාලයේ භාෂාවෙන් නම් රැස්වීම් ගණනාවක් පැවැත්වූ බව මතකයේ තිබේ. එහෙම පැවැත්වූ හලාවත රැස්වීමේ දී, විජේවීර, සිරිමාගේත්, ඩඩ්ලිගේත් දෙන්නාගේම බටහිර ගැති ධනේශ්වර මූලයන් ගැන උපහාසයෙන් කල කතාවක එහෙන් මෙහෙන් කියවුනු දේ ගැන මතකයක් මට තවම තියෙයි. කතාව ඇහුවේ, ඒ කාලේ හලාවත බස්ස්ටෑන්ඩ් එක කිට්ටුව ආප්ප කඩයක් ලඟ නවතා තිබූ තාත්තාගේ වාහනයේ සිටය. හිටියේ ආප්ප අරගන්නට නමුත්, කතාව ඉවර වෙනතුරු එතැනින් පිටත් නොවුනේ, තාත්තාත් මේ කතාව අහගන හිටි නිසාය කියා මතකය.

හැත්තෑවේ පෙරළිය රටේ පහලම පන්තියේ ජනතාවට යම් ආකාරයක බලාපොරොත්තු දුන්නේ ද, ඒ බලාපොරොත්තුම, හැත්තෑ එකේ ජවිපේ අරගලයේ අසාර්ථකත්වයට හේතු වූයේ යැයි මම සිතමි. එමෙන්ම, ඒ බලාපොරොත්තු සමග බලයට පැමිණි තුන්හවුල් ආණ්ඩුවේ කණපිට හැරීමේ ආරම්භය සනිටුහන් කලේ ද හැත්තෑ එකේ අරගලය යැයි මගේ හැඟීමයි. දේශීය හා ජාත්‍යන්තර දේශපාලනික හා සමාජයීය හේතු සාධක ඇසුරින් මොනතරම් විග්‍රහයන් හා විශ්ලේෂණයන් ඉදිරිපත් කල හැකි වුව ද, තුන් හවුලේ මලගම සටහන් වූයේ, හැත්තෑ එකේදී, ජාතික ඇඳුම නිල ඇඳුම කරගත් ලෝකල් දේශපාලකයින්ගේ සිත් සතන් තුලින්, තමුන් මේ ජයග්‍රහණය ලැබුවේ ජනතාවගේ පිහිටෙන්ය යන්න ඉවත්වී, රටේ ජනතාව තමුන්ට විරුද්ධව යුද්ධ ප්‍රකාශ කර ඇතිය, තමුන්ගේ ආරක්ෂාව හා අනාගතය තමුන්ම බලාගත යුතුය යන ආකල්පය පැලපදියම් වීමත්, ඒ අනුව යමින් රයිපල් අරගත් පොලිස් ආරක්ෂාවත්, ඉනේ ගහගත් පිස්තෝලයත් තම ඇඳුම් කට්ටලයට එකතු කර ගැනීමත් සමගය.

හැත්තෑව හැත්තෑ හත වෙනතුරු අදින්නට, ඒ ආණ්ඩුවට පුළුවන් වුනේ ද, හැත්තෑ හතේ දුප්පතාගේ හිතවතාව, වේදිකාවේ පැදුරු එළා බිම වාඩිවී, ඡන්ද රැස්වීම් පැවැත්වූ ජයවඩ්ඩනගේ ධාර්මික සමාජ ප්‍රෝඩාවට ජනතාව ගොදුරු වූයේ ද, මේ සිද්ධි දාමයේම ප්‍රතිඵලයක් ලෙසය කියා මම දකිමි.

පත්තිරිප්පුවේ සිට ‘මාගේ ජනතාවෙනි‘ යි රට ඇමතූ ස්වයංජාත ප්‍රථම විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ සිට, උතුර මුදවාගෙන රට එක සේසත් කර, පොළව සිඹ, එකත් දෙකත් තුනත් තුනම රටයැයි සථප කල මහ රජාණෝ දක්වා පැමිණි අපේ රට, රටෙන් පලාගිය, වැඩ කරපු අපේ විරුවාට පසුව, ඒ පුටුව රත්කරන්නට ගෑස් පත්තු කරන්නට හීන දුටු රනිල් වික්‍රමසිංහයන්ගේ හීන දිගන්තයට පසුව අද හෙට සිදුවන්නට පෙරුම් පුරන, අනුරට රට බාර දෙන සිහිනය සමගවත්, නැවත ජනතාවට ලැබේය යන බලාපොරොත්තුව අප බොහෝ දෙනෙකුගේ සිත්තුල දැල්වෙමින් තිබේ. මහ ඈතට හිතන්නේ නැතිව, හැරී බලන විට, මේ වෙනසේ ත් සුළමුල, හැත්තෑ එකේ කොහේ කොහේ හෝ සැඟවී තිබෙනවා යැයි මම සිතමි.

රට අනුරට, ජය ජනතාවට....!





.
Continue Reading...

Monday, September 16, 2024

කොබෙයියනේ වරෙල්ලා - පරෙයියනේ වරෙල්ලා....


 



හැත්තෑ ගණන්වල සන්නිවේදනය තිබුණේ, බිත්තිවල හා තාප්පවලය. පාර අයිනේ, බෝඩ් වලය. කඩවල දොර ලෑලිවල ඇලවූ ඩිමයි කොල වලය.

පත්තර කියන එව්වා හා ගුවන් විදුලිය රටේ ආණ්ඩුවේ සර්වතෝභද්‍ර පාලනය යටතේ තිබුණු කාලයේ, සන්නිවේදන කලාවේ අළුත්ම භූමිකාව හඳුන්වා දුන්නේ චේ ගුවේරා කණ්ඩායම ලෙස කරලියට පැමිණි ජවිපෙ ය.

ඒ එක රැයක් තුල දිවයින පුරාම එකම වචන ටික ලියූ එකම පෝස්ටරයක් ඇලවීමෙන් ය. අපේ ගෙවල් ලඟ පාත නම් මේ පෝස්ටරය ඇලවුනේ, කොස්ගස් හන්දියේ, මැක්සි හවුස් එකේ පාර අයිනේ බිත්තියේ බව මතකය.

එහෙම අලවාපු පෝස්ටර වල තිබුණු එව්වා තේරුම් ගැනීමට ඒ කාල‌ේ ගූගල්  වෙබ් සයිට් තිබුණේ නැති නිසා, රටේ දේශපාලනය ගැන තියූ ඒවා හැරුණු කොට,  'දියාගෝ ගාර්ෂියාවට අත නොතබනු', 'වැලි බොබී වහා නිදහස් කරනු' වැනි පෝස්ටර වාක්‍ය වල තේරුම් හොයා ගැනීම නම් පහසු නොවීය.

හැත්තෑ එකේ කැරැල්ල පත්තු වූ කාලයේ, පැතිර ගිය කතාව වූයේ මේ පෝස්ටර කලාවේ ඇලවිලි සංඥාව ආවේ, හවස් යාමයේ  'ඔබ කැමති ගී' වැඩ සටහනේ ප්‍රචාරය වුනු සිංදුවල දවටලා කියාය. ඒ ගීත අතරිනුත් වැඩිම කතාව ආයේ, වීරසේන ගුණතිලකයන් ගේ 'කුරුල්ලනේ වරෙල්ලා' ගීතය පිළිබඳව ය. මේ ගීතය, පෝස්ටර් ඇලවීමට මතු නොව, හැත්තෑ එකේ, ප්‍රහාර දියත් කරන්නටත් සංඥාව ලෙස යොදා ගත්තායි කියූ අතර, ඒ ආනුභාවයෙන්ම ගුවන් විදුලියෙන් වාරණය වුනේ ය.

පරණ බෝතලවල තියෙන්නේ පරණ වයින්ම නිසා, මට මේ කතාවල් මතක් වුනේ, සෙනසුරාදා, මාලිමාවේ අනුර කුමාර දිසානායක සහභාගි වුනු සිරසේ සටන නරඹන අතරය.

සිංදුව නැවත කියන්නට කාලය පැමිණ තිබේ. කලහයට නොව, කතිරය ගැසීමට සංඥාව දීම පිණිසය.














Continue Reading...

Friday, August 23, 2024

එන්න මගේ කමලාවෝ.... අපි නාමු විලේ බැස පීනා....




 ඇමරිකානු ඩිමොක්‍රැටික් ජනපති වරම භාර ගනිමින් කමලා හැරිස් අද හවස සිය පාක්ෂිකයින් හා ඇමරිකානු ජනතාව ඇමතුවාය.

ඈ කියූ සමහර කරුණු හා පොරොන්දු අතර මේ දවස්වල මාලිමා වේදිකාවේ අනුර කුමාර සහෝ කියන විස්තර කරන දේද අන්තර්ගත නේදැයි සිතුණු වාර ගණන අහම්බයකට වඩා වැඩිය.

දෙන්නාටම අපේ සුබ පැතුම්....!






Continue Reading...

Thursday, August 22, 2024

තුන්වෙනි කුමාරයාගේ කථාව නොහොත් ගෝඨාභය ගේ ඉරණම...



- පින්තූරය: මාලබේ එක්සත් වෙළඳ සංගමය විසින් 2023 දී ඉදිරිපත් කරන ලද සිරිසඟබෝ ජාතකය රූකඩ  සංදර්ශනයේ සිරි සඟබෝ රජතුමා හිස දන්දෙන දර්ශනය. යූ ටියුබ් සබැඳිය මේ සටහන අග.

පසු සටහන:

යූ බටයෙන් රටේ ගමේ තොරතුරු අහන දැනගන්න මට මේ හදිස්සියේ මතක්වුනේ, මේ ලබන විසි එක් වෙනිදා අපේ ජනතාව කතිර ගහන්නේ, දෙදාස් දහනවයේ ගෝඨාභය මහත්තයාගේ පත්වීම නීත්‍යානුකූලව වෙනස් කරන්නට නේද කියාය.

පොහොට්ටුවේ ඉතුරු නටු රේණු පෙති දෝත දරාන වරම් යදින නාමල් රාජපක්ෂ පුතුණුවන් නම් මගේ මස්තිෂ්කයට ස්පර්ශ වුනු තරමින් කියන්නේ, එයාලා ඔය දෙදාස් දහනවයේ, ගෝඨාභය රාජ සමයත්, එයිට කලින් තිබුණු, මෛත්‍රිපාල භූමිපුත්‍ර රාජ්‍ය සමයත්, දෙකම ‌පොතෙන් ඉරා අයින් කරලා, 2015ට කලින් තිබුණු, පොළව සිඹ, රේස් පැද්ද, මයින්ද යුගයේ සිට නැවත පටන් ගන්නා කතාවක් ය. 

අර නඩු පොතේ පිටු අන්තරස්දාන කරන උසාවි මෙන්ම සාක්කි පොතේ ලොග් පොත‌ේ පිටු ඉරාලා පැමිණිල්ලම සුද්ධ කරලා අපරාධ අඩු කරන පොලිසිත් තියන රටක ඒකත් ඉතින් නරකම කතාවක්, හිතිවිල්ලක් වෙන්නට බැරිය.

දැන් ඉතින් ඡන්ද රැස්වීම් කාලේ නිසා, නා නා ප්‍රකාර, පැනිලි ගැහිලි කැපිලි කෙටිලි වාගේම අන්තෝ ජටා බහි ජටා මෙන්ම ජටාවෙන් අමුඩේ ගහන කතාත් ඇති තරම් අහන්නට පුළුවන. ඒ හැමම අස්සේ, මේ වේදිකා අහුමුළු හැමකම වලිගා පස්සේ ගහගෙන කූං කූං ගාන රටේ ප්‍රභූන්ය කියාගන්නා පැලැන්තිය ‌ඔය සිංහාසන වලින් බැස්සීමේ කර්තව්‍යය අවසානයක් කරන්නට ලබන මාසේ දවසක අවස්ථාවක් උදාවන බවත් අපි කවුරුත් සිහි තබාගත යුතුය.

පෙර කථාව:

නොපෙනෙන උන් පේන කියා ලංකාවේ දේශපාලනය අබ්ලික් කිරීම අද ඊයේ නැටෙන්නට පටන්ගත් නාටකයක් නොවේ. ඕකට උදාහරණ හැටියට සෑහෙන කථා තියෙන්නට පුළුවන් උනත් එළු අත්තනගලු වංශයේ කථාව අරගත් ජෝන් ද සිල්වා මහත්තයා ටීටර් එකක් හදා ටවර් හෝල් එකේ නැටූ සිරිසඟබෝ කතාවේ එන අනුරාධපුරයේ ලෑලි පාලම ලඟ පෙට්ටි කඩේ බංකුව උඩ හිටි අන්ධ බමුණා කියාපු පේනය හොඳම උදාහරණය යැයි සිතමි. ඒක කිව්වේ මයියංගනයේ හිඳ ටවුමට ආ කුමාරවරු තුන්දෙනා පාලමේ ලෑලි උඩ ඇවිදපු අඩි සද්දය අහගනය. සූර්යයා මේසය යට රිංගන වෙලාවවත් පුස්කොල කෑලිවල තුන්හුලස් කොටුවල නෙප්චුන් ලා ප්ලූටෝ ලා ගාල් වී ඉන්නා පැටන් එක බලලාවත් නොවේය. නියම ගට් ෆීලින් එකෙණි. හැබැයි කතාවේ කියන හැටියට නම්, “ඔය යන ත්‍රිබල ම ෆියුචර් කිංග්ස් ලා” කියා කිවූ ඒ පේනය හරි ගියේය. ඒකත් හැබැයි ඇස්බැන්දුමකි. අර නරඹන්නන් මැද්දෙන් ඇවිත් මුකුත්ම දන්නැති මෝඩ පාට් එකෙන් ස්ටේජ් එකට ගොඩවෙන මැජික් කාරයාගේ හෙල්පර් වැඩේ, වටාපිටාවට කන් දීගන පස්සෙන්ම ගිය ගෝඨාභය කුමාරයා ටක්කෙටම කළ බැවිනි. හරියටම හරිගිය තවත් පේනයක් ජෝන් මහත්තයාගේ ටීටර් එකේ කාටත් මතකම කෑල්ල වන දන්නෝ බුදුන්ගේ සිංදුවේත් තිබේ. ඉස්සරහින්ම ගිය සංඝතිස්ස ‘දන්නෝ බුදුන්ගේ‘ කියා පටන් ගන්නා ටියුන් එකේ දෙවැනි පදය අල්ලන සංඝබෝධි කියන්නේ ‘බූලෝ මතේ මේ දෙව්ලෝ පෑවාසේ‘ කියා ආශ්චර්යය ගැනය. එව්වා එහෙම උනත් පස්සෙන්ම ආපු ගෝඨාභය තුන්වෙනි පදේ අල්ලන්නේ ‘මානෙල් නෙළුම් හා ඕළු පුෂ්පා දී; ඇත්තේ පොකුණු වල බෝ ජල පෑදී‘ කියා එක එල්ලේම නගර අලංකරණය ගැනය.

හැබැයි ඕකත් සිංදුව දැනගෙනම රඟපාලා පෙන්නුවා වෙන්නට බැරි නැති නිසා සාර්ථක පේන ගනයට වර්ග කරන එක හරිම නැති වෙන්නත් පුළුවන.

මට මතක හැටියට නම් මම පස්වෙනි පංතියේ ඉඳිද් දී සාන්ත මරියා ප්‍රයිමරියේ කොන්සට් එකේ සිංහල නාට්‍යය, ඔය ජෝන් මහත්තයාගේ ටවර් හෝල් ටීටර් එකේ සංක්ෂිප්ත නිව් ප්‍රඩක්ෂන් එකක් විය. කලින් පාරක රජාට ඇන්දත් මේ නාට්‍යයේ මට අඳින්නට සිද්ධ වුනේ කුමාරයාටය. ඒකෙනුත් කවුරු කොහොම කිව්වත් කතන්දරයේ හැටියට මේන්ම කැරැක්ටර් එක වන ගෝඨාභය කුමාරයාටය. කළින් කිව්වා වගේ ඇස් අන්ධ බමුණා, ලී පාලමේ කකුල් ගෑවුණු සද්දෙන් කියූ පේනය ආකාරයටම, හිටපු රජා මරා සංඝතිස්ස පුටුවට නග්ගන්නේත්, නැගෙනහිර පැත්තේ ජම්බු වත්තක ජම්බු කන්නට ගොස්, පුරවැසියන් විෂ දැමූ ජම්බු කාලා එයා මළ විට (ඔය ජනතාව කළා කියන එව්වා කරන්නේ කවුද කියන එක ලංකාවෙ අපි තරම් හොඳට කවුරුවත් දන්නේ නැත), සංඝයා වහන්සේ ගෙන්නලා, උපදේශ අනුශසනා ආදී නානාප්‍රකාර උප්පරවැට්ටි දාලා, සංඝබෝධිව රජ කරවන්නේත් එයාය. සංඝබෝධි සිරිසඟබෝ වෙලා සීන් එකට සෙට්වෙලා, බාබර්ට කියලා අතේ මස් කපලා දෙන ඇක්ට් එකක් දාලා රක්තාක්ෂියා දමනය කරලා, කූල් වේගන එනකොට; සීනියර් සිටිෂන් වෙලා රජ වීමෙන් වාසි වෙන්නේ අහක ඉන්න කොල තෙල්ලන්ට කියන එකට හිත අමාරු කරගෙන ජනමතය අවුස්සලා, සංඝබෝධිගේ කැලෑ වැදීම ස්පීඩ් අප් කරන මුල් සීන් එකේ තර්ඩ් මෑන් වන ගෝඨාභය සහසුද්දෙන්ම කතාවේ මේන් කැරැක්ටර් එක හෙවත් ප්‍රධාන නළුවා විය යුතුමය. මොකද එයා නොහිටින්න කථාවක් නැත. එළු අත්තනගලු වංශයත් නැත. අත්තනගල්ලට ස්ටේටස් එකකුත් නැත. ජෝන් මහත්තයාට ටීටර් එකකුත් නැත.

මයියංගනයෙන් ආපු තුන්දෙනාම ලම්බකර්ණ පැඟිරි කොල්ලෝ උණත් අපේ ඉස්කෝලේ පෙන්නූ නාට්‍යයේ කුමාරවරු තුන්දෙනා ගෙන් එකම කොල්ලා මම වීමි. මට ඉස්සරහින් පාලම උඩින් ගිය දෙන්නාම කෙල්ලෝය. සඟබෝට ඇඳ මට ඉස්සරහින් ගියේ නිලන්තිය කියා මතකය කියයි. එයිටත් ඉස්සරහින්ම ගිය සංඝතිස්සට ඇන්ද ගෑණු ළමයාගේ නම මතක ඇත්තේ ‘ශ්‍රියාණි වගේ නමක්’ කියා විතරක්ම නමුත් මූණ නම් තාම මතකය. නම අමතක වී මූණ මතක තිබීම නම් දුකකි. ඒක ඉතින් මගේ වයසේ අය දන්නවා ඇත. අඩුතරමින් ශ්‍රියාණි කියා මතක තිබුනේ ඒ වචනය ඒ මූණට සමීපත්වයක් තියෙන නිසාය හිතූ විට චුට්ටක් සතුටුය. වැරදිලාවත් මේක කියෙව්වොත් ඒ සතුට ‘ශ්‍රියාණි වගේ මූණක්’ ඇති එයාටත් දැනෙනවා ඇතැයි හිතමි. හැබැයි මූණ මතකයි කිව්වාට එතැන දීත් හොඳටම මතක තියෙන්නේ නම් එයා ජම්බු කාලා මැරිලා වැටෙන වෙලාවේ මූණය. ස්ටේජ් එකේ ඇත්තම ඇත්ත ජම්බු එල්ලූ මල් ගස් තිබූ අතර, රජ්ජුරුවන්ට ජම්බු කන්නට දුන්නේ රිදී පාට ට්‍රේ එකකිනි. මැරිලා වැටුණා කිව්වාට ඇත්තටම උනේ ජම්බු කාපු රජ්ජුරුවෝ ස්ටේජ් එක මැද කවිච්චියක හාන්සි වෙන එකය.

මේ සීන් එක ජෝන් ද සිල්වාගේ ඔරිජිනල් වර්ෂන් එකේ දෙබස් වල තියෙන්නේ මෙහෙමය. (පහල සබැඳිය ඇති si.wikibooks.org එකෙන් කොපිකර ඥාණ ප්‍රකාර සුද්ධ කල පෙලයි)

------------------------------------------------------------------------------------------------------

සංඝතිස්ස - මන්ත්‍රී ජම්බු කනකොටම වාගේ මගේ බඩ දඟලා ඉස කරකැවෙන්ට පටන් ගත්තා. 

මන්ත්‍රී - එහෙනම් හුඟක් කෑ හින්දා වෙන්ට පුළුවනි. 

සංඝතිස්ස - නෑ ජම්බුගෙඩි තුණයි කෑවේ. අපොයි ක්ලාන්තය සෑදී වැටෙන්ට යනවා. 

මන්ත්‍රී - එහෙනම් හාන්සිවෙන්න (මන්ත්‍රී රජුන් හාන්සි කරගණී) 

සංඝතිස්ස - මාගේ දිව පණ නැතිවී ගෙණ එනවා. අහෝ මරුවා ලඟයි. 

මන්ත්‍රී - දේවයන්වහන්ස මොකද අසනීපය.

සංඝතිස්ස - මම දන්නේ නෑ. තව මොහොතකදී මගේ පණයාවි.

මන්ත්‍රී - අ‍හෝ වෙදෙක් ගෙණෙන්ටවත් කල්නෑ (නාඩිඅල්ලා බලයි.)

(සංඝතිස්ස මෙසේ කියා නසියි)

කරුම පඩි සන්දුනි - වසවී ජම්බු ලංකාරජින්දා දිවිනැසි සෙයිනි පාප සිද්ධවී - මාගේ මරණේ හදිස්සි.

(නසියි)

මන්ත්‍රී - (කස පුපුරවන්නෙකුට කථාකර කියයි) තෝ වාසලට විගස ගොස් රජ්ජුරුවන්වහන්සේ ස්වර්ගස්තවූ බව දන්වා වර.

කසකාරයා - හොඳයි ස්වාමිනි.

(කසකාරයා නික්මයයි.)

මාඩි - ගසල්.

මන්ත්‍රී - පුදුමා තමා - මේ ජම්බුකාපු ඒ ක්ෂණේ මළේ- රජිඳා මැරෙව්වා බූපති - ඒ පාප සාපවී - පුදුමා තමා මේ ජම්බුකාපු ක්ෂණේ මළේ - පරාණ නසනා පාපිහු - නිර්මල වූ බුදුදම් - කඩතී වෙන්නේ අන්තරා - මෙයා කාරෙන් ලෝ - පුදුමා තමා - ද්‍රිෂ්ට ධර්මෙ වේදනීය කර්ම රහා මෙලෙසේ - අපගේ බූපල් මේ ‍මළේ - ඒ කර්මේ හින්දා - පුදුම තමා - මෛත්‍රී කරුණා පා සිටිව් - ලෙව්වැසියා කෙරෙහි කිපිලා ක්‍රෝධෙන් ඉන්ටෙපා මේවා තේරීලා.

(සියලුදෙනාම මිනිය රැගෙණ යති.)

(හක්පිඹින්නා හක්ගෙඩිය පිඹියි)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

මේක කියවලා ‘ජෝන් මහත්තයා ඉතින් එසේ මෙසේ කෙනෙක් ද?’ කියලා මටත් නම් හිතුණි.

කුමාරවරු තුන්දෙනාටම එකම විදිහට අන්දන්නට මිස්ලාට සිස්ටර්ලාට ඕනෑ වූ නිසා, කලින් කාකවණ්න තිස්සට ඇන්ද වතාවේ මෙන් ආයෙත් පාරක් නියමාකාරයෙන් රෙන්ට් කරාපු රජ ඇඳුම් අඳින්නට මට චාන්ස් එකක් ලැබුණේ නැත. තුන්දෙනාටම ඇන්දුවේ ඇඟේ පාටට කිට්ටු දුඹුරු පාට ටී ෂර්ට්ය. ඕනෑ වී තිබුණේ උඩ කෑල්ලට මුකුත් ඇඳලා නෑ.. ම වගේ පෙනෙන්නටය. මට නං ඒකට ටී ෂර්ට් එකක් ඕනෑ නොවුනත් ඒක කෙරුණේ එහෙමය. ඒ උණත් ටී ෂර්ට් එක උඩට රත්තරන් ෆොයිල් කඩදාසි වලින් කපාපු, අද මතක් කරන හැම වෙලේම ධර්ම චක්‍රයක් වගේම පැටන් එකක් මතක්වෙන රාජාභරණ කට්ටලයක් අලවා තිබුණ නිසා උඩට මුකුත්ම නැති වුනේත් නැත. රතු පාට දම්පාට සරුව පිත්තල කොළ කෑලි පැන්සල් අගිස්සක හැඩකවා හදාපු ‘මැණික්‘ ගල් ද, ඒ රත්තරන් පටිවල අලවා තිබුණි. ඒ වයසේ දී ඉතින් කොල්ලන් කෙල්ලන් දෙගොල්ලන්ගේම පපු පිරිසිදුවට චාම්වට හා සිම්පල්වට තියෙන නිසා, මේ සූට් එක නිසාවත් කට්ටියම එකතු වෙලා කොස්ටියුම් ඇඳලා රිහර්සල් කරාපු වෙලාවලදීවත් ලියන්නට තරමට මතක හිටින මහ අමුතු දේවල් නම් සිද්ධ වුනේ නැත.

එකා පස්සේ එකා, මුලින් ගිය දෙන්නා, රජවෙන මැරෙණ හා ගෝඨාභය වූ මම රජකමේම ඉතුරුවෙන සීන් තිබුණත් දිගටම අපි ඇඳගෙන හිටියේ නම් කුමාරයාට ඇඳපු කොස්ටියුම් එකමය. ඒ කාලේ ටීවී තිබුණේ නැත. තිබුණු චිත්‍රපට වලත් අද හැටි වේගයෙන් සුටුස් සුටුස් ගා කොස්ටියුම් චේන්ජස් වෙනවා මතකක් නැත. පණස් ගණන් වල චේන්ජස් වලින් පස්සේ ආඬි හත්දෙනා වගේ පක්ෂ හතක් හවුලේ රන් කල ඩඩ්ලිගේ ආණ්ඩුව පස් අවුරුද්දක් එක දිගට එක සූට් එක ඇඳන් හිටියේත් ඔයි කාලයේ ය.

ඉතුරු වෙච්චි එකම රජා මම වුණත්, නාට්‍යය ඉවරවුනේ සුපුරුදු පරිදි අම්මලා තාත්තලාට කඳුළු සලා නරඹන්නට පුළුවන් ට්‍රැජඩි සීන් එක වන, සිරිසඟබෝ බිසව, රජ්ජුරුවන්ගේ කවන්ධය අහල සිහිසුන්ව වැටෙන්නා වූ දර්ශනයෙන් නිසා අන්තිමේ සියළු ක්‍රෙඩිට් හිලව් වුනේ රජ බිසවගේ එකවුන්ට් එකටය. සංඝතිස්ස කුමාරයා ශ්‍රියාණි වගේ මතක තියෙනවා මෙන්ම සිරිසඟබෝ බිසව ගැන අද මතකයේ තියෙන්නේ ‘ස්ටෙලා’ වගේ කියා පමණකි. ඇගේත් මූණ නම් මතකයේ තියේ. මේවා එදා මූණු මිස අද මූණු නම් නොවේ.

මේ අන්තිම ජවනිකාව පෙන්නන්නට ඔළුව නැති සිරිසඟබෝ කටවුට් එකක් කාඩ්බෝඩ් වලින් හදා, රීප්ප පටි රාමුවක ඇණ ගසා තිබුණි. කටවුට් එකට භාවනා යෝගී රියැලිටි එකක් දෙන්නට සුදු සාරියක් අන්දවා තිබුණි. කටවුට් එක එලෙස හදා ස්ටේජ් එකෙන් එලියේ කොරිඩෝර් එකේ තබා තිබුණත් මේ ත්‍රාසජනක දර්ශනය ජීවමානව පෙන්නන්නට අන්තිම මොහොතේ තීරණය කලේ මට මතක හැටියට ඉස්කෝලේ ප්‍රින්සිපල් වූ සිස්ටර් හෝලි ෆැමිලි ය. අර වගේම සුදු සාරියකින් තවුසකු වී හිටි නිලන්තිගේ ඔළුව නොපෙනෙන්නට ගස් කොලන් අටවා මේ වැඩේ ඉතාමත් උත්කර්ෂවත් ලෙස සිද්ධ වූ අතර... පොතේ කථාවේ හැටියට සඟබෝ ගේ ඔළුව උඩ දමා කථා කරවන්නට හෝ, සිරුර ආදාහනය කරලා වට දා ගෙයක් බඳවන්නට හෝ වගේ වීරයා වෙන කිසිම සීන් එකක් කරන්නට ගෝඨාභයට අවස්ථාවක් ලැබුණේ නැත.

හැබැයි, එක සන්තෝෂයක් තිබුණේ නාට්‍ය අන්තිමේ මැරෙන්නේ නැතුව ඉතුරු වුණු එකම කුමාරයා මම වීමය. ඒකේ හිලව්වට මේ ටික මෙසේ ලියා තබමි.

ජනවාරි 23, 2015 - මුහුණු පොත් සටහනකි.

සබැඳි: එළු අත්තනගලු වංශ විචාරය ජෝන් ද සිල්වා නුර්ති නාට්‍ය එකතුව-සිරිසඟබෝ චරිතය (1903)




මාලඹේ එක්සත් වෙළෙඳ සංගමය මගින් 2023 පුර පසළොස්වක පොහොය නිමිත්තෙන් ඉදිරිපත් කරනු ලබන මහා රූකඩ සංදර්ශනය - yes proud to be a srilankan යූටියුුු බ් චැනලයෙනි.
Continue Reading...

Blogroll

About