"දාසය දාහත වෙද්දීම, ලව් ඇෆයාර්ස් නිසා කෙල්ලො අතරමං වෙනවා ඇති පදං ගම්වල. හැබැයි අපේ ගමේ ඔහොම කරපු හුඟක් කොල්ලො ඒ කෙල්ලන්වම කසාද බැඳලා බලා කියාගෙන ඉන්නවා"
- ගමෙන් නගරයට විත් කවි ලියන තරුණයෙක්
නින්දගම් අතැර විත් පිය උරුම පරපුරේ
ගෙන්දගම් පොළව මත කවි ලියන සුමිතුරේ
මල් කපන වක් පිහිය රැඳුනාට බඩතුරේ
මගෙ හිතත් ඔය වගෙයි පිරෙනවා ආදරේ
සුවඳ නම් ගස් ගඳය ගඟ දියට නොසේදෙන
හිසට නං පොල් තෙල්ය ජෙල් ක්රීම් නොපෑහෙන
අතට අහුවුනු මලත් නෙළුමකිය මඩ පිපුණ
රෝස මල් සුවඳමය නටුවෙ නැත කටු ඉහුණ
අල්ල පා හිඟාකන ගම් වැද්දො අපි තමයි
ඒ අපේ මල් වලත් තවම මල් පැණි පිරෙයි
කන්ද උඩ මහ ගෙදර ලොකු කෙල්ල මගෙ තමයි
නින්ද නැත රෑ දවස් තවම හිත් දඟ කරයි
දං ගෙඩිය පළු දෙකට කඩා හංගා ගෙනැත්
කිරිල්ලට කවනවා බිජු රකින ගිරවුනුත්
කැලේ වන වදුළු තුල නිදිමරන හාවුනුත්
දන්නවා විඳිනවා හාවියගෙ දොල දුකත්
ගං වතුර ගිං ගඟේ මල් කෑර මල් දවා
ගිනි වතුර වී ගලන ඉල් මහේ මැද පවා
මල් පැලක් වූ හිතක පෙම් පහන අවුලුවා
පින් කඳක් මගෙ පැලෙත් මට කියා ඉන්නවා
ආදරේ ලියන්නේ මොණර කොළ වල නොවේ
ගින්දරේ දැවෙන්නේ විස බඹර තුඩු නොවේ
මන්තරේ ජීවිතේ පොතක කවියක් නොවේ
යන්තරේ වගේ අත් වලත් දේදුනු මැවේ
very nice
ReplyDeleteතුති ලිඛිතා.
ReplyDelete