මගේ මිතුරන්ට බොහෝ බරැති හීන පෙනේ. ඒ හීන වල තිබූ කාර්, ලොරි, ගෙවල් සහ ඉඩම් වල බරට උන්ගේ ඇඳන් නිතර ජර-බර ගා හඬ නැගුවා. දහදියෙන් නැහැවී ගිය උන්ගේ ඇහි දාර ද නළල් තල ද පෙනෙන හීනයේ් බරින් ඇකිලී ගොස් තිබූ හැටි මට මතකයට නැගේ. කිසිදු හීනයක් නොපෙනීම ගැන මට තිබුණේ මහා මදිකමක්, ලැජ්ජාවක් වගේ හැඟීමක්. අනික අය ද ඒ ගැන මට නිතර අවවාද කලා. හීන නැති නිසා හොඳින් නින්ද ගිය නමුත් අනික් උන් පෙරදා රැයේ දුටු හීන ගැන දොඩද්දී මම කොන් වුනා. මම ලතැවුල්ලේන් වගේ බෝඩිමෙන් පිට වෙලා ඇවිද ගෙන ගියා. මගෙ අරමුණ වුනේ කෙසේ හෝ හීනයක් දැකීම.
නිවි නිවී දැල්වෙන දෑසක් ද, අක් බමරු කෙහෙ-වරලක් ද තිබූ ඒ දිව්‍යමය හීනය මම බෝඩිමට අරන් ගියා. මගෙ ලොකර් එකේ තිබුණු හිස් වීවා බෝතලේක දාලා මම ඒ හීනය ඇති දැඩි කළා. එදා ඉඳන් හැම දවසකම අනික් එවුන්ට හොරෙන් මම එ් හීනය එළියට අරන් එ්කෙ නළල ඉඹලා නිදිය ගත්තෙ. දවසක් මම නිදි අතරෙ බෝතලේ මූඩිය එයාම ඇරගෙන එයා මගෙ ඔලූවට රිංගුවා. මෙන්න යකඩෝ එදා ඉඳන් මටත් හීන පේනවා....! මම සතුටින් උදම් වුනා.
හැබැයි මගෙ හීනෙ අනික් එවුන්ගෙ ඒවා වගේ නෙමෙයි. සැහැල්ලූයි. පුදුම සැහැල්ලූයි. කොච්චර සැහැල්ලූ ද කියනවනම් මම ඒක පෙනෙද්දී ඇඳෙන් අඟල් දෙක තුනක් උඩට ඇවිත් පාවෙන්න ගත්තා. මේක දිගින් දිගටම උණා.
මේක බලන් හිටපු මැරිච්ච නිව්ටන් මගෙ හීනෙට බලන් ඇතුල් වුනා.
”උඹ හින්දා ගුරුත්වාකර්ෂණ නියමයට කෙළවෙනවා මිනිහෝ...!” කියලා එයා ලොකුම ලොකු කාර් එකකුයි ගෙයකුයි ඉඩමකුයි මගෙ හීනය උඩින් තිබ්බා. ඒ බරට ඇඳ කඩාගෙන මමයි හීනයයි බිම වැටුනා. මට ඇහැරුණා. මම දුවලා ගිහින් බෝතලේ බැලූවා. ඒක ඇතුළේ හිස්. එ වෙනුවට රවුම් අත් අකුරු තිබ්බ ලියුමක් තිබුණා.
”උඹ නිව්ටන් එක්ක මකබෑවියං... මම යනවා”
-කූඹියා
+++++++++
ReplyDeleteනිව්ටන් එක්ක අයින්ස්ටයින් එක්ක මකබෑවිලා ගිය මල් මල් හීන කොයිතරම් නම් තියෙනවද
ReplyDeleteනිව්ටන් එක්ක අයින්ස්ටයින් එක්ක මකබෑවිලා ගිය මල් මල් හීන කොයිතරම් නම් තියෙනවද
ReplyDeleteහ්ම්ම්ම්ම්
ReplyDelete