මේක සටහනක් නොවෙයි. මංජුලගේ ගී පදත්, මීනාගේ ගැයුමත් අතරතුර සිටින තීර්ථයේ නිර්මාණ කාරයින් ගැන ලියවුනු තරුරසීගේ පහත බ්ලොග් ලිපියට සබැඳියක් බෙදාගන්නට යි.
http://tharurasi.blogspot.ca/2017/04/blog-post.html
එහෙම වුනත් ලියවෙන දේ නොලියා නොහැකිය.
මේ ගීතය අහන් ඉන්නා වෙලේ නොදැනීම හිත කොණකින් මතුවුනේ ඇඳුම් බෑග් එකත්, බණ්ඩාරවෙල හෝටලයකින් මිලදී ගත් බත් පාර්සලයත් දෝතට එල්ලාගෙන අන්ධකාර හවස් වරුවක, අත්තම්මලාගේ ගෙදර යන්නට කිණිගම කන්ද නැග්ග කෙල්ලකගේ මුහුණයි.
'දෙන්න මම ගෙනියන්නම්' කිව්වත්, සෑහෙන දුරක් ගොස් තවත් යන්න බැරි තරමට වී නැවතෙන තෙක්ම හා හපුරා කියා මාවත් කැන්දාගෙන, ගෙදර යන්න බැරි හින්දා, අත්තම්මලාගේ ගෙදර යන ගමනේ බර තමුන් ම ගෙනියන්නට ඈට වුවමනා විය.
ඒ නැවතුනු තැන, අහිංසක විඩාපත් පුන්සඳක් වැනි හිනාවක් තිබේ....!
මංජුලගේ කතාව ඇත්තය. ගීතය නම් මීනා ගේම යි. ඒකේ ආයේ දෙකක් නැත.
