Showing posts with label අපිත් උන්නා. Show all posts
Showing posts with label අපිත් උන්නා. Show all posts

Wednesday, November 1, 2017

‘සැතපෙන්න සාමයෙන්...!’

අම්මාත් තාත්තාත් ලොකු නංගීත් අයියාත් වල දැමූ වල ඉහත්තාවේ ඉටි පහන් දැල් වූ චූටි නංගී මා අසල සිටගෙන මුමුණයි“ඔන්න අපි ආවගෙදර කට්ටියව බලල යන්න...”යන්තමින් මුදුනෙන් මෑත් වූ ඉරඅප පසු පසින් පැමිණඅපි දෙන්නාගේ ම හෙවනැලිමිනී වල වැහෙන්නටසළකුණු කර බලා සිටීදැල්වෙන ඉටි පන්දම් සිළුනිවෙන්නට ද නොනිවෙන්නට දහිත හදා ගන්නට නොහැක්කාක් මෙන්සුළඟ සමග ඔට්ටු වෙයිලොකු...
Continue Reading...

Sunday, October 29, 2017

තාත්තා....

"උදාසන හදිසියේම වාගේ මම අවදිවීමි. ජනේල වීදුරු සඳ එළියෙන් බබලයි. අඳුර කාමරයේ අහුමුළුවල සැඟවී සිටී. කාලාන්තරයක් යැයි හැ‍‍ඟෙන කාලයකට පසුව මම කල්පාන්තරයක් තිස්සේ හුරු පුරුදු වූ ස්ථානයක සිටින්නේ ය යන හැඟීම දිය බුබුලකින්  මතුවන ජලය සේ ගලාවිත් සිත පුරවා ගනී. ඒ සිතිවිල්ල සිසිලසක් සැනසීමක් සමගම අව්‍යාජ වූ සතුටක් සිතට ගෙනෙයි. කණ්ණාඩි...
Continue Reading...

Sunday, October 22, 2017

හිත ඇත්නම් පත කුඩා ද?

කවුරු කොහොම කිව්වත් ලිව්වත්, හිත තිබ්බ පමණින්ම පත ලොකු වෙන්නේ නැත. අනික් අතට කොච්චර ලොකු පතක් තිබ්බත් කෝඳුරු බෙට්ටක් තරංවත් හිතක් නැති එකෙකුට ඒ පත පතෙන් වැඩක් වෙන්නේත් නැත. වැඩක් වෙනවාට වඩා තවත් පරාණ රාසියකට අවැඩක් වෙන එකත් සිද්ධ වූ තැන් ඕනෑ තරම් තිබේ. මේ හිතත් පතත් අතර ගණුදෙනුවේ අපට හරියාකාරව නූගැන්වෙන කොටසක් තිබේ. මෙතැන හිත කියන්නේ...
Continue Reading...

Tuesday, June 13, 2017

සීතල පිණි මත මල් පෙති විසිරෙන ....

මුහුද හැමදාම රළ නැගුවත් ඒ එකිනෙකක් එකිනෙකට වෙනස් වෙයි. ගඟ දියට ⁣මොනයම්ම අයුරකින් හෝ දෙවරක් බැසිය හැකි වුනත් එකම මුහුදු රළක් දෙවරක් නොපෑගෙතැයි මට සිතෙයි. එහෙත්අපි ඒ රළම නැවත බිඳී වැතිරෙන තුරු වෙරළ වැලි කතර දෙස බලා සිටින්නට ප්‍රියැත්තෝ වෙමු. ජීවිතය විඳිනවාය ක්යන්නේ මෙවන් වේලාවලට යැයි මම සිතමි. මේ විඳීම් නම් නැවත කියන්නට ලියන්නට ගියත් ඒ ව්දිහෙන්ම...
Continue Reading...

Blogroll

About