
කියන්න කවිකර අම්මෙනි අවසර
මහතුන් නැති රට ඇයි උන් අවසර
දෙවියෙක් නිදි නම් ඇහැරී වර වර
බිම හෙළලා අර දෙනගම තලමල
කැකුළු සුබාවට පිපිලා වැඩුනේ
කඳුළු වසාගෙන රුව කඳ දිළුනේ
නැඹුළු යකෙකු කෙරුවද මේ වෙසනේ
ලකල නිමල තලමල බිම දැමුනේ
දලදා සසදා මුව දෙව් දා නැණ
කුස දා කියවා වනපොත් කොට දැන
දහදිය හිනිමග ඇස් ලැබ ගත් දින
රන්කොත පාමුල තලමල...