රේගනොමික්ස් සිට රනිල්නොමික්ස් නොහොත් සුපිරි ආර්ථික සමාජ ආශ්වාදයේ සිට අර්බුදය දක්වා

බූන්දියෙන් උපුටා ගැණිනි. - http://www.boondi.lk/article.php?ArtID=5111

වෙසෙස් බූන්දි

රේගනොමික්ස් සිට රනිල්නොමික්ස් නොහොත් සුපිරි ආර්ථික සමාජ ආශ්වාදයේ සිට අර්බුදය දක්වා

Sarada Samarasinghe | සරද සමරසිංහ

බූන්දි, බ්‍රහස්පතින්දා, මාර්තු 30, 2017 18:27:59

අසුව දශකයේ ඇමරිකාවේ ජනාධිපතිව සිටි රොනල්ඩ් රේගන්ගේ ආර්ථික උපදේශකයා වූයේ ආචාර්ය ආතර් ලෆ්ටර් නැමැත්තෙක්. සුපිරි ධනවතුන්ට ආර්ථික සහන සලසා දීම තුලින් ඉහල සිට පහලට සමාජ ආර්ථික සංවර්ධනයක් අත්පත් කරගැනීමේ ක්‍රමවේදය (Trickle-down economics) ඔහු රේගන්පාලනය හරහා ලෝකයට හඳුන්වා දුන්නා. පසුව රේගන් සහ බ්‍රිතාන්‍යයේ මාග්‍රට් තැචර් එක්ව 'රේගනොමික්ස්' නමින් එය ලෝක ආර්ථිකයේ 'බයිබලය' බවට පත්කළා.

ලෝකයම හෝල් සේල් එකේ අත්හදා බැලු මේ ආර්ථික උපාය මාර්ගය පිලිබඳව තීරණාත්මක සමාලෝචනයක් සිදු කරන මේ වකවානුවේ එංගලන්තයේ වෙසෙන ගවේෂණාත්මක මාධ්‍යවේදියෙක් වන Jacques Peretti පවසන්නේ ලෝකයේ වෙසෙන සුපිරිතම ධනවතුන් 85 දෙනෙකුගේ ආදායම ලෝක ජනගහනයෙන් අඩකගේ ආදායමට වඩා වැඩි බවයි. එසේම මේ 'සුපිරි ආර්ථික සමාජය' තව වසර කිහිපයකින් ලෝකයේ සියළු රටවල ආර්ථිකයන්ගේ නොනිල ආර්ථික අයිතිකාරයන් වන බවයි. එසේම පසුගිය වසර දහය තුලදී මේ සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ වත්කම ඩොලර් බිලියන 200 සිට 500 දක්වා වැඩිවී ඇති බව වාර්තා වෙනවා. මෙයට එදිරිව ලෝකයේ පහළ මධ්‍යම පංතිය උපයන ආදායම වසර දහයක් තිස්සේ වර්ධනය නොවී එකතැන පල්වීමේ (stagnate) අර්බුදය කරා ගමන් කොට ඇති බව පැවසෙනවා.

මේ කෙසේ වෙතත්, ලෝකයේ බොහෝ රටවල් තවමත් අත්හදා බලමින් සිටින්නේ ධනවතුන් තුලින් ආර්ථික වර්ධනය අත්පත් කරගැනීමේ Trickle-down ආර්ථික උපාය මාර්ගයයි.

මහා ආර්ථික ඔළුවක් ලෙසින් තමන් විසින්ම හඳුන්වා ගන්නා රනිල් වික්‍රමසිංහමහත්තයා මේ දවස්වල හීනෙන් පවා දකින්නේ මේ සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ මිනිසුන්, රොද බැඳගෙන, ඩොලර් මලු පුරෝ ගෙන, කටුනායකින් හෝමත්තලින් හෝ රටට ගොඩබැහැලා හතු පිපෙනවා වගේ රට වටේ ෆැක්ටරි ආරම්භ කරනු ඇති බවයි. එහෙත් සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ සාමාජිකයන් ගණනාවක් සමග සාකච්ඡා කොට ඇති Jacques Peretti පවසන්නේ මේ සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ මිනිසුන් අපි හිතන්නට කැමති නොහොත් රනිල් හීනෙන් දකින්නට කැමති පන්නයේ සත්ත්ව විශේෂයක් නොවන බවයි.

පසුගිය කාලයේ ලංකාවට පැමිණි සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ එක පුරුකක් වනජෝර්ජ් සොරෝස්ව වඩාගෙන, ඉඹගෙන පිළිගත් අපි ඔහුගෙන් නමස්කාර පුර්වකව ඉල්ලා සිටියේ අපේ රටේ ආර්ථිකය 'හරිගස්සා' දෙන ලෙසටයි. මේ හරිගැස්සිම යනු Trickle-down ආර්ථික බූවල්ලා ගේ ආදරණීය තුරුලට අපව රැගෙන අපට නොදැනෙන ලෙස අපේ ලේ උරා බීමයි.


ජෝර්ජ් සොරෝස්

ජෝන් කොර්න්වොල් කියන්නේ බ්‍රිතාන්‍යයේ සිටින ජාත්‍යන්තර ව්‍යාපාරිකයෙක්. මොබයිල් දුරකථන සමාගම් හිමිකරුවෙක්. රටේ වැඩිපුරම ආදායම් බදු ගෙවන්නා ලෙස ඔහු කලක් ප්‍රසිද්ධ වෙලා හිටියා. රටේ රැකියා උත්පාදනයට වැඩිපුරම දායක වූ ව්‍යාපාරිකයා ලෙස වරක් ඔහුට මහා රැජිනගෙන් පවා සම්මාන ලැබෙනවා. මේ සම්මානයේ උණුසුම යන්නටත් මත්තෙන් ඔහු තම සන්නිවේදන ව්‍යාපාරය ප්‍රතිවාදී තරඟකාර සමාගමට විකුණා දමනවා. මේ ගැන මාධ්‍යවේදීන් විමසන විට ඔහු කියා සිටියේ තමා මුදල් රැස්කරන්නෙක් මිසක් සම්මාන රැස් කරන්නෙක් නොවන බවයි. තවදුරටත් ඔහු කියා සිටියේ දැන් ඔහු කරන ආයෝජන පිලිබඳව තමන් හරියටම නොදන්නා බවත් එය තමන්ගේ වගකීමක් නොව තම ප්‍රධාන විධායක නිලධාරීන්ගේ වගකීමක් බවත්.

ජෝන් කොර්න්වොල් විතරක් නෙමේ ලෝකයේ සිටින බොහෝ 'සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ' මිනිසුන් තමන්ගේ මුදල් ආයෝජනය කරන්නේ ලෝකයේ'සුපිරි නිදහස් ආයෝජන කලාප' (tax haven) ලෙස ප්‍රසිද්ධ බර්මූඩා දිවයින, වර්ජින් දිවයින, කෙයිමන් දිවයින වැනි ස්ථාන වලයි. ලෝකයේ ආණ්ඩු විසින් ආයෝජකයින්ට ලබාදෙන සුපිරි සහන Trickle-down ආර්ථික ක්‍රියාවලියට ලක් නොවී නොහොත් සමාජයේ පහළ ධාරාවන්ට ගලා නොගොස් Tax Haven හරහා අවසානයේ සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ අතළොස්සකගේ සාක්කු පිරවෙන අවලස්සන ආර්ථික සංස්කෘතික බූවල්ලෙක් ලෝක ආර්ථිකය වෙලාගෙන ඇත.

ලංකාවේ දශක කිහිපයක් තිස්සේම පාවිච්චි කරන ආර්ථික උපාය මාර්ගය තමයි පුළුවන් තරම් ආයෝජකයින්ට සහන දී ඔවුන්ව රට ඇතුළට දක්කන් ඒම. මේ උපායමාර්ග ඔස්සේ බොහෝ දෙවල් කර ඇති සහ කරමින් ඉන්න අපේ ආර්ථික ඔස්තාර්ලා කිසි දිනක මේ උපායමාර්ගයේ නිවැරදි තක්සේරුවක් නොකර හුදී ජනයා සමග එකතුවී රටේ රජවරුන්, යුවරජුන් පමණක් නොවේ රජවරුන් වීමට බලාගෙන ඉන්න අය පවා එකතු පැහැදු වී දකින එකම සිහිනය තමයි විදේශ ආයෝජන සිහිනය. එහෙත් සිහින දකින තරම් වේගයෙන් ආයෝජන එන්නේ නැත! එසේ නොඑන්නේ අහවලාගේ හෝ අහවල් කණ්ඩායමේ නැතිනම් අහවල් ක්‍රියාවේ හුටපටයක් නිසා යැයි අපේ ආර්ථික ඔස්තාර්ලා අපිටම කියමින් සිටිති. එහෙත් වර්තමානයේ ලෝක ආර්ථික හැසිරවීම අනුව ලංකාව නම් දුපතට සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ ඇල්ම බැල්ම වැටෙන්නටනම් ලෝකයේ බදු සහන ක්ෂේම භුමි වන බර්මූඩා දිවයින, වර්ජින් දිවයින, කෙයිමන් දිවයින වැනි රටවල් සමග තරඟයක් දිය යුතුව ඇත.

ලෝක ප්‍රකට ආර්ථික විශ්ලේෂකයෙකු වන ප්‍රංශ ජාතික තෝමස් ප්‍රිකටි මෙම Trickle-down ආර්ථික ක්‍රියාවලිය ගැන අදහස් දක්වමින් කියා සිටින්නේ සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ මැදිහත්වීම නිසා Tax Haven රටවල් වල සමාජ සංස්කෘතික ක්‍රියාවලිය සම්පුර්ණයෙන්ම බිඳ වැටී ඇති අතර ඒවා තවදුරටත් රටවල් ලෙස ක්‍රියාත්මක වනවා වෙනුවට සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ ෆැක්ටරි බවට පත්ව ඇති බවයි. එසේම ඔහුට අනුව ඉදිරි පස්වසර ඇතුලත මේ තත්වය සියයට විස්සකින් පමණ වැඩිවිය හැකි අතර ලෝක ආර්ථික බල රටාවේ පරිවාරයේ තිබෙන බොහෝ රටවල් සුපිරි ආර්ථික සමාජය මගින් නටවන ෆැක්ටරි බවට පත්වීමට නියමිතය.


රේගන් සහ මාග්‍රට් තැචර්

ඔක්ස්ෆෝර්ඩ් සරසවියේ ආර්ථික විද්‍යා මහාචාර්ය වරයෙකු වන ආචාර්ය Ha Joon Chang මහතා ප්‍රකාශ කරන්නේ මේ ආර්ථික උපාය මාර්ග වලින් පරිවාරයේ රටවල් වලට වියහැකි උපරිම සහනය වන්නේ එකී රටවල් වලට තම ආර්ථික සංවර්ධන දර්ශක හොදින් පවත්වාගෙන යා හැකි වීම පමණක් බවයි. කිසියම් රටක් හෝ කලාපයක් තුල මෙවැනි ආයෝජන වලින් උපදින ලාභය අවක්ෂේප වෙනවා වෙනුවට සිදුවන්නේ Trickle-down ආර්ථික ක්‍රියාවලිය ප්‍රතිවිරුද්ධ දිශාවට හැරවී ආයෝජකයන් තුල ලාභය අවක්ෂේප වෙන බව ඔහු පවසයි.

එංගලන්තයේ, ඔක්ස්ෆර්ඩ් ප්‍රදේශය ආශ්‍රයෙන් ඔහු කළ පරීක්ෂණයක් තුළින් මේ සඳහා ඔහු උදාහරණ සපයයි. ඔක්ස්ෆර්ඩ් ප්‍රදේශයේ ජනගහනයෙන් සියයට අනුවක් පමණ පිරිසක් කුලී නිවැසියන් වෙයි. රටේ අවම වැටුප් ලබන කුලකය නියෝජනය කරන ප්‍රතිශතය මේ ප්‍රදේශයේ ඉතා ඉහළයි. ප්‍රදේශයේ ප්‍රධාන නගරය ලාභ සහ අඩු පිරිවැය වෙළඳසැල් වලින් පිරි ඇත. එහෙත් රටේ ආර්ථික දර්ශකවල පෙන්නුම් කරන්නේ ඔක්ස්ෆෝර්ඩ් යනු ශක්ත්මත් ආර්ථික වර්ධන කලාපයක් ලෙසිනි. එයට හේතුව නම් ලාභ ශ්‍රමය ඉලක්ක කරගෙන පිහිටවූ ප්‍රසිද්ධ ව්‍යාපාරවල ලියාපදිංචි ලිපිනයන් එම ප්‍රදේශයේ පිහිටීමයි.

මරාගේ පාලන සමය තුල ලංකාවේ සිදුවූ ආර්ථික වර්ධන වේගය පිලිබඳව බොහෝ දෙනා සුපර් සොනික් කථා කියති. එහෙත් රටක ආර්ථික දර්ශක සහ මහපොළවේ හුස්ම ගන්නා ආර්ථිකය අතර වෙනස තේරුම් ගන්නට අවශ්‍යනම් රටේ කොටස් වෙළෙඳපොල වෙතින් බැහැරවී රට මැද මිනිසුන් අතර ආර්ථිකය චලනය වෙන හැටි අවධානයට කල යුතුය. එවිට නිලංකාර ආර්ථික ධාරාවෙන් ගිලිහී බඩගින්නේ මැරෙන මිනිසුන් හමු වෙනු ඇත.

යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනය හෝ ආයෝජන ඉඩප්‍රස්ථා යන අලංකාර ආර්ථිකමය 'සිහින වචන' වල අර්ථයන් වලට කෝචෝක් දමමින් 'සුපිරි ආර්ථික සමාජයේ' මිනිසුන් කිහිප දෙනෙකු අතට ලෝක ප්‍රාග්ධනය සමුච්චගත වීම පිළිබඳ සියුම් කතිකාවක් මෑත කාලයේ ආර්ථික ලෝකයේ සිදුවෙමින් පවතී. එහෙත් මේ අර්බුදයේ මැද සිටින ශ්‍රී ලංකාව ඇතුළු රටවල් තවමත් Trickle-down ආර්ථික ආශ්වාදයේ ගිලි තළු මරමින් සිටියි.


'සුපිරි නිදහස් ආයෝජන කලාප' (tax haven)- කාටූනයක් 

[මුලාශ්‍ර- Jacques Perettiගේ The Super-Rich and Us වාර්තා චිත්‍රපටයෙන්.]

Continue Reading...

විපරීත යුගයක තරුණ සිනමාව

බූන්දියෙන් උපුටා ගැණුනි- http://www.boondi.lk/article.php?ArtID=5102

Chulananda Samaranayake | චූලානන්ද සමරනායක

බූන්දි, සඳුදා, මාර්තු 20, 2017 18:53:42

මොනවා අඩුපාඩුව තිබුණද කියමන් අතින් කිසිදා හිඟයක් නොමැති අප රටෙහි'යකඩ මල්ලට ගුල්ලො ගැහුවා නං පන් මල්ල නොබලම වීසි කරපිය'යනුවෙන් සිංහල කියමනක් තිබේ. සමස්තයම පරිහාණියෙන් පිරිහාණියට ගිය රටක සිනමාව පමණක් ඉතිරි වී තිබීම විය නොහැක්කකිය යන්න සම්බන්ධයෙන් ඒ කියමන අදාළ වෙයි. දේශපාලනය බඩ රස්සාවක් බවට පත්ව ඇති, දේශපාලකයන් කියමින් අමු තක්කඩියන් තෝරා පත්කර ගැනීම සිය කාර්යය බවට පත්ව ඇති, රටකට අවශ්‍ය චින්තනමය වෙනසක් සඳහා මුලපිරුමට හැකි බුද්ධිමතුන් බිහිකිරීම වෙනුවට එහෙම පිටින්ම දැක්මකින් තොර, ආත්මාර්ථකාමී ජීවීන් තනනා අසාර්ථක අධ්‍යාපන ක්‍රමයක් ඇති, දේශප්‍රේමය වැසිකිළියේ තැටමීමේ සිට කෑම මේසයේ කට ගැස්ම දක්වා නොඅඩුව භාවිතා කරන, තමන්ගේ සියළුම ප්‍රශ්නවලට මුල අනෙකා බව සිතන සමාජයක, වෙනස් ආකාරයකට සිතන මිනිසුන් බිහි කිරීම යනුම අභියෝගයකි.

හැට හැත්තෑව සහ අසූව දශකයන්හී වාණිජ අතින් මෙන්ම කලාත්මක පාර්ශවයෙන් ද වැදගත් කෘතීන් ගණනාවක් බිහි කිරීමට සමත් වූ එහෙත් ඒ සිනමා කෘතීන් ගෙන් බොහොමයක් ඊලඟ පරම්පරාව වෙනුවෙන් රැක ගැනීමට අසමත්වූ රටක් ලෙස විපරිණාමයට පත් ලංකාවේ අනූවේ සිට අපට දවස් ගෙවුනේ සිනමාව යනු ඉඳහිට හතු පිපෙන්නාක් මෙන් සිනමා පටයක් නිපදවෙන වටපිටාවකය. ලෙස්ටර්, පතිරාජ, ධර්මසිරි, වසන්ත, නිහාල්සිංහවැනි කලාත්මක සිනමාව පෝෂණය කල දැවැන්තයන් මෙන්ම දීර්ඝ නම් ලැයිස්තුවක් සහිත වාණිජ සිනමාකරුවන් ද සිටි රටක සිනමාවේ පරිහාණිය රූපවාහිනියේ ආගමනයට පමණක් ලඝු කිරීම අද බොහෝ විට දක්නට ලැබෙතත් මේ ඊට වඩා පුළුල් විග්‍රහයක් අවශ්‍ය ක්ෂේත්‍රයකි.

රට තුළ මෙන්ම ගෝලීය වශයෙන් ද ඇතිවන ආර්ථීක සාධක මෙහිලා සැලකිය යුතු බලපෑමක් කර ඇති අතරම රටෙහි මැතිවරණයෙන් මැතිවරණයට දැක්මක් නැති දේශපාලකයන්ට දියවන්නාවේ අධිපත්‍යය හිමිවීම අර්බුදය ඛේදවාචකයක් බවට පත්කිරීමට හේතුවී ඇති බව පැහැදිලිය. මෙහිදී එක් පසෙකින් පෙර පරපුරේ සිනමාකරුවන් ක්ෂේත්‍රයෙන් පිටමං වීමත් සිනමාකරුවන්ගේ දෙවන පරම්පරාවේ ප්‍රමුඛයන් වන ප්‍රසන්න, හඳගම, විමුක්ති වැන්නන් දේශපාලන අත්තනෝමතිකත්වය සහ ජාතිවාදය විසින් දඬුකඳට දැක්කීමත්, හරවත් සිනමා විචාරය සම්ප්‍රදාය අපට අහිමිවීමත්, මහින්ද චින්තනය අනුව සිනමාපට නිපදවිය යුතුය යනුවෙන් මෙනූ පත් රැගත් ඒජන්තයන් සිනමාවෙහි විවිධ මර්මස්ථාන අරක් ගැනීමත් සමග සිනමාවේ දෙවන පරපුරට සිදුවූයේ සිනමා නිර්මාණ බිහි කිරීම පසෙක ලා තම ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් අරගල කරනා තැනකට පත්වීමටය. එසේම එවන් තත්වයක් යටතේ පවා තමන් විසින් නිර්මාණය කරනු ලබනා සිනමා පට වෙනුවෙන් උසාවි ගානේ රස්තියාදු වීමටය.



සිනමාවේ පරිහාණිගත ගමන වඩාත් අර්බුදයට යන්නේ අපරීක්ෂාකාරී ලෙස නගරාන්තර බසයක් ධාවනය කරන්නාක් වැනි චණ්ඩින් දේශපාලනයට මෙන්ම සිනමාවටද පිවිසීමත් සමගය. විශේෂයෙන් යුද්ධය සමග දේශපාලනයේ වන වෙනසත්, බුද්ධිමය සංවාද වෙනුවට ආගමික ඇදහිල්ල සහ මිථ්‍යාව සිය ජීවන පැවැත්ම කරගත් පූජක පැලැන්තියක සීඝ්‍ර නැගී ඒමත්, අන් කවරදාටත් වැඩියෙන් නග්න ලෙස සිංහල බුද්ධාගම යයි හඳුන්වාගත් ජාතිවාදය සහ පාලක පංතිය සහවාසය ඇරඹීමත්, ඒ සමග එතෙක් තමන් සිටි ආස්ථාන වහවහා මාරු කරමින් අන් බොහෝ අය පරිදිම සිනමා ක්ෂේත්‍රයේ ද සැලකිය යුතු පිරිසක්රාජපක්ෂාගම සහ ජාතිවාදයේ සරණයාමත් නැරඹීම පසුගිය කාලයෙහි ප්‍රේකෂකයාගේ සිනමා අත්දැකීම බවට පත්වීම මෙහි කූටප්‍රාප්තියයි. ආගම සහ පාලනය එකගෙයි කෑම ප්‍රසිද්ධියේ ඇරඹීමත් සමග සිනමාවේ ඇතිවූ අවසන් බිඳවැටීම සනිටුහන්වන්නේ කොලාජ් චිත්‍ර මෙන් එහෙන් මෙහෙන් කෑලි පූට්ටු කල වෙසක් නාට්‍ය වැනි විගඩම් තිරය අරක් ගැනීමත් සාදුකාර දෙමින් නිවන්සුව සොයා යන අසපුවාදී මධ්‍යම පංතික නඩයක් ප්‍රේක්ෂකයන් බවට පත්වීමත් මගිනි. ඊට ප්‍රතිපක්ෂ ලෙස වාණිජ සිනමා පට නිපදවීම සඳහා දරන ලද උත්සාහයන් ද අවසන්වූයේ රටෙහි මෙන්ම ගෝලීය වශයෙන් ද පවත්නා අර්බුද මෙන්ම එකී සිනමා නිර්මාපකයන්ගේ ද අසාර්ථකවීම් නිසා බවට මෑත ඉතිහාසය සාක්ෂි දරයි.

අප වර්තමාන සිනමා ක්ෂේත්‍රයෙහි තරුණ සිනමාකරුවන්ගේ ආගමනය සැලකිල්ලට ගැනීමේදී ඉහත පසුබිමද සිහිතබා ගැනීම වැදගත් වෙයි. පළමු පරපුරේ බොහෝ සිනමා දායාදයන් නැරඹීමට පවා පසුබිමක් නැති, එසේම දිගින් දිගටම සිය සිනමා භාවිතාව නිසා බැට කෑමේ ඉරණමට ලක් කරන ලද දෙවන පරපුරක අත්දැකීම ඇති වත්මන් පරපුරට පය තබන්නට සිදුවන්නේම බරපතල සෝදාපාළුවකට ලක් කරන ලද ක්ෂේත්‍රයකටය. ඔවුන්ගේ ආගමනය සිදුවන විට ඔවුනට පෙර පරම්පරාවේ දේශපාලනික සවිඥානකත්වයෙන් යුත් සිනමාකරුවන් අතළොස්ස සිටිනුයේ සිනමාපට නිර්මාණයේ සිට එය ප්‍රදර්ශණය දක්වාම සියළු කුරුසයන්ට තනිවම කර දිය යුතු පසුබිමක අසීරු අරගලයක යෙදෙමිනි. ඉදින් නොවැලැක්විය හැකි ලෙසම වත්මන් තරුණ පරපුරේ උරුමය වන්නේ ද එයමය. අදවන විට ඉතාම අසීරුවෙන් ඉතා විශාල දුෂ්කරතා සහ අභියෝග මැද එක සිනමා පටයක් නිර්මාණය කිරීමට විශාල කාලයක් වැය කිරීමට, එය නිමවා ප්‍රදර්ශණ මට්ටමට ගෙන ඒමට තවත් දැවැන්ත අරගලයක නිරත වීමට මෙන්ම විවිධ ක්‍රීඩාවන්ගෙන් ගහන ක්ෂේත්‍රය තුළ එය ප්‍රදර්ශණය කිරීමට අවස්ථාව ලබා ගැනීමට ඉතා දිගු කාලයක් අසාධාරණ ලෙස පෝලිමක රැඳී සිටීමට ඔවුන්ට සිදුව ඇත්තේ හඳගම වැනි පෙර පරපුරේ සිනමාකරුවන්ට ද අතරමැදි දර්ශණවාර සඳහා සිය සිනමාපට මුදා හැරීම වැනි අනතුරුදායක අත්හදාබැලීම් සිදුකිරීමට බල කෙරෙන වටපිටාවකය. මෙවන් තත්වයකදී එකම සිනමා පටයක් නිපදවීමට සිය තරුණ කාලය සහ ජවය වැය කිරීමෙන් ඔවුන්ට ක්ෂේත්‍රයෙන් බැහැරවීමට සිදු වුවහොත් එයද පුදුමයක් නොවනු ඇත.

මෙවන් තත්වයක් යටතේ වුව තරුණ පරපුර සිනමාව සිය ප්‍රකාශණ මාධ්‍යය කර ගැනීමට දරන තැත අපේ ඇගයුමට ලක්විය යුතුය. දිගු කාලීනව දරන ලද වෙහෙසින් අනතුරුව සිනමාපටයක් නිර්මාණය කරගැනීම සඳහා වන තම උත්සාහයේ පළමු අදියර ජයගෙන එය ප්‍රදර්ශණය කිරීමට අවස්ථාවක් නොමැතිව බලා ඉන්නා තරුණ සිනමාකරුවන්ගේ පෝලිම දිගුවීම රටක දක්නට ලැබෙන බරපතල ඛේදවාචකයකි. සිය කුළුඳුල් සිනමා නිර්මාණය උළෙලවල්හිදී ප්‍රදර්ශනය කිරීමෙන් සෑහිමට පත්වන්නට සිදුව ඇති උපාලි ගම්ලත්, මලිත් හෑගොඩ මෙන්ම වෙහෙසකර බලා සිටීමකිින් පසුව ඉතා කෙටි කාලයක් ප්‍රදර්ශණය කරමින් සිනමා ශාලාවලින් ගැලවී යාමේ ඉරණමට ගොදුරු වුන 'මෝටර් බයිසිකල්' සහ 'සයපෙති කුසුම' වැනි සිනමාපට අප ඉදිරියේ නගන නිහඬ ප්‍රශ්ණය ඉතාම බරපතලය.

නව පරපුරේ නිර්මාණකරුවකුවන මාලක දේවප්‍රියගේ 'බහුචිතවාදියා' සිනමා පටයේ මෙවන් සීමිත දර්ශණවාරයකට සහභාගි වන්නට අපට අවස්ථාව ලැබෙනුයේ මෙවන් වටපිටාවකය. මීට පෙර මෙලෙසම උළෙලක දර්ශණවාරයකදී 'දැකල පුරුදු කෙනෙක්' සිනමාපටය නරඹන්නට ලැබුණ අවස්ථාව ද මෙහිදී මතකයට නැගෙයි.

කෙසේ වෙතත් මේ තරුණ සිනමාකරුවන්ගේ දුෂ්කර ව්‍යාායමය නරඹනවිට පරිභෝජනවාදී සමාජය තුළ වාණිජ අතින් අසාර්ථකත්වය අත්විය හැකි වුවද නිර්මාණාත්මක අතින් ඔවුන් දක්වමින් ඉන්නා කුසලතාවන් පවත්නා සීමිත කතිකාව තුළ හෝ සැලකිල්ලට ලක්විය යුතුව තිබේ. මේ සිනමාකරුවන්ගේ ව්‍යායාමය තුළ දක්නට ලැබෙන සුවිශේෂීම ලක්ෂණය වනුයේ ඔවුන්මත බලහත්කාරී ලෙස පටවන ලද අන්තවාදී මතවාදීමය මෙහෙයුම් පරයා ස්වාධීන ලෙස නැගෙන්නට ඔවුන් දක්වා ඇති සමත් කමයි. එහෙයින්ම ඔවුන්ගේ ව්‍යායාමය පවත්නා අධිපතිවාදී මතයනට එරෙහිව යාමකි. සයපෙති කුසුමසිනමාපටය ඊනියා සුචරිතවාදී සමාජය තිගැස්මකට ලක්කරන මාතෘකාවක් එනම් සමලිංගික සහ සංක්‍රාන්ති ලිංගිකත්වය පිලිබඳ තේමාවට අත තබද්දී (පූර්ව පරම්පරාවේ ෂෙල්ටන් පයාගල මෙන්) මෙතෙක් තිරගතව ඇති මෝටර් බයිසිකල් මෙන්ම දැකල පුරුදු කෙනෙක් සහ බහුචිතවාදියා ප්‍රවිශ්ට වන්නේ වත්මන් තරුණ පරම්පරාවේ ජීවිතය (පතිරාජ, ධර්මසිරි, හඳගම ආදී වශයෙන් පෙර පරම්පරාවේ සිනමාකරුවන් මෙන්) නැවත කියවීමකට ලක් කිරීම පිණිසය. ජාතිවාදය, දේශප්‍රේමය මෙන්ම ආගමික අන්තවාදය ද කොට කොටා පොවන ස්ථාපිත මෙන්ම ගරිල්ලා සංස්ථාවන් ද බහුල සමයක ඒ සියල්ල මැදින් අතිශය ආත්මාර්ථකාමී පැවැත්මක් සඳහා පැටි වියේ පටන් නිවසේ සිට පාසල හරහා සරසවිය දක්වාම හැඩගස්වනු ලබන විකෘති අධ්‍යාපන ක්‍රමයක ද ගොදුරු බවට පත් තරුණ පරපුරකින් තම ජීවිතය තමනට දෙන ලද කණ්නාඩිය ඉවත හලා සැබෑ ලෙස ඒ දෙස බලන්නට පෙළඹෙන කිර්මාණකරුවන් සීමිත පිරිසක් හෝ ඉදිරියට ඒම බලාපොරොත්තු දනවන සංසිද්ධියකි.



නිර්මාණාත්මක පාර්ශවයෙන් ඔවුන්ගේ ව්‍යායාමයෙහි ඇති ප්‍රබලතා මෙන්ම දුර්වලතා ද විචාරයට ලක්කල යුතුය යන්න අවිවාදිත වන අතරම කිසිදු පහසුකමක් නොමැති පරිසරයක සිනමා නිර්මාණයකට අතගැසීම දිවිනසා ගැනීමක් වන් සමයක ඒ අභියෝගය භාර ගැනීම ගැන අප මේ තරුණ සිනමාකරුවන් ඇගයුමට ලක් කල යුතුය. විශේෂයෙන්ම පසුගිය වකවානුවේ චින්තන අච්චුවේ සිනමාපට නිර්මාණය කරමින් ගලා යන කාසි නදියෙන් දෝතක් නොව මලු පුරවා ගැනීමට පවා අවස්ථාව තිබියදී, ඇතැම් විදග්ධ යයි කියනා කලාකරුවන් අමු නිරුවතින් එහි බැස පිහිනද්දී මේ සීමිත තරුණ සිනමාකරුවන් ඒ අභියෝගයට මුහුණ දුන් ආකාරය ප්‍රශස්තය. මෝටර් බයිසිිකල්, දැකල පුරුදු කෙනෙක් මෙන්ම බහුචිතවාදියා යන සිනමාපට ත්‍රිත්වයෙහිම තේමාව පොදුය. සමකාලීන තරුණ පරපුරේ ජීවිතයේ කැඩි කැඩී ගලා යන රිද්මය මේ සිනමාකරුවෝ තිදෙනාම ග්‍රහණය කරගනිති. දැකල පුරුදු කෙනෙක් සිනමා පටය මධ්‍යම පංතික යුවලක ගේ ජීවිතය හරහා මේ තේමාව අල්ලා ගනිද්දී මෝටර් බයිසිකල් මෙන්ම බහුචිතවාදියා ස්පර්ශ කරනුයේ ඒ පංතියට නැගීමට අසාර්ථක උත්සාහයක යෙදෙන, පා ඇඟිලි තුඩින් ඉස්සී ඉහලට එසවෙන මොහොතේම ලිස්සා යළි පතුලට වැටෙන පීඩිත තරුණ පරපුරේ ජීවිතයයි.

මෙහිදී මාලක දේවප්‍රිය, මෝටර් බයිසිකල් සිනමා පටයට වඩා දේශපාලනික ලෙස වත්මන් තරුණ පරපුරේ අර්බුදය ග්‍රහණය කරගනියි. දේශපාලන වේදිකා තුළ පින්කෙතක් ලෙස දැක්වෙන කොදෙව්වක කවර උපක්‍රමයක් හෝ භාවිතා කර මුහුදින් එතෙරට නොව කෙසේ හෝ යුරෝපීය රටකට පැන ගැනීමට සිහින මවනා තාරුණ්‍යය මාලක සිනමාවට නගන්නේ දැකල පුරුදු කෙනෙක් හි මලිත් දක්වන පරිණතබවම විදහමිනි. කෙතරම් පින්කෙතක් වුවද තවමත් මෙහි සිට දියුණුයයි සම්මමත රටවලට මිස ඒ කිසිම රටක සිට මේ කරා සරණාගතයන් රැගත් වල්ලම් නොඑන වර්තමානයක මාලක බිඳ වැටුන ක්‍රමයක විවෘත ගොදුරක්ව උපතේ සිටම සිහින පසුපස ලුහුබඳින ඉරණම කර පටවා ගත් තරුණ ජීවිත කිහිපයක් හරහා සමාජය කියවීමට රූපරාමු අමුණයි. ආගම, නක්ෂත්‍රය, ඇතුළු සියළු අගතීන්හී ගිලුණ ජීවිත, මිත්‍රත්වය පවා නොතකන ස්වාර්ථකාමී තාරුණ්‍යයක චලිතය, හුදු ගණුදෙනුවක් බවට පත් ආදරය යයි කියනා විකාර සහගත සබඳතාවන්, වාමාංශික කඳවුරෙහි වත්මන් රූපාන්තරණය, නූතන තාක්ෂණ මෙවලම් තුළ හරසුන්ව යන මානව බැඳීම් මේ විවිධ තේමාවන් මාලක ඉතා කෙටි දෙබස් ඛණ්ඩයන් හා රූප රාමු මගින් දක්ෂ ලෙස සිනමා පටයකට සංස්කරණය කරයි.

තමන්ගේ අර්බුදය හමුවෙහි තම සමීපතම මිත්‍රයාගේ බිරිඳ වෙත පවා යොමුවන්නට තැත් දරන තරුණයා මෙන්ම අකාලයේ වියපත්වන ඔහුගේ අවිවාහක සොහොයුරිය සමග සඳතාවක් අරඹන අනෙකාද, තරුණයාගේ ප්‍රේමයෙහි වංක බවට එරෙහිව ඉතා දැඩි ලෙස ප්‍රතිචාර දන්වන ඔහුගේ පෙම්වතිය තරුණයාගේම පෙර ස්වාමියා සමග වහා අරඹන අනුරාගී සබඳතාව යන මේ සියල්ලම තුළ ඇත්තේ ෆේස් බුක් පිටු හරහා සරමින් විදෙස්ගත තරුණියකගේ ගැලවුම්කරුවා වී කරදිය වලල්ලෙන් පිට පැනීමට සිහින මවනා තරුණයාගේම කාබන් කොපි මිස අන් කවරක්ද?

මාලක තම සිනමා පටය තුළින් පරිභෝජනවාදී සමාජයක විකාරයක් බවට පත්වන මිනිස් සබඳතා එකිනෙක මුණගස්වන්නේ වැරදිකරුවන් නිවැරදිකරුවන් සෙවීමට ඉතා උනන්දුසහගත සමාජයක් අන්දමන්ද කරවන අයුරිනි. ඔහුගේ සිනමාපටය තුළ චූදිතයන් සහ අහිංසකයන් වෙනුවට අපට හමුවන්නේ අපේම සමකාලීන ජීවිතයෙහි දෝංකාරයන්ය. වත්මන් තරුණ සිනමාකරුවන්ගේ නිර්මාණ නරඹන විට පතිරාජගේ අහස් ගව්ව, ධර්මසිරිගේහංසවිලක්හි සිට හඳගම, ප්‍රසන්න හරහා කාලය බොහෝ ගෙවී ඇත ද ප්‍රකාශමාන වන ස්වරූපය වෙනස් වුව ද ජීවිතය යන්න පවත්නා දේශපාලන කොන්දේසි තුළ තවමත් නොවෙනස් ඛේදයක්මය යන්න අපට යළි සිහිපත් කෙරෙයි.

බහුචිතවාදියා නැරඹූ පසුව මගේ සිතට තවත් සිනමා පටයක් පිවිසුණි. එයඇල්බේනියානු සිනමා පටයකි. එය නම් කර ඇත්තේ ඇල්බේනියානුවා නමිනි. ඉතා දැඩි ලෙස පාරම්පරික සම්ප්‍රදායන් ගරු කරන (මේ සම්ප්‍රදායන්හී පවත්නා අනම්‍ය ස්වරූපය ගැන මවිසින් පරිවර්තිත 'බිඳවැටුන වසන්තය' නම් කෘතියෙහි අපූර්ව ආකාරයෙන් නිරූපිතය.) ඇල්බේනියාවේ කඳුකර කලාපයෙහි තරුණ යුවලක් ඇසුරින් නිර්මාණය කරන ලද එම සිනමා පටය සහ මාලක ගේ සිනමා පටයෙහි තේමාව සමාන වන තැනක් තිබේ. ඇල්බේනියානුවා සිනමා පටයෙහි ද කතානායකයා සියළුම ආකාරයෙන් යත්න දරනුයේ ජර්මනියට පැන ගැනීමටය. ඔහු ද අප රටේ පරිදිම විවිධ තැරුව්කරුවන් හරහා සිය ප්‍රයත්නය සාර්ථක කර ගැනීම තැත් දරා ජර්මනියට පැන ගැනීමට සමත් වෙයි. අවසන ඔහු මුදල් ද සමගින් ආපසු සිය රටට එන්නේ මිනීමැරුමක් ද සිදු කරමිනි. එහෙත් මාලක ගේ සිනමා පටයෙහි එන තරුණයාට මුළුමනින්ම වෙනස්ව ඇල්බේනියානු තරුණයා ජර්මනියට යන්නේ සම්ප්‍රදාය අනුව තමා ගේ පෙම්වතිය විවාහ කර ගැනීමට ඇගේ පියා විසින් ඉල්ලන අධික මුදල සපයා ගැනීමටය. ඔහුගේ මුළු ව්‍යායාමයම සිය ප්‍රේමවන්තිය දිනා ගැනීම උදෙසාවන අදිටන් සහගත ප්‍රයාණයකි. නමුදු ඒ ඇල්බේනියානුවාට මුළුමනින්ම ප්‍රතිවිරුද්ධ ලෙස ඉතා ප්‍රබල ඉතිහාසයක් මෙන්ම සම්ප්‍රදායන්ද ඇතැයි උදම් අනන අප රටෙහි 'නූතන' සමාජයෙහි අපට හමුවන්නේ ඇල්බේනියානුවා බඳු අය නොව මාලකගේ සිනමා පටයෙහි එන චරිතය. එය සියළු වටිනාකම් සිඳගත් සමාජයකට එළඹිය හැකි තාර්කික ගොහොරුවයි.

ඉදින් සිනමා පටයක් නිර්මාණයේ සිට එය ප්‍රදර්ශණය දක්වා කරන්නට සිදුවන අරගලය ද තවත් තිරකතාවන් සිය ගණනකට පදනම සපයන රටක මේ සිනමාකරුවන්ගේ නිර්මාණ අවධානයකින් තොරවම වැලලී යතොත් එය ඔවුන්ගේ මෙන්ම අපේද ඛේදවාචකය නොවන්නේද?

Continue Reading...

ආලෝකය නොදිටිමි!

බූන්දියෙන් උපුටා ගැණුනකි - http://www.boondi.lk/article.php?ArtID=5094

Cine බූන්දි

ආලෝකය නොදිටිමි!

Sanka Kirindiwela | සංඛ කිරිඳිවැල

බූන්දි, අඟහරුවාදා, මාර්තු 7, 2017 18:07:26

මේ සටහන ලියැවෙන්නට තිබූවක් නොවේ. වැඩ නිමවී හවස 7:00ට ලිඩෝසිනමාහලට ගියේ "ප්‍රේමය නම්" නරඹන්නටය. අවාසනාවට, ප්‍රමාණවත් තරම් පිරිසක් නොමැති හෙයින් එය නොපෙන්වන බව දන්වා සිටි නිසා එළියට එනවිට ඉදිරිපස ඇති රිට්ස් සිනමාහලේ "ආලෝකෝ උදපාදී" පෙන්වන බව දුටුවෙමි. වෙන්කරගත් කාලය වෙනුවෙන් වෙනත් හොඳ විකල්පයක් සොයාගත නොහැකි විය. මේ සටහන හුදෙක් ප්‍රේක්ෂක අත්දැකීමක් අකුරුවලට පෙරළීමක් විනා සිනමා විචාරයක් නොවේ.

මුලින්ම කිවයුත්තේ රිට්ස් සිනමාහලේ තිරය සම්බන්ධවයි. ඩිජිටල් තිරය ඉතා හොඳ තත්ත්වයක ඇත. ලංකාවේ චිත්‍රපටයක රූපවල ගුණාත්මකබව ඉහළින් තැබීමට මෙම තිරය සහ ශබ්ද තාක්ෂණය ඉහළ නැංවීම ගැන එකී කළමනාකාරීත්වයට ස්තූතිවන්ත විය යුතුය.

රූපවාහිනී වැඩසටහනකදී විදර්ශන කන්නංගර පැවසූ පරිදි ජැක්සන් ඇන්තනිගේ "අබා"ගෙන් ආරම්භ වූ යුද වින්දන සිනමා කෘති අතරින් මට මතක තරමින් මා නරඹා ඇත්තේ අබා සහ ආලෝකෝ උදපාදී පමණක් වීමට තරම් මා වාසනාවන්තය. ආලෝකෝ උදපාදී ගැන මට දැනෙන පළමු හැඟීම, මේ චිත්‍රපටයට මෙන්ම ලංකාවේ සමකාලීන සමාජයට ද අදාළය. එනම්, මෙලෝ කලා රහක් නැති, කල් ඉකුත්වූ, වයසක පරම්පරාව තරුණයින්ට වද නොදී පැත්තකට වී සිටිය යුතු බවය. (ඉහත කුලකයට විශේෂණ තුනක් අයිති බව මතක තබාගන්න!) සමන් වීරමන්, තුසිත විජේසිරි යන ඉහත විශේෂණ ත්‍රිත්වයට අයත් දෙදෙනා විසින් චත්‍ර වීරමන් නැමැති දක්ෂ පුද්ගලයාව යටපත් කර ඇත. චත්‍ර දක්ෂ සිනමා අධ්‍යක්ෂණයට ද යන්න තීරණය කිරීමට මම ඉක්මන් නොවෙමි. එහෙත් ඔහු සතු දක්ෂතාවයක් ඇත. එය සිය පියා වෙනුවෙන්වත් කඩේ යැවිය යුතු නැත. විදෙස්ගතව සිටියදී මෙන්ම ගමේ සිටියදී ද කලාව පිළිබඳව කල් ඉකුත්වූ, පරිණත නොවූ පුද්ගලයින් පොරවල්ව සිටින අයුරු අවශ්‍ය තරම් දැක ඇත්තෙමි. සම්භාව්‍ය පෙනුමක් ආරෝපණය කරගෙන, පොදු අවස්ථාවල ඉදිරියට පැන වැඩකරන මේ පිරිසට කලාව ගැන පළල් කියවීමක් නැති කුඩා සමාජවල පිළිගැනීමක් ලැබීම ගැන ගැටළුවක් නැත. එහෙත් ඒ අය ඊට වඩා ඉදිරියට ගොස් සිය මුදල්, රාජ්‍ය සම්බන්ධතා ඉදිරියට දමා මෙලෝ රහක් නැති චිත්‍රපට කරන්නට යන විට පැත්තක සිටින පුත්‍රයින්ට අත්වන ඉරණම නැරඹීමට අවශ්‍ය නම් ඊට හොදම උදාහරණය ආලෝකෝ උදපාදී ය.



කල් ඉකුත්වූ පුද්ගලයින් හානිකරන්නේ සිනමාවට පමණක් නොවේ. එය රටේ හැම ක්ෂේත්‍රයකම පාහේ විසිර ගොස් ඇති ගැටළුවකි. මගේ පුද්ගලික අත්දැකීම් වලින්ම පවසන්නේ නම් බැංකු ක්ෂේත්‍රය තුළ නවීනත්වයට එරෙහිවන මෙකී කුලකයට අයත් පිරිස් බහුලය. නව තාක්ෂණයට අනුගත නොවන පිරිස් විසින් ක්ෂේත්‍රයම බිලිගෙන ඇත. රාජ්‍ය පරිපාලනය ගන්නම දෙයක් නැත. නවීන තත්ත්වය දක්වා හැඩගැසිය යුතු සංචාරක කර්මාන්තයට ද මේ තත්ත්වය පොදුය. මේ සියළු දේටත් වඩා ලංකාවේ ප්‍රගතිශීලි දේශපාලනයට ද එබඳු කල් ඉකුත් වූවන් විසින් කරනු ලබන්නේ හානියකි.

දැන් අපි සිනමා කෘතිය දෙසට හැරෙමු. තුසිත විජේසේන බොහෝ ආඩම්බරයෙන් පැවසූ පරිදි මේ චිත්‍රපටයේ විහිළු නැත. ගීත දෙකක් ඇතත් ඒවා වීරත්වය උද්දීපනය කිරීමට සැදූ ඒවාය. වෙනත් කිසිම ආකාරයක වින්දනයක් සපයන ආකාරයේ දෙබසක් සමස්ත පිටපත පුරාවට නැත. සැබැවින්ම මෙලෝ රහක් නැත. කැමරා හැසිරවීම, පසුතලය හා තාක්ෂණය නොමැතිනම් මේ චිත්‍රපටය මේ රැල්ලේ අසාර්ථකම චිත්‍රපටය වීමට ඉඩතිබිණි. අමාරැවෙන් සොයාගෙන ඇති නම් ගම් දැකීමෙන් පාසැල් කාලයේ බලෙන් පාඩම්කළ අමිහිරි මතකයක් ඇවිස්සෙනවා මිසෙක ඉතිහාසයට ආදරයක් දැනෙන්නේ නැත.

සිනමාත්මක කැමරා කෝණවලින් ඇරඹෙන සිනමා කෘතියේ පළමුවැනි බලාපොරොත්තුව බිදවැටෙන්නේ නවීන දමිළ අකුරුවලින් සමන්විත ලිපියත් සමගයි. වසර දෙදහසකට ආසන්න කාලයකට පෙර දමිළ අකුරු වත්මන් තත්ත්වයේ පැවතීමට කිසිම ඉඩක් නැත. සරල විකීපීඩියා සෙවුමකින් මෙය සොයාගත හැක. ඇත්තටම චිත්‍රපටයට සම්බන්ධ කිසිවෙකුටවත් ඒ ගැන උනන්දුවක් තිබී නැත. නැතිනම් දන්නේ නැත. දන්නේ නැතිවිට කළ යුත්තේ දන්න දේවල් කිරීමය.

වළගම්බා රජුගේ පෞරුෂය කිසිලෙකින්වත් ඉස්මතුවක්නේ නැත. ඊට වඩාදාඨිය ලෙස රගපාන ධර්මරාජ් මතුව එයි. මහාකළු සිංහලයාගේ කළු, රැවුල සහ කොණ්ඩය පමණි. චිත්‍රපටයේම පවසන පරිදි කුඩා කල කිසිම ආකාරයක දුක් විඳි බවක් ශරීරයෙන් නොපෙනේ. ශුෂ්ක රටක වායුසමනය කළ කාමර වල ජීවත්වන බවට ඔහුගේ ශරීරය සාක්ෂි දරයි!

පටු දෘෂ්ඨිවාදයක් හා ගලප්පන්නට උත්සාහ නොදරන්නේ නම් වළගම්බා කතාව අතිශයින්ම සිත්ගන්නා සුළු ඉතිහාස කතාවක් නිර්මාණය කරන්නට ඉඩකඩ ඇති කතා පුවතකි. කල් ඉකුත්වූ ඔළුවකින් බලන්නෙක්ට එය ටයිල් පොළොවක් තරම් සමතලා, සෘජු දේශපාලන ප්‍රචාරණයකට ඔබින තමන්ගේ පුද්ගලික ජීවිතවල හිස් වූ තැන් වසාගැනීමට යොදාගත හැකි ගෙතුමකි. සැබෑ වළගම්බා රජු වසර ගණනාවක් රටපුරා වාසය කරමින් සිය සංවිධාන කටයුතු සිදුකළා පමණක් නොව ඉන්පසු එකී ස්ථාන බෞද්ධ පන්සල් දක්වා ගොඩනැගූ බව අදටත් සිව්දෙස ඇති 'වළගම්බා වෙහෙර විහාර' සාක්ෂි දරයි. එසේ නොමැතිව මේ චිත්‍රපටයේ පෙන්වනවා මෙන් ආක්‍රමණයෙන් මිදී පළායාම සම්බන්ධයෙන් සෘජු තීරණයක් ගත නොහැකිව පසුබාන චරිතයක් බවට පෙරළීම ඔහුට කළ හැකි විශාලතම නිග්‍රහයයි.



දෙබස් හෝ කතාව වෙනුවෙන් කිසිමාකාරයක බටහිර ආභාෂයක් නොපෙනෙන තත්ත්වයක, පසුතලය වෙනුවෙන් වන බටහිර ආභාෂය පිටපත විසින් මෙහෙයවූවා යැයි සිතීම උගහටය. විශාල ඉඩම් හිමි රදලයින් විසින් සිය ඉඩම් වගාව සදහා ගම්මාන නිර්මාණය කරන විට එක ළඟ කූඩාරම් ඉදිකර ඇති ආකාරය බටහිර සිනමා කෘතිවල දැකිය හැක. ඒවා වැව් අසබඩ, ගංගා අසබඩ ඉදිකරන්නේ නඩත්තුවේ පහසුව උදෙසාය. ලංකාවේ ඓතිහාසික නිවාස ඉදිකිරීම් අතර එවැනි කූඩාරම් හෝ එක ළඟ ඉදිකළ නිවාස දකින්නට නැත. ඒ වෙනුවට ප්‍රමාණවත් ඉඩකඩ ඇති, මිදුල, පිළිකන්න ඇති, ගෙවත්තක් සහිත තනි තට්ටුවේ නිවාස අතීතයේ පවතින්නට ඇතිබව උපකල්පනය කළ හැක. අනෙක් අතට ලක්ෂ ගණනක් භික්ෂූන් පෝෂණය කිරීමට අවශ්‍ය සමාජ පසුබිම වනුයේ එයයි. වඩාත් උත්ප්‍රාසජනක කාරණය නම් ඔය කියන අතීත ශ්‍රී විභූතිය පැවතීමට නම් එවැනි සශ්‍රීක ගම්මානයක් ද පැවතුණු බව පෙන්විය යුතුව තිබීමයි. එහෙත් ඒවා අදාළ නැත. විශේෂයෙන් ලංකාවේ සිනමා රසිකයාට නම් ඒවා අදාළම නැත. රිට්ස්හි සැළකියයුතු තරම් ප්‍රේක්ෂක පිරිසක් චිත්‍රපටය නැරඹීමට පැමිණ සිටියහ. ඉන් එක් අයෙක් චිත්‍රපටයෙන් බාගයක් පුරාවට සිය ජංගම දුරකතනයෙන් කතාබහක නිරතව සිටි අතර තවත් පිරිසක් තමන් විසින් ගෙන ආ කෑම වර්ග ශබ්ද නගමින් අනුභව කළහ.

සියළු දුර්වලතා මැද අහඹු ලෙස මේනකා පීරිස්ගේ චරිතය මිනිස් හැඟීම් දනවන කාමුක පෙනුමක් සහිතව නිරූපණය කොට තිබීම කිසිලෙසකින්වත් පිටපතෙන් මෙහෙයවූවක් බව උපකල්පනය කළ නොහැකිය. ගැහැණියකගේ දණහිසෙන් උඩ අඟලක් දුටු විට උඩපනින ඊනියා සදාචාරයක් නියෝජනය කරන මතවාදයක් තුළින් එවැනි චරිතයක් ඉස්මතුවීම බටහිර කොපියකට එහා දෙයක් යැයි මා කිසිලෙසකින්වත් සිතන්නේ නැත. එවැනි කුඩා හෝ කාරණාවක් ඉස්තමතුවන්නේ චිත්‍රපටයේ මිනිස් හැගීම් දැනීම් ඇති කිසිම චරිතයක් හෝ සිද්ධියක් දැකගත නොහැකි නිසාවෙනි.

බලාපොරොත්තු තබා නැරඹීමට ගිය 'ප්‍රේමය නම්' සිනමා කෘතිය නැරඹීමට නොලැබීමට ගැන කණගාටුය. මෙවැනිම අත්දැකීමක් ෆ්‍රැන්ජිපානි නැරඹීමට යෑමේදී ද ලැබීමි. ආලෝකෝ උදපාදී වැනි දුර්වල චිත්‍රපට සිනමා ශාලාවල ප්‍රයිම් ටයිම්වල සාර්ථකව තිරගත වීම සිනමා කර්මාන්තයේ දියුණුවට හේතුවක් යැයි කිසිවෙකු කියන්නේ නම් ඒ ගැන මට කියන්නට දෙයක් නැත..!!

Continue Reading...

සම රිසිභාවය වරදක් වූ සමාජයක....

බූන්දියෙන් උපුටා ගැණුනකි -  http://www.boondi.lk/article.php?ArtID=5087

අදහස් බූන්දි

සම රිසිභාවය වරදක් වූ සමාජයක....

Kasun Thilakarathna | කසුන් සී. තිලකරත්න

බූන්දි, ඉරිදා, පෙබරවාරි 19, 2017 17:13:25

'පුද්ගලයන් තම උපත, තරාතිරම, තමන් අයත්වන සමාජ කණ්ඩායම සහ තම ලිංගික අනන්‍යතාව යන හේතු මත ලජ්ජාවට භාජනය කරන සමාජ ආයතන සහ භාවිතාවන් පවතින සමාජයක් ශිෂ්ටසම්පන්න සමාජයක් නොවේ.'
-මහාචාර්ය අවිශායි මාර්ගලික්, හීබෲ විශ්වවිද්‍යාලය

'මේ තුන් ලෙව් තුළ සුපේක්ෂල ශික්ෂාකාමී සිංහල බෞද්ධ රටක් වෙත්. එහි ජනී ජනයා රහසින්වත් පව් නොකරති. පංචශීලය නම්වූ මූලික ශීලය දිවිහිමියෙන් පිළිපදින ඔවූහු අන්‍යයන්ට ගරු කරති. තම භාර්යාව, ස්වාමියා සමග පමණක් ලිංගිකව එකතුවන ඔවූහු එය ද සිදුකරනුයේ ස්වභාවධර්මයට එකඟවය. එනිසා එම රට තුළ ස්ත්‍රී දූෂණ, ළමා අපචාර කියා දෙයක් නොමැත. ඉතිහාසය පුරාවට සිදුවී ද නැත. ලිංගිකත්වය සලකනුයේ පූජනීය දෙයක් ලෙසින් වන අතර, ගණිකා නිවාස, සම්භාහන මධ්‍යස්ථාන, රාත්‍රී සමාජ ශාලා යනාදී කිසිවක් එහි නැත. කොටින්ම ඒවා ගැන දන්නේ ද නැත. එකිනෙකා දෙස හරි ආදරයෙන් බලා ගරු කරන ඔවූහූ සාමයෙන් සමගියෙන් යෙහෙන් ජීවිකාව ගත කරති. එබැවින් ඒ රටට ලෝකෙන් උතුම් රටයැයි කියති. ශ්‍රේෂ්ඨ යැයි, ප්‍රෞඪ යැයි කියති. එනිසා එය හරි අගේ ඇති අපූරු රටකි!'

මේ රොබට් නොක්ස්, එදා හෙළදිව තුළ තැබූ සටහනක් නොවේ. ඩේව් දුටු ලංකාව තුළ සටහන් වන්නක් ද නොවේ. මේ නම් ළමා අවධියේ සිට ලංකාව ගැන රචනා ලිවීමට, කතා පැවැත්වීමට අපට හුරුවූ අපට හුරු කළ රටාවයි. අප වනපොත් කළ සංස්කෘතිකමය කතාවයි.

මෙම ලිපිය ලිවීමට අපට නිමිත්ත සැපයූවේ පසුගිය දිනවල පාර්ලිමේන්තුව තුළ කිසිදු සංශෝධනයකින් තොරව ප්‍රතික්ෂේප වූ සමලිංගික අයිතීන් නීතිගත කිරීමේ යෝජනාව හා ඊට සමගාමීව ගොඩනැගී තිබෙන සමාජ කතිකාවයි. එය වරදක් ලෙස පිළිගන්නා අප රටේ සංස්කෘතිය එක හෙළාම එවැනි සංශෝධන ප්‍රත්ක්ෂේප කරති. නමුත් මෙවැනි සංසිද්ධීන් හුදෙක් පයට පාගා ඉරාදැමූ පමණින් මිනිසුන්ගේ සංවේදනාවන් යට ගැසිය හැකිද? අප රට තුළ සමලිංගිකත්වය කියා දෙයක් ඇත්තේම නැතිද? එම සංවේදනාව වරදක් වන්නේ කාට සාපේක්ෂවද? සංවේදනා සාපේක්ෂ වන විට බහුතර කැමැත්ත මත සුළුතරයේ සංවේදනා විනාශකර දැමීම සාධාරණද?

'එයටම අනන්‍ය දේශීය සංස්කෘතියක් ඇතැයි කියන ශ්‍රී ලංකාව බටහිරකරණය නොවිය යුතුය. බටහිරින් ගෙනා විවිධ යෝජනා, විවිධ සංකල්ප අප රටට ගැලපෙන්නේ නැත. අද වන විට ආජන්ටිනාව, බෙල්ජියම, කැනඩාව, බ්‍රසීලය, එංගලන්තය, නවසීලන්තය, ප්‍රංශය, පෘතුගාලය, දකුණු අප්‍රිකාව හා ඇමරිකාවයනාදී රටවල් බොහොමයක සමලිංගිකත්වය නීතිමය වශයෙන් පිළිගන්නා තත්වයට පැමිණ තිබෙන නමුත් ශ්‍රී ලංකාවට මෙවැනි තත්ව කිසිසේත්ම ගැලපෙන්නේ නැත. එයට හේතුව වන්නේ අප රට පිවිතුරු බෞද්ධ සංස්කෘතියකින් අනූන රටක් වන නිසාය.' යනුවෙන් අප කොතරම් කෙසේ කීවද, අප රට තුළ සමලිංගිකත්වය කියා දෙයක් ඇත්තේම නැතිද? මේ පිළිබඳ නියම තතු සමාජය දෙස සංවේදී ඕනෑම අයෙකු අග මුල ඇතුව දනී. එම හැඟීම් දැනීම් ඇති මිනිසුන් මෙරට තුළ ඇත්තේම නැතිද? සිටිනවානම් ඔවුන් තමන්ගේ ආදරය, කැමැත්ත හා ආකල්ප ජීවත් කළ යුතු වන්නේ නැතිද?



බහුතර පිරිසකගේ හේතු විරහිත වර්ගකිරීමක් හා නීති පැනවීමක් හේතුවෙන් ඔවූහූ මියයා යුතුද? මිනිසා විසින් මිනිසාව ජීවත් කරවීමට, මිනිසාගේම පැවැත්ම වෙනුවෙන් නිර්මාණය කරගන්නා ලද සංස්කෘතිය තුළින් තවත් මිනිසුන් පිරිසක් ආන්තිකකරණයට ලක්කළ යුතුද? අවඥාවට ලක්කළ යුතුද? ශිෂ්ට සම්පන්න සමාජයක් යනු එයද?

සමලිංගිකත්වය වැරදිය, එය පිළිකුල්ය යන මතය ලංකා සමාජය තුළ ස්වභාවිකකරණයට ලක්වන්නේ කවදාද? කෙසේද? එය වරදක් වන්නේනම් නිවැරදි දේ කුමක්ද? පුද්ගලයාගේ අතිශය පෞද්ගලික ප්‍රධානතම සංවේදනාව පවා තීරණය කළ යුත්තේ සංස්කෘතිකමය අවකාශය තුළින්ම පමණද? එසේ නොමැතිව පුද්ගල සංවේදනාවන් අනුව කිසිවෙකුටවත් කරදරයක් නොමැතිව තමාගේ පෞද්ගලික අවශ්‍යතාවන් සපුරාගන්නටවත් සර්ව සාධාරණ ශිෂ්ට සම්පන්නභාවයක් රටකට තිබිය යුතු නොවන්නේද? ඊශ්‍රයාලයේ, හීබෲ විශ්වවිද්‍යාලයේ, දර්ශනය පිළිබඳ මහාචාර්ය අවිශායි මාර්ගලික් (Avishai Margalit), ශිෂ්ට සම්පන්න සමාජය (The Decent Society) නමැති සිය කෘතියේදී ශිෂ්ට සම්පන්න හා ශීලාචාර සමාජය පිළිබඳව මෙවැනි නිර්වචනයක යෙදෙයි.

"ශීලාචාර සමාජයක් යනු, එහි සාමාජිකයන් එකිනෙකා අවමානයට පත් නොකරන සමාජයකි. ශිෂ්ටසම්පන්න සමාජයක් යනු, එහි සමාජ ආයතන විසින් මනුෂ්‍යයන් අවමානයට භාජනය නොකරන සමාජයකි."

එසේ බැලූ කල ලංකාව, ශිෂ්ට සම්පන්න හෝ ශීලාචාරවත් සමාජයක්ද? ආගමික වශයෙන් අප විසින් කුමන මතයක් දැරුව ද, සිද්ධස්ථාන කොතරම් ඉදිවී තිබුණ ද, සැදැහැවතුන් පන්සල්, පල්ලි, කෝවිල්වල පිරී ඉතිරී සිටිය ද, ශිෂ්ට යැයි කිව හැක්කේ කුමන කරුණු පදනම් කරගෙනද? අපේ සමාජය විසින් මේ සිදුකරනුයේ සියල්ල දැනගෙන, නොදන්නා ගානට කටමැත දෙඩවීම පමණක් නොවේද?

බුදු දහම යනු අන්තවාදී දහමක් නොවේ. එය යා යුතු මග හෙලිකළ දහමක් විනා මඟ අවුරා නීති පැනවූ දහමක් නොවේ. ලාංකේය බහුතර සමාජ විඥානය තුළ සමලිංගිකත්වය යනු වරදක් ලෙස නිර්වචනය කිරීම අරඹනුයේ බුදු දහමින් ආභාෂය ලද බෞද්ධ සංස්කෘතියෙන් නොව, බටහිර යටත්විජිතවාදයෙන් පසුව මෙරට තුළ ගොඩනැගුණු නීති පද්ධතියෙනි. ශ්‍රී ලංකාව යනු පිවිතුරු සිංහල සභ්‍යත්වයක් සහිත රටක් ලෙස අප කොතරම් හඳුනාගන්නට උත්සහ කළ ද, අප රට තුළ ක්‍රියාත්මක වන්නේ විවිධ සංස්කෘති වෙතින් පෝෂණය වූ නීති පද්ධතියකි. ඉංග්‍රීසි නීතිය, රෝමානු නීතිය, කන්ද උඩරට නීතිය, තේසවලාමෙයි නීතිය හා මුස්ලිම් නීතිය වශයෙන් වූ නීති රැසකින් යුතු පාලනයක් අප රට තුළ ක්‍රියාත්මක වේ. කොතරම් අධිරාජ්‍යවාදයට විරුද්ධ යැයි කීවද, බටහිරකරණය නොවන බව කීවද අප පාලනය වන්නේ අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් හඳුන්වා දුන් නීති පද්ධතිය තුළින්මය.

ඒ අනුව, අප රට තුළ අද වන විට ක්‍රියාත්මක වන්නේ වර්ෂ 1883 දී ඉංග්‍රීසි පාලනය යටතේ හඳුන්වා දුන් දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය වන අතර, එය සම්පූර්ණයෙන්ම පදනම්ව ඇත්තේ එවකට බ්‍රිතාන්‍යය තුළ ක්‍රියාත්මක වූ වික්ටෝරියානු සදාචාරවාදී අපරාධ නීති මතයි. නමුත් වර්ෂ 1950 දශකයේ අගභාගය පමණ වන විට බ්‍රිතාන්‍යයන් සමලිංගිකත්වය පිළිබඳව සිතන ආකාරය ඉතාමත් ලිහිල්ය. සරලවම කිවහොත් බ්‍රිතාන්‍යන් අද වන විට වික්ටෝරියානු සදාචාරය සහමුලින්ම පාහේ තුරන්කොට හමාරය.

අප නිරන්තරයෙන්ම පුරුදු පුහුණු වී සිටින්නේ පෞද්ගලිකව අප අකමැති, අපට අප්‍රසන්න වන යම් කිසි ප්‍රපංචයක් පිළිබඳව ආධානග්‍රාහී ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට පමණි. එසේ නොමැතිව අප අකමැති වුවද තවත් අයෙකු කැමති වන කිසියම් දෙයක් පිළිබඳව සහෘදාත්මක අයුරින් අපගේ පරිකල්පනය මෙහෙයවීමේ විඥානයක් අප සමාජයේ සාතිශය බහුතරය තුළ තවම වර්ධනය වී නොමැත. සමලිංගිකත්වය යනු සැබැවින්ම ලෝකය තුළ සම්මත වූ ලිංගික දිශානතියකි. තමන්ට සමාන වූ ලිංගික අවයව ඇති දෙදෙනෙකු අතර ස්වකැමැත්ත මත පමණක් ඇතිවන ලිංගික ආකර්ශණය සරලවම එලෙස හැඳින්වේ.



වෛද්‍ය විද්‍යානුකූලව වුවද සමලිංගිකත්වය පිළිගනුයේ විකෘති ලිංගිකාශාවක් ලෙස නොව, සාමාන්‍ය ලිංගික දිශානතියක් ලෙසිනි. ඒ අනුව මෙය රෝගයක් හෝ මනෝවිද්‍යා උපදේශන ලබාගතයුතු තත්වයක් නොවේ. සමාජය නමැති සංකල්පය තුළ මූලිකම සංවේදනාව වන්නේ ආදරය සහ ලිංගිකත්වය වන අතර, එය අතිශය සාපේක්ෂ කාරණාවකි. විරුද්ධ ලිංගිකයින් කෙරෙහි ඇතිවන ආකර්ශණය යනු ප්‍රකෘතිය ලෙස පිළිගන්නා, ස්වභාවිකකරණය වූ සමාජයකට, එයට ප්‍රතිවිරුද්ධව සිදුවන සියල්ල විකෘතියක් ලෙස පෙනී යා හැකිය.

සමලිංගික සම්බන්ධතා සහ සමලිංගික විවාහයන් යනු එකම කාරණාවක් නොවේ. ලොව බොහෝ රටවල් තුළ අඩු වැඩි වශයෙන් සමලිංගිකත්වය පිළිගනු ලැබූවත් එම විවාහයන් සඳහා නීතිමය අවසර ලබාදී නොමැත. මෙම කාරණාව පිටුපස ඇත්තේ අපට හැඟෙන අයුරින් වෙනත් කාරණාවකි. එනම් විරුද්ධ ලිංගිකත්වයේ අවසාන ප්‍රතිඵලය වන්නේ ගැබ්ගැනීමයි. එහිදී බිහිවන තුන්වන ජීවියා වෙනුවෙන් නීතිමය රෙගුලාසි තිබිය යුතුය. භාරකරුවෙකු, නඩත්තු කරුවෙකු සිටිය යුතුය. 'විවාහය' යන නීතිමය කාරණාව එහිදී ප්‍රමුඛත්වයට පැමිණේ. නමුත් සමලිංගිකත්වය තුළින් එසේ තුන්වන ජීවියෙකුගේ පිළිසිඳ ගැනීම, වැනි සිදුවීමක් සිදුනොවන බැවින් 'විවාහය' එහිදී ප්‍රධාන බලපෑමක් සිදුකරන්නේ නැත.

ඒ අනුව, ශ්‍රී ලංකාව තුළද සමලිංගිකත්වය සමාජගතවී තිබුණ ද එය පවතිනුයේ ආන්තිකකරණයට ලක්වය. සමාජයේ කේන්ද්‍රයට වඩාත් දූරස්ථවය. අප රට තුළ කලා නිර්මාණ ඔස්සේ පවා මෙම අඩවිය ස්පර්ශ කරනුයේ කලාතුරකින්ය, වර්ෂ 1982 දී ප්‍රථම වතාවට සිනමා නිර්මාණයක් තුළින් සමලිංගිකත්වය පිළිබඳව කරළියට ගෙන එන්නේ 'මලට නොඑන බඹරු' සිනමාපටය හරහාය. ඉන්පසුව 'මමත් ගැහැනියක්', 'තනි තටුවෙන් පියාඹන්න', සහ පසුගිය වසරේදී තිරගත වූ 'ෆ්‍රැන්ජිපැනි' වැනි සිනමාපට ඔස්සේ මෙම ආස්ථානය පිළිබඳව කතිකාවක් ගොඩනැගීමට උත්සාහ කළ ද මෙම නිර්මාණ සමාජයේ පරිධියෙනුත් බොහෝ ඈතට විතැන්වීමට විශාල කාලයක් ගතවූයේ නැත. ෆ්‍රැන්ජිපැනි සිනමා පටය මහනුවර, වෙම්බ්ලි සිනමා ශාලාවේ දී නරඹමින් සිටි මාත් මාගේ බිරිඳත්, විවේක කාලය උදාවන විට දුටුවේ ප්‍රේක්ෂකාගාරය තුළ අප දෙදෙනා පමණක් සිටින බවයි. මුල් දර්ශන වාරය තුළ ද හූ හඬවල්, විසිල් ගැසීම් කඩින් කඩ මතුවූ අතර, අප සිටින සංස්කෘතිකමය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආස්ථානයේ දුගී දුප්පත්භාවය පිළිබඳව අප සිටියේ ඉමහත් කළකිරීමෙනි. කලාව බිහි වුවද එය වටහා ගැනීමේ මානසික සූදානමක් අපේ රසඥතාව තුළට මේ සංස්කෘතිය විසින් උගන්වා නැත.

සමාජය තුළ අතිශය සංවේදී සංවේදනා පිළිබඳව ප්‍රසිද්ධියේ කතාකරන්නට බොහෝදෙනා මැලි වෙති. එයට ප්‍රධාන හේතුව වන්නේ කතාකරන පුද්ගලයාට ද කාඩ් ගඩා ඔහුගේ හෝ ඇයගේ පෞද්ගලිකත්වය පිළිබඳවද ප්‍රශ්න කරමින් 'දෙන්නම් බැටේ' විචාර කලාවක් ලංකාව තුළ තවටත් ක්‍රියාත්මක වීමයි. පාර්ලිමේන්තුවේදී ද සිදුවන්නේ එවැනි සිදුවීමකි. මෙම සංශෝධන පිළිබඳව කතා කළ සියලුදෙනා වෙත අද වන විට සමාජය විසින් උපහාසයේ හංවඩුව ගසා හමාරය.

ලංකාවේ ලිංගික අධ්‍යාපනය පවතිනුයේ ඉතාමත් පසුගාමී තත්වයකය. ලෝක දත්ත වාර්තාවලට අනුව පස්වන වතාවටත් ලිංගිකත්වය පිළිබඳව ගූගල් සෙවුම් යන්ත්‍රයෙන් ගවේෂණය කළ බහුතර පිරිස ලාංකිකයන්ය. ළමා අපයෝජන, ස්ත්‍රී දූෂණ දිනෙන් දින වර්ධනය වෙනවා හැරෙන්නට අවම වීමක් දක්නට නැත. දික්කසාදවීම්, ගබ්සා කිරීම් වැනි අංශවලින් ද ශීඝ්‍ර වර්ධනයක් පවතී. මේ සියලුම සමාජමය සංසිද්ධීන්වල මූලබීජය වන්නේ 'ලිංගිකත්වයයි'. ඒ පිළිබඳව නිසි අවබෝධයකින් තොර වීමයි. විෂම ලිංගිකත්වය පිළිගන්නා බහුතර සමාජ ආස්ථානය තුළ උද්ගත වූ සමාජ ගැටලු රැසක් එහෙමපිටින්ම තිබියදී සමලිංගිකත්වය වැනි කාරණාවක් වෙත කැට මුගුරු අමෝරා පහරදීමට, සමාජය පෙළගැසී සිටීම උපහාසයට කරුණක් නොවේද?

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව වඩාත් සමීපව කතාකරන මෙවැනි යුගයක සුළුතරයකගේ ලිංගික අයිතීන් අවඥාවෙන් බැහැර කරමින්, ඔවුන්ගේ අවශ්‍යතාවන් පාගා දමන්නට තරම් අප කටයුතු කරන්නේනම් රටක් වශයෙන් අපට ඇති ශිෂ්ටත්වය කුමක්ද? පුද්ගලයා යනු සාපේක්ෂ සංවේදනාවන්ගෙන් සැදුම්ලත් අයෙකි. කායිකව හා මානසික වශයෙන් ඔවුනොවුන් අතර ඇත්තේ එකිනෙකාට ආවේණික වූ සංවේදනාවන්ය. ඒ අනුව සමාජයේ පුරවැසියන් වශයෙන් අපට එහි ජීවත්වන සියලුදෙනාගේ සුඛවිහරණය වෙනුවෙන් විචක්ෂණශීලී සහෘදාත්මක සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කළ හැකිනම්, මතු දිනෙක එම සමාජය ඉතාමත් සුන්දර වනු ඇත. මෙලොවට බිහි වූ සියලුම සත්වයින්ට පය ගසා ජීවත්විය හැකි, කිසිවෙකුටත් කරදරයක් නොවී ඔවුනොවුන්ගේ ස්වාධීනත්වය හා අවශ්‍යතාව සපුරා ගත හැකි සුභවාදී පරිසරයක් ගොඩනැගිය හැක්කේ, සමාජයට වෛර කොට පිළිකුල් කිරීමෙන් හෝ අනුකම්පා කිරීමෙන් හෝ නොව, අපි අපිටම ආදරය කිරීමෙන්ම පමණි.

Continue Reading...

ඇය හෙවත් මැඩෝනා! [වෙසෙස් බූන්දි]

බූන්දි යෙන් උපුටා ගැණුනකි.

වෙසෙස් බූන්දි

ඇය හෙවත් මැඩෝනා!

2016 බිල්බෝඩ් වසරේ මියැසි ගැහැණිය (Billboard Women In Music 2016) සම්මානය පිළිගනිමින් මැඩෝනා කළ කතාවේ සිංහල පරිවර්තනය.

පරිවර්තනය-
Sanka Kirindiwela | සංඛ කිරිඳිවැල

බූන්දි, සිකුරාදා, පෙබරවාරි 10, 2017 18:01:33

ඒ 1979 අවුරුද්ද. නිව්යෝර්ක් කියන්නේ හරි භයානක නගරයක්. මම මෙහෙ ජීවත්වෙන්න ගත්ත පළමු අවුරුද්දෙම මාව තුවක්කුවක් පෙන්නලා බයකරලා, වහලක් උඩට ඈදගෙන ගිහිං, පිහියක් මගේ බෙල්ලට තියලා තද කරලා මාව දූෂණය කළා.

ඊට පස්සේ තට්ටු නිවාසයේ නිවස දිගින් දිගටම කොල්ලකෑමට ලක්වුනා. අවසානයේ මම මගේ නිවස යතුරු දාන එක නැවැත්තුවා.

ඊළග වසර කිහිපය ඇතුළෙ මට හිටපු සියළුම මිතුරන් නැතුවුණා; එක්කො ඒඩ්ස්, නැත්තං මත්ද්‍රව්‍ය හෝ වෙඩි තැබීමටකට ලක්වෙලා.

ඔබ හිතනවා වගේ, මේ සියළු අනපේක්ෂිත අභියෝගයන් විසින් ඔබ ඉදිරිපිට මේ හිටගෙන ඉන්න නිර්භීත කාන්තාව බිහිකරන්න උදව් කළා විතරක් නොවෙයි, ඒවා විසින් මට නැවතත් මතක් කළා මම කොච්චර අසරණ ද කියන එක සහ අපේ ජීවිතයේ ආත්ම විශ්වාසය හැරුණුකොට වෙන කිසිම ආරක්ෂාවක් නැහැ කියන එක, ඒ වගේම මගේ කුසලතා වල සැබෑ අයිතිකාරයා මම නොවන බව!

ඔබ කොල්ලෙක් නම් ඔබට කිසිම නීතිරාමුවක් නෑ. ඒත් ඔබ කෙල්ලෙක් නම් ඔබට නීතිරාමුවක් තියෙනවා. ඔබ කෙල්ලෙක් නම්, ඔබ විසින් මොළේ පාවිච්චි කර සෙල්ලම් කළ යුතුයි. මොකද්ද මේ සෙල්ලම?

ඔබට ලස්සනට හැඩට, හුරුබුහුටි ලෙස, කාමුක ආකාරයෙන් ඉන්න පුළුවන්. හැබැයි ගොඩාක් දක්ෂ වෙන්න බෑ. එතනදි ඔබට මතවාදයක් දරන්න බැහැ. එහෙම අදහසක් දැරුවොත් ඔබ ඉවරයි. අවම වශයෙන් බලාධිකාරයට අභියෝග වන ආකාරයේ, ප්‍රශ්ණ කරන ආකාරයේ අදහසක් දරන්නට ඉඩක් ලැබෙන්නෙ නැහැ.

පිරිමින් ආශා කරන ආකාරයේ ඇඳුම් ඇඳලා වේසියක් වගේ ඉන්න වෙයි. හැබැයි ඒ වේසකමට ඔබට අයිතියක් නැහැ!

ඔබ විසින් නොකළ යුතු -මම නැවතත් කියනවා- ඔබ විසින් නොකළ යුතු දේ නම් ඔබේ කාමුක සිහින සහ අදහස් ලෝකයත් එක්ක බෙදාගැනීමයි.

ඔබ පිරිමියාට අවශ්‍ය කෙනා බවට පත්වෙන්න. වැදගත්ම දේ ඔබ පිරිමින් සමග සිටින විට අනෙක් කාන්තාවන්ට පහසුවක් දැනෙන කෙනා බවට පත්වන්න.



අවසාන වශයෙන් වයසට නොයන්න. මොකද ගැහැණියකට වයස කියන්නේ ශාපයක්. ඔබව විවේචනය කරාවි, ඔබව හෙලා දකිවී වගේම අනිවාර්යෙන්ම ඔබේ ගීත රේඩියෝවේ වාදනය නොවේවි!

මම මුලින්ම ජනප්‍රිය වුනාම මගේ නිරුවත් ඡායාරූප Playboy සහ Penthouse සගරා වල පළවුණා. ඇත්තටම ඒ ඡායාරූප වලට මම පෙනී හිටියෙ මම කලා විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්නකොට අවශ්‍ය වියදම් පියවාගන්න. ඇත්තටම ඒ ඡායාරූප ගොඩාක් කාමුක නැහැ. ඒත් මම ඇත්තටම කාමුක පාටයි නේද? (සභාවේ සිනා)

මිනිස්සු කියනවා මම හරිම හරිම මතභේදාත්මක කෙනෙක් කියලා. ඒත් මං හිතන හැටියට මම කරලා තියෙන වඩාත්ම මතභේදාත්මක දේ තමයි අත්නොහැර සිටීම.

මයිකල් ජැක්සන් යන්න ගියා. ටුපාක් ශකූර්, ප්‍රින්ස් රොජර්ස්, විට්නි හූස්ටන්, ඩේවිඩ් බෝවි යන්න ගියා. ඒත් මම තවම කෙළින් හිටගෙන ඉන්නවා. මම බොහෝම වාසනාවන්තයන් අතර කෙනෙක්, හැමදාම මට ලැබෙන ආශීර්වාද මම ගණන් කරනවා.

මා ගැන සැක පහළ කළවුන්, සෘණාත්මක අදහස් පළකළවුන් මෙන්ම මට අපාය පෙන්වීමට උත්සාහ කළවුන් "මට කළ නොහැක" "මම නොකරනු ඇත" හෝ "මම නොකළ යුතුය" යි කිවුවා. ඔබේ විරෝධය මාව ශක්තිමත් කළා, එමගින් මාව ඉදිරියට තල්ලු කළා, එය විසින් අද දවසේ මම නැමැති සටන්කාරිය බිහිකරනු ලැබූවා.

ඔබ ඉදිරිපිට සිටින මා නැමැති කාන්තාව බිහිකරනු ලැබූවේ මේ සියළු දේ විසින්. ඔබට ගොඩාක් ස්තූතියි...!

Transcript of Madonna’s Controversial 2016 “Woman of the Year Award” Thank You Speech at Billboard Music Awards

Continue Reading...