Friday, May 22, 2020

බේබි මහත්තයා ‌ගේ තානාපති පත්වීම....



"මන්ත්‍රීවරු මිල වෙච්ච ආකාරය..., මන්ත්‍රීවරුන්ට පාර්ලිමේන්තුවෙ මිල ගණන් කැඳවීම් කලාන‍ෙ. හරියට මේ ටෙන්ඩර් දැම්ම වගේ තමයි උනේ මං හිතන්නෙ.. ඉතින් ඒකෙදි... මං පුද්ගලිකවම දන්නව සමහර අය මිලියන් පන්සීය ඉල්ලුවයි කියල මට දැන ගන්ඩ තියෙනව. සාමාන්‍යයෙන්, මගෙ දේශපාලන ජීවිතේ මම මේ... ප්‍රාදේශිය සභා මන්ත්‍රීවරයෙකුටවත් මේ... රුපියලක්වත් දීලත් නෑ, දෙන්ඩ කතා කරලත් නෑ, දෙන්නෙත් නෑ. මන්ත්‍රීවරුන්ට... රුපියල් ශත වලින්.... වටිනාකම් ඇතිවුනා...  කියන කථාව මම ඇහුවෙ, ඉස්සෙල්ලම හැට හතරෙ ලේක් හවුස් පණතට සී. පී. ද සිල්වා මහත්මයා සහ කණ්ඩායම බණ්ඩාරනායක මැතිණිගෙ ආණ්ඩුවෙන් වෙන්වෙලා ගියාට පස්සෙ. මේ තත්වෙදි මං හිතන්නෙ මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයට එකසිය දහතුන හදාගන්ඩ බැරිවෙච්ච කාරණෙ වුනේ ඔය... මිල ගණන් ඉහලයාම. ඒ උඩ තමයි මේක...  මේ විදිහෙ තත්වයක් ඇති වුනේ...  මේ අවුලක් ඇති වුනේ...; නැත්තං, මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයට එකසිය දහතුන හදාගන්ඩ තිබුණ නං; මේ මාස එකහමාරක් මේ ප්‍රශ්නේ මෙහෙම ඇදෙන්නේත් නෑ..., ‍මෙහෙම දේශපාලන අර්බුධයකුත් නෑ.., මෙහෙම දේශපාලන නොසන්සුන්තාවයකුත් නෑ....." - මෛත්‍රිපාල සිරිසේන (2018 දෙසැම්බර්)

අපේ තාත්තාගේ මහප්පා, නයිනාමඩමේ ඉත්තවන් රාළහාමි ය. එයා ‌‌‌ගේ පුතා වූ හියු ප්‍රනාන්දු, ස්වාධීනව ඡන්දය ඉල්ලා නාත්තණ්ඩිය ආසනයෙන් පනස් හයේ දී, ශ්‍රීමත් ඇල්බර්ට් එෆ්. පීරිස් ව පරද්දා පාර්ලිමේන්තු ගියේය. ඔය කියන කාලයේ වෙන්නප්පුව කියා ආසනයක් නොතිබුනු අතර, දෙයියන්ගේ ලෙඩක් හැදිලා ගෙදර ඇඳේ හිටත්, දහ අවුරුද්දක් වයස්වූ දූ සිඟිත්ත, අයිවි ආන්ටිව රැස්වීම් වල කතා කරන්ඩ යවලා කෙරුණාය කියන ඔය ඡන්දය දකින්නට මා නම් ඉපදිලාවත් හිටියේ නැත.

හියු ප්‍රනාන්දු
එයිටත් වඩා, ජන්මාන්තර යූ.ඇන්ඩ් පී. කාරයින් වූ අපේ තාත්තලාගේ කට්ටිය, ඇල්බර්ට් පීරිස් මහත්තයාගේ පිරිවර වූ නිසාත්, ඒ කාලේ කඩවසම් තරුණයා ව උන්නු අපේ තාත්තාත් රූපකාය අතින් චුට්ටක් හියු මහත්තයා වගේ වූ නිසාත්, එයා නැග්ගේ නම් ඇල්බර්ට් එෆ්. පීරිස්ගේ ඡන්ද රැස්වීම් වේදිකා වලටය. එහෙම නගිද්දී.... 'මේං හියු ප්‍රනාන්දුත් මෙදා පොටේ අලියට සපෝට්' ය කියලා එනවුන්ස් කරපු එව්වා ගැන කයිවාරුත් මම අසා තිබෙමි.

අර බණ්ඩාරනායක මහත්තයා කියා තිබෙනාකාරයට දේශපාලනයත් ගලන ගඟකි. එයිටත් වඩා ගංවතුර කාලයට උතුරලා මඩ ගොහොරු වන්නාවූ ගඟකි. ඔය එව්වා මෙව්වා හින්දා, පණස් හයේ ස්වාධිනෙන් ගිය හියු ප්‍රනාන්දු, බණ්ඩාරනායක මහත්තයාගේ ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ වූයේය. මෙව්වා ගැන ඉතිහාසය හරියාකාර දන්නේ නැතත්, ඔය කියන කාලවල, පාර්ලිමේන්තුවේ කථානායක පදවිය දරපු, ඒ හින්දාම පක්ෂය අතෑරලා ස්වාධීන වුනු මන්ත්‍රීවරයාට විරුද්ධව ඊළඟ ඡන්දයේදී, අනෙක් දේශපාලන පක්ෂ, අපේක්ෂකයින් ඉදිරිපත් නොකරන සිරිතක් තිබුණා කියාත්, ඇත්තටම සිරිලංකා වුනත්, සිරිලංකා කියා නොඉල්ලා හියු ප්‍රනාන්දු ස්වාධීන වුනේ ඒ හින්දා වෙන්නට ඇති කියාත් යාන්තං සැකයක් මගේ හිතේ තිබෙයි.

අනික් අතට තමුන් රස්සාවෙන් ගුරුවරයකු වූවත්, සඟ, වෙද, ගුරු, ගොවි, කම්කරු පංච මහා බලවේගයේ සඟ කෑල්ල, බහුතරය කත‍ෝලික වූ, අපේ ගම් පලාත්වල ඒ තරංම ලේසියෙන් දිරවන ජාතියේ ඇපල් ගෙඩියක් නොවූ නිසාත්, මේ විදිහෙන් ස්වාධීන වීම එක්තරා වාසියක් වෙන්නටත් ඇත. ඔයින් පස්සේ පණස්හයේ විප්ලවයට වෙඩි වැදී, ඊලඟට ආ, හැටේ ඡන්දයේ දී වෙන්නප්පුව ආසනයෙන් ෆෙස්ටස් පෙරේරා පරදවා පාර්ලිමේන්තු යද්දී අත ලකුණින් තරඟ කල හියු, සිරිමා බණ්ඩාරනායක ආණ්ඩුවේ කථානායක ධූරයට පත්ව, හැටහතරේ අග ලේක්හවුස් ජනසතු පනත ගෙනා රාජාසන කථාවට එරෙහිව, සී.පී.ද සිල්වාලාත් එක්ක, මැතිණිගේ පිටිපස්සට පිහියෙන් ඇනලා ආණ්ඩුව වට්ටවන්නට, කථානායකට උරුම තීරක ඡන්දය පාවිච්චි කළේය.

ඒ පෙරළියෙන් පස්සේ හියු මහත්තයා, අතෙන් අලියාට මාරුවී පාකිස්ථානයේ තානාපති හැටියට පත්ව ගිය අතර, හැට පහේ ඡන්දයෙන්, හියුගේ පුරප්පාඩුවට අත ලකුණින් තරඟ කරපු අගුස්තීනු ෆොන්සේකා අලියාගෙන් න‍ොමිනේෂන් ලැබූ  වෙන්නප්පුවේ ෆෙස්ටස් පෙරේරාට පරාද විය.

හැට පහේ ඡන්දය ලංකා ඉතිහාසයේ එක්තරා ආකාරයකට, එස්. ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී. එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන් කැඩී ගොස් හදාගත් ශ්‍රීලනිපයත් සමග නැගී ආ අර කලින් සඳහන්වූ පණස් හයේ කූඨ ප්‍රාප්ත වූ, පංචමහා බලවේගය‍ේ හුලං බස්සා, රටේ නායකත්වය සිය උරුමය සේ හිත‍ේ තියාන හිටි ධනපති රදළ හා ඉහල මධ්‍යම පංති ක‍ොට්ඨාස සිය ආධිපත්‍යය නැවත තහවුරු කරගත්තාවූ අවස්ථ‍ාවක් ල‍ෙසද සිතිය හැකිය.

ෆෙස්ටස් පෙරේරා

ඔය චන්දය කාලයේ එක් එක් ගම්පලාත්වල යමක් කරන්නට කියන්නට පුළු පුළුවන් අයගේ ගෙවල් වල හවස් යාම‍වල්වල  තිබුණු වෙන්නප්පුව මැතිවරණ කොට්ඨාසය‍ේ යූ.එන්.පී. සංවිධායක මණ්ඩලවල සමහර රැස්වීම්වලට අපේ තාත්තා එක්ක මටත් යන්නට වුනේ, මට මතක හැටියට කොල්ලන් දෙන්නාවම ගෙදර දාලා ගියොත්, පොඩ්ඩියක් වූ ලොකු නංගීවත් බලාන අපි දෙන්නාව ආම්බාං කරන්නට අම්මාට තිබුණු අසීරුකම් නිසා වෙන්නට පුළුවන.

එවකට අවුරුදු අටක විතර කොල්ලෙක් වූ මට හොඳින්ම මතක තියෙන්නේ, මා ඔය අයිනේ අස්සයින් දෙන්නෙකුත් හිටි මහා විශාල මන්දීරයක පෝටිකෝව පිරෙන්නට පුටු තියා කට්ටිය වාඩිවී සිටි රැස්වීමක මැදක් හරියේ සම්මාදම එකතු කරන්නට වටේට යැවුණු, කළු ට‍ොප්හැට් එකය. ඒකට දැමුනේ කවරය. කවර කිව්වේ බරට මුදල් හෝ චෙක්පත්, පුරවා, දායකයාගේ නම ගම ලියාපු කවරය.... නිරනුමානවම, ඔය ගණන් හිලව්, ඡන්දයෙන් පස්සේ ඉතා වැදගත් වෙයි. ඒවා ප්‍රදේශීය හයිකාර පිරිස, රටේ නායකත්වයට සම්බන්ධ කරන්නාවූ, රැහැන්; වඩාත් නිවැරදිව කි‍වහොත් තෝන් ලණු; වෙයි.

මෙවැනි සංවිධානයන්ගේ සම්බන්ධීකරණයට වඩාත් උචිත පිරිස වූයේ පලාත්බද ධනවතුන්ගේ දූ පුතුන්ව ඉපිද, එවකට ප්‍රචලිත ඉංග්‍රීසි පාසල්වලින් අධ්‍යාපනය ලබා, රටේ ‘රාජ්‍ය භාෂාව‘ වූ ඉංග්‍රිසියෙන් කතාබහ කරන්නට මෙන්ම, රාජ්‍ය තන්ත්‍රයේ ඉහල තැන්වලට බය නැතුව ගිහින් බොහෝවිට ‘අයිසේ‘ හෝ එයිටත් එහාට ගොස් ‘යූ බගර්‘ මට්ටමින් කතා බහ කරන්නට තරම් හයිය තිබෙන සම්බන්ධකම් හා පෞරුෂයක් හදා ගත්තු පිරිසය. නිරනුමානයෙන්ම, නයිනාමඩමේ කොහුමෝල් පොල්මෝල් හිමි ව්‍යාපාරික, මෝනි ගම මහත්තයාගේ ලොකු පුතාව ඉපිද, කොළඹ සැන් බෙනඩික් කොලීජියේ, නුවර කටුගස්තොට සැන් ඇන්තනිස් කොලීජියේ පාසල් සමය ගතකල අපේ තාත්තා, ඔය කියන පැලැන්තියට කෙලින්ම ගැලපෙන චරිතයක් වූයේ ය.

ඡන්දය දිනා පාර්ලිමේන්තුවේ තනතුරු බෙදාගෙන ගම්බිම් බලා යන්නට කොළඹ පුත්තලම් පාරේ ආ එජාප මැති ඇමති ගොල්ල පිළිගැනීමට,  බස්නාහිරෙන්, වයඹ වෙන්කරන මා ඔය පැන්න හැටියේ, තෝප්පුව හංදියේ අති විශාල උත්සවයක් සංවිධානය වූ අතර, පාලම අයිනේ උණ පඳුරු වල එල්ලා තිබූ රතිඤ්ඤා වැල් අඩුම ගානේ අඩි හතලිහක් පණහක් වත් දිගට තියෙන්නට ඇත. පාලමෙන් එහා පැත්තේ දී, වාහන වලින් බැස්ස, මැති ඇමැත්තයින්ට බෙල්ල පිරෙන්නට මල් මාල දමා, පාළම උඩින් මෙහා පැත්තට ගෙනාවේ අලි ඇතුන්, නැට්ටුවන් බෙර කාරයින්, පිනුම් ගසන්නන්, සංගීත කණ්ඩායම්, සරඹ කණ්ඩායම් ආදී මෙකී නොකී විච්චූරණ සියල්ල අඩංගු වූ මහා පෙරහැරකිනි. වේදිකාව තිබුණේ  පාලම පැත්තට ඇලේට මූණ ලා තෝප්පුව හන්දියේ  මූද පැත්තේ මුල්ලේය. දැන් එතන කෝප් සිටියක්ය කියා ගූගල් සිතියම කියයි.

ඔය කියන උත්සවයේ, පාරේ කට්ටිය හැසිරෙව්වේ, මැද්දෑවේ කළුගස් තිබුණු සුදු රැවුලත්, කළු කණ්නාඩි දෙකත් නිසාම මට අමතක නොවන, බීඩ් සුවාමි ය. මෙගෆෝනයක් කරේ එල්ලාගත් ෆාදර් බීඩ්, කට්ටිය පෙළ ගස්සන්නට අණ දෙමින්, මහ පාර මැද්දේ ජයග්‍රාහී කඩිනමකින් එහා මෙහා යනවාත්, ඒ අතර වාරයේ හමුවන මුණ ගැහෙන දන්නාඳුනන කට්ටියට කට පුරා හිනා වී ඇයි හොඳයි කියනවාත් මට මතක තියේ. රතිඤ්ඤා වැල් පත්තු වුනේ, සැරින් සැරේටය.... එක් එක් ආසනවල අළුත් මන්ත්‍රීලා වේදිකාවේ මයික්‍රපෝනය ලඟට එද්දී, ඒ ඒ ආසනවල රතිඤ්ඤා වැල් පත්තුවුනා වෙන්නට පුළුවන. ඔය අස්සේ, පෙරහැරට ආ, අලි ඇතුන්, වේදිකාව ඉස්සරහට ඇවිත්, අළුත් ආණ්ඩුවේ අපේ නියෝජිතයින්ට දණ නමස්කාර කිරිල්ලකුත් සිද්ධ වූ බවත් මතකය.

එදා එතන හිටි මැති ඇමති රොත්ත අතරින්, තිස් හතර හැවිරිදි නීතීඥ ෆෙස්ටස් පෙරේරා, බොහෝවිට ලාබාලම එක්කෙනා වෙන්නට ඇත. එදා රැස්වීම අමතන්නට, ඡන්දය නොඉල්ලුවත්, ආණ්ඩුව පෙරලූ වීරයා වූ හියු ප්‍රනාන්දු ආවාදැයි මට නිච්චියක් නැත. නෑවිත් ඉන්නට හේතුවක් නැතිය කියා නම් සිතෙයි. දුම්මලදෙණියේ පන්සල් හන්දිය කිට්ටුව රැස්වීමක, හියු ප්‍රනාන්දු කතා කරනවා අසාගෙන කල්පනාකාරීව බලාසිටි තාත්තාගේ මුහුණ නම් මගේ සිතේ ඇඳී තිබේ. මට හිතෙන හැටියට ඒ රැස්වීම බොහෝවිට, හැටපහේ ඡන්දයට පෙර, ෆෙස්ටස් පෙරේරාට සහයෝගය ලබාගැනීමට සංවිධානය කල එකක් විය යුතුය.

නාත්තණ්ඩිය ආසනය ජයගත් තලත්තෑනි දේශපාලකයා වූ, ඇල්බට් එෆ්. පීරිස්, හැටපහේ ආණ්ඩුවේත් කථානායක වූයේය. එදා තෝප්පුවේ රැස්වීමේ දී,  ඇල්බට් පීරිස් මහත්තයා, කථානායක හින්දා පාර්ලිමේන්තුවේ කථාකරන්ඩ බැරි වුණත්, පළාතට වැඩ කරන්නට ඒක බාධාවක් නොවේය වාගේ කතාවක් කිව්වාත් මතකය. මොන මොන විදිහේ අතයට පිණුම් සිදුවුනාදැයි නොදන්නා නමුත්, ඔය වකවානුවල පක්ෂ දේශපාලනය දේශපාලන පක්ෂයට පක්ෂපාතී වීමේ දේශපාලනයක්ව තිබීමත්, 1951 සිට 56 වෙනතුරුත් කථානායක වූ, එවකට හැටපස්වෙනි වියේ පසුවූ, මහරැජිණ අතින්  ඕ.බී.ඊ. නාමධාරීව ශ්‍රීමත්වූ, පට්ටියපතිරන්නැහැලාගේ ඇල්බට් ෆෙඩ්රික් පීරිස් මැතිඳුන්ට නැවතත් කථානායක ධූරයම භාර ගන්නට හේතුවන්නට ඇත.

එසේ වුවත්, අවුරුදු දෙකකින් විතර, ඇල්බට් එෆ්. පීරිස් මයාට, කථානායක කම අත හරින්නට සිදුවිය. එතුමා නවසිය හැටහතේ සැප්තැම්බරයේ අභාවප්‍රාප්ත විය. හමුදා සෙබළුන් හතර දෙනෙක් රයිෆලයත් අල්ලාගෙන, බිමට බරකර ගත් හිසින්, නොසැලී නොසෙල්වී හුස්මත් නොවට්ටා, ගල් රූප සේ ඉන්නවා මා මුලින්ම දැක්කේ, ශ්‍රීමත් ඇල්බට් එෆ්. පීරිස් මහත්තයාගේ දේහය,  නාත්තණ්ඩියේ එතුමාගේ නිවසේ තැන්පත් කර තිබූ දිනයේ ය. එදා එතුමාගේ අන්තිම ජයග්‍රහණය දවසේ, වෙන්නප්පුව ආසනය දිනා, තෝප්පුව හන්දියේ වේදිකාවේ හිටි, තරුණ නීතිඥයා, තමුන්ගේ ගේ කිට්ටුවෙන්ම වාගේ වෙන්නප්පුවේ ඉදිකල ශ්‍රීමත් ඇල්බට් එෆ්. පීරිස් ක්‍රීඩාංගණය හැරෙන්නට, එතුමාගේ නම සඳහන් වෙන තැන් තවත් තියේදැයි නොදනිමි.

බලයේ ඉන්නා ආණ්ඩුවකට අතුරු මැතිවරණයක් යනු, විශේෂයෙන් අතේ තිබුණු ආසනයක අතුරු මැතිවරණයක් යනු එක්තරා ආකාරයක හිසරදයක් වෙයි. හත් කට්ටියකගේ හවුල් ආණ්ඩුවක් වූ හැටපහේ ඩඩ්ලි ආණ්ඩුව නාත්තණ්ඩියේ එ.ජා.ප. පුටුවට අළුත් මූණක් එල්ලා අවදානමක් ගන්නට නොසිතුවා වෙන්නට පුළුවන. එසේත් නැතහොත්, ආණ්ඩුව පෙරලූ හිලව්වේ ණයට තානාපති කමක් අරන් සීන් එකෙන් අයින් වෙන්නට තරම්, හියු ප්‍රනාන්දු ලද බොළඳ නොවූවා වෙන්නටත් පුළුවන. ඔය කියන වකවානුවේ අපේ පළාත් වල අතට ඡන්දය දුන්නේ අලින්ට කඹුරන ඇත් ගොව්වන් මිස අලි නොවන බැවින්, එසේ තානාපති කමට මහජන නියෝජිත කම වික්කා නම්, ඒක අදටත් හිරිකිතව ලියවෙන අපරාධයක් ද වන්නේය. අනෙක් අතින්, ඉස්කෝල ආණ්ඩුවට අරගත්, සිරිමා ආණ්ඩුව පෙරලා දැමූ වීරයා වීම, ‍කතෝලික ඡන්ද ඇද ගැනීමේ චුම්බකයක් වුනායි හිතන්නට ඉඩ ඇතත්, නාත්තණ්ඩිය ආසනයට ඒ සාධකය කොයිතරම් බලපෑවා ද යන්න සැක සහිතය.

ඉතින්, නාත්තණ්ඩියට එ.ජා.ප. අපේක්ෂකයා වෙන්නට, හියු ප්‍රනාන්දු ආපහු දේශපාලනයට ආයේ ය. ඒ එද්දී ගෙනා සංකේත දෙකක් තිබුණි. එකක් රත්තරන් පාටට හුරු ෆොක්ස්වැගන් කාර් එකකි. අනික බෙන්ස් කාර් එකකි. සිරිමා ආණ්ඩුවෙන් තිත තැබූ, අළුත් වාහන ගෙන්නිල්ල, එහෙන් මෙහෙන් එක දෙක වැහි බිංදු හැටියට නැවත ඇරඹුණු ඔය කාලයේ, අළුත්ම වාහන අංක පහ ශ්‍රී වූ  අතර, පහ ශ්‍රී විස්සයි විස්ස වූ, ෆොක්ස්වැගන් බීටලය, අර බෙන්ස් එකටත් වඩා කැපී පෙනෙන වාහනයක් වූයේ, ඒ කාලේ නාඹර තරුණ වයසේ සිටි, හියු ප්‍රනාන්දුගේ කනිටු පුත්, රියෙන්සි ප්‍රනාන්දුගේ වාහනය ලෙසයි. රියෙන්සි, එවකට නයිනාමඩමේ තරුණ කණ්ඩායමේ නායකයෙක් වී යැයි හැඳින්වුවද වරදක් නොවේ.

මහප්පාග‍ේ පුතා වූ මුත්, ඒ තාක් කල් ජන්මාන්තර දේශපාලන විරුද්ධකාරයා වූ, හියු ප්‍රනාන්දු අලියා ඉස්සර කරගෙන මේ විදිහෙන් නාත්තණ්ඩියට ප්‍රාදුර්භූත වීම නෑදෑ හිතවත්කමුත් අතැර දා යූ ඇන්ඩ් පී දේශපාලනය කල අපේ තාත්තාට නම් ඇල්ලුවේ නැත. එයා සියළු කරුණු කාරණා ගලපා, තවත් කීප දෙනෙකුගේත් දායකත්වයෙන්, මේ පැරෂූට් වැඩේට විරුද්ධව එ.ජා.ප. නායක කාරකාරාදීන්ට ලියුමක් ලිව්වාය කියාත් මගේ මතකයේ තිබේ. මෙව්වා, ලඟින් ඉන්දවාගෙන තේරුම් බේරුම් ඇතුව කියා පහදා දුන් කාරණා නොව, ලොකු අයගේ ඔඩොක්කුවල, පය පාමුල බිම දිගාවී ඉන්නා වෙලාවල, ඇහේ කණේ වැදී සටහන්වූ කාරණා බැවින් ඔව්වායේ සත්‍යවාදී බව නම් සහතික කරන්නට බැරිය. එමෙන්ම, මේ සිද්ධිවල අපි නොදන්නා, තිරය පිටුපස කතා හා අතීත සිද්ධීන් කොතෙකුත් තියෙන්නට හැකි බැවින්, මෙහෙම දෙයකුත් වුනා කියන්නාවූ කාරණය මිස, එව්වා හරි ද වැරදිද හොඳද නරක ද වැනි විශ්ලේෂණ විග්‍රහ, හිතීමේ හෙවීමේ වැදගත් කමක් නැත.

දේශපාලන තීන්දු තීරණ ගැනෙන්නේ දේශපාලන උවමනා එපාකම් අනුවම මිස, ජනතා හිත සුව සඳහා නොවන බවට සාක්ෂි ලෝකයේ ඕනෑම රටක දේශපාලන ඉතිහාසය තුලින් සොයාගන්නට පුළුවන. එහි අවසාන ඉලක්කය සෑම විටම බලය රැකගැනීම වන අතර, මහා පරිමාණයෙන් සාකච්ඡා කෙරෙන්නාවූ හෝ ක්‍රියාත්මක කෙරෙන්නාවූ සමාජ සංවර්ධන හා සුබ සාධන කාර්යයන්ගේ ප්‍රමුඛත්ව නිර්ණය කෙරෙන සාධකය වන්නේ ද, ඒ ක්‍රියාමාර්ග තුලින් බලය ලබා ගැනීමට හෝ රැක ගැනීමට ලැබෙන්නාවූ රුකුලේ ප්‍රමාණය වෙයි.

හියු ප්‍රනාන්දු, නවසිය හැට අටේ නාත්තණ්ඩිය අතුරු මැතිවරණය ජයගෙන ඩඩ්ලි ආණ්ඩුවේ, වාණිජ හා වෙළඳ ඇමතිවරයා ලෙස දිවුරුම් දුන්නේ ය.

ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රථම වරට සම්පූර්ණ නිල කාලය වූ පස් වසර පිරූ ප්‍රථම රජය වූ හැට පහේ ඩඩ්ලි රජය එයින් අවුරුදු දෙකකට පසුව හැත්තෑවේ මැතිවරණයට මුහුණ දෙන්නේ, අවුරුදු පහක් තිස්සේ, යටපත්ව තිබූ, පණස්හයේ රැල්ලත්, රටේ ප්‍රධාන වාමාංශික ප්‍රවාහයන් වූ, එන්. එම්. ගේ සමසමාජය හා කේනමන් ගේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂත් අත්වැල් බැඳගත් ප්‍රතිවාදී පෙරමුණකටය. මේ අළුත් තුන්හවුල එක් අතකින් ඒ වනවිට දේවත්වයට ඔසවා තිබූ බණ්ඩාරනායක නාමය හා බණ්ඩාරනායක  ප්‍රතිපත්තිත්, අනික් අතින් 'සා දුකින් පෙලෙනවුන් දැන් ඉතින් නැගිටියාව් අන්තිම සටනට සැරසියාව්' කිවූ දෑකැති මිටි කොඩියත් අමෝරාගෙන සිටියේ ය. මේ සියල්ල පසුපස සිටින ධනවාදී නූල් සූත්තරය ගැන ජනතාව දැනුවත් කිරීම සඳහා විජේවීරගේ චේ ගුවේරා කාරයින් රට පුරා රැස්වීම් මාලාවක් සංවිධානය කලත්, ඔවුන් ඒ මැතිවරණය තරඟ නොකල අතර, එයට ප්‍රධාන හේතුව ප්‍රශ්නයට පිළිතුර සන්නද්ධ විප්ලවයක් පමණක්මය යන්න ඇදහීම බව රට පසක් කරගන්නේ එයිනුත් වසරකට පසුවය.

හැටපහේ සිට හැත්තෑව වෙනතුරු, වෙන්නප්පුව සුළු නගර සභාවේ මැම්බර් කමත්, ගොවිකාරක සභා හා තරුණ සංගම් ආදී නා නා ප්‍රකාර දේශපාලන ව්‍යාපාරාදියේ පදවි තානාන්තරත් රස්සාව කරගත්තු බේබි මහත්තයාට, ඔය අවුරුදු පහේ දී, කස කාරයින් යවන්නේ පාරේ ඉඩ හදවා ගන්නට මිසක්කා, පෙරහැර යන මාර්ගය තේරීමට නොවේය යන්න ඉත සිතින් පහදා ගන්නට ඕනෑ තරම් අවස්ථාවන් ලැබී තිබුණේ ය.
ඔයින් මෙයින්...  කියන්නට තියන දේ කියන්නට, සුද්දාග‍ේ ඉංගිරිසි මෙන්ම, වැල්ලේ කුණුහරුපත් හොඳාකාරව දැනහිටි, කටින් වාගේම අතින් පයිනුත් කතා කරන්නට බය නැති 'බේබි', දෙදාහේ ඡන්දයට පෙරහැර පටන්ගන්නා කාලය වෙද්දී, එජාප යාන්ත්‍රණයේ හෙලවෙන දතක් වී සිටියේය.

මේ කාල වකවානුව ඇතුලත, එකම පක්ෂයකට, එකම ආණ්ඩුවකට පංගාර්තුව හිටියත්, මේ ඇවැස්ස අයිය මලෝ දෙන්නා අතර, යම් යම් රාජකාරි කටයුතු වලදී මුණ ගැහුනු තැන් වලදී සිදුවුනු ඇයි හොඳයි කීමු ත්, ගමේ පවුලේ මගුල් තුලා මරණ වලදී හමුවූවොත් කෙරෙන සාමිචිත් මිස එයින් එහා ගිය යාළු මිත්‍රකම් කෙසේ වෙතත් නෑදෑ කම් කීමේවත් යම් දියුණුවක් වූවා යි මට මතකයක් නැත.

ලිප පත්තුවී ‍තැටිය රත්වෙන කාලය එද්දී, නා නා ප්‍රකාර යෝජනා කතා බහ අරන් අපේ ගෙදරට එන පණිවිඩකාරයින් අතරට 'හියු මහත්තයා' ගේ පණිවිඩ කාරයෙකුත් එක්කාසු වී සිටියේය. සතියකට දෙතුන් සැරයක් ලැබුණු මේ පණිවිඩ වලින් කියවුනේ, බේබි මහත්තයාට තානාපති කමක් දෙන්නට හියු මහත්තයා කටයුතු සූදානම් කර ඇති බවත්, ඒ ගැන කතා බහ කර ගන්නට ඇවිත් හමුවෙන්නැයි කියූ බවත් ය.

මේවා, නිකම්ම අරයා මේම කියන්ඩ කිව්වා ජාතියේ පණිවිඩ නොවේ. ඒවාට පිටු දහ පාලොහක පෙරවදන් ද, පිටු තුන්සීයක හාරසීයක පසු වදන් ද අඩංගු වෙයි. ඒ අතර වාරයේ කතන්දරයට හූමිටි තියන්නට තාත්තා දමන වචනයක් දෙකක් හින්දා, අර පිටු තුන්සීයෙන් දෙසිය පණහක් විතර ආපහු පෙරලීමත් සිදු වෙයි. මේවා එන්නේත් අපේ බාප්පලාගේ ගෙදර, බාප්පලාගේ පොල්මෝලේ ලියන මහත්තයා, එයාට එන්න වාහනේ පදවාන එන රියදුරු මහත්තයා ආදී වශයෙන් සමාජ ජාල අඩවි ක්‍රියාකාරිකයින් හත් අට දෙනෙකු හරහා හින් දා, අපේ ගෙදර අය වචනයක්වත් අහන්නට කලින්, ප්‍රාදේශීය දේශපාලන ප්‍රවෘත්ති විකාශන සියල්ලේම වාග‍ේ, හියු මහත්තයා, බේබි මහත්තයාට තානාපති කමක් දීලා යි හෙඩ්ලයින් වැ‍ටී තිබේ.

මට මතක හැටියට, ඔය, 'අතීතයේ ගිලිහී ගිය....සතුට රැගෙන යලි වඩින්න.... ආරාධනා... ආරාධනා...' රැල්ලේ තවත් පියවරක් ලෙස දවසක්, කොහේ හෝ පූර්ව ඡන්ද රැස්වීමක් ප්‍රචාරණය කරමින් ගිය ලවුඩ්ස්පීකර් බැඳපු මෝටර් රථයක්, අපේ ගේ ඉස්සරහ කොළඹ හලාවත මහපාරේ නතර කර, 'එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ පථා‍ක යෝධයෙක් වූ' අපේ තාත්තාගේ ශ්‍රී විභූතිය පිළිබඳව වර්ණනාවක ද යෙදුනේය. අම්මා නම් කිව්වේ ඔය එනවුන්සර්, නයිනමඩමේ විස්සෝප පල්ලියේ සංක්‍රිස්තියන් හැටියටත් කටයුතු කල, විලියොං අයියාග‍ේ පොඩි පුතා, කොලින් කැමල් කියාය.

මේ කියන කාලයේ, සා.පෙ. පංතිවල හිටි මට, 'අපි පිටරට ගියොත්' වාගේ මාතෘකා යටතේ නා නා ප්‍රකාර සිතිවිලි කල්පනා පහල නොවුනාමත් නොවෙයි. එසේ නමුත් දේශපාලනයේ පොරොන්දු, අපරොන්දු හා කැරට් අල පිළිබඳව සැලකිය යුතු දැනුමක් තිබූ අපේ ගෙදර අය එවැනි දේවල් ගැන හීන මැවූයේ වත්, ඉඳහිටක කියවුණු සාවඥ විහිළු තහළුවක් මිස, කිසිම ගැඹුරකින් කතා බහ කලේත් නැතියැයි මගේ මතකය යි.

බේබි මහත්තයාටත් උඩ පැනගෙන ගිහින් තානාපතිකම අරන් එන්නට තරම් ගායක් තිබුණේ නැත. මේ ගොඩපෙරකදෝරු යෝජනාවල තේරුම, ඒ වෙද්දීත් සමහර හවස් ජාමයක, අපේ ගෙදර අන්ධකාර ඉස්සරහ සාලයේ වාඩිවී, සිරි ලංකාවෙන් වෙන්නප්පුවට නොමිනේෂන් ලබා හිටි අගුස්තීනු ෆොන්සේකා එක්ක කෙරුණු කතා බහ, සාකච්ඡා ගැන, ඉවක් ඉඟියක් මෙදා පොටේ ජාම බේරා ගන්නේ කොහොමදැයි කල්පනා කරන, අලි මොල වලට සේන්දු වී තිබිම බව එයා දැන ඉන්නට ඇත.

හියු මහත්තයා හමුවෙන්නට බේබි මහත්තයා දෙවරක් ගිය බව මතකය. එයින් එක් වරක් කොළඹ ගෝල්ෆේස් හෝටලයේ හෝ එවැනි තැනක බව කියනවා මතකය. කමක් ඵලක් ඇති තීරණයක් තීන්දුවක්, අඩුම ගානේ පවුල් පවුල් අතර නෑදෑ සම්බන්ධකම් චුට්ටක් වැඩි දියුණු වෙන තරමේ වත් පියවරක් ඒ හමුවීම් වලින් ඵල දැරුවේ නැත. එදා ක්‍රියාත්මක වූ දේශපාලන යාන්ත්‍රණය තුල, බාප්පාගේ මල්ලීට තානාපති කමක් දී තම මැතිවරණ ජයග්‍රහණය ස්ථිර කරගන්නට තරම් හයි හත්තියක්, අතෙන් පාර්ලිමේන්තු ගිහින් අලියාට පැන්න හියු ප්‍රනාන්දු ට නොතිබුණා වන්නටත් පුළුවන.

අපේ තාත්තා, මා දන්නා කාලයේ සිට ඇඳි සුදු කලිසම කෝට් එක ගලවා තියා, නිල් ඉර පොප්ලින් ජාතික ඇඳුම හැඳ, නයිනාමඩමේ ගංගොඩ පල්ලිය පැත්ත‍ේ පැවැත්වුනු අගුස්තීනු ෆොන්සේකා ගේ ඡන්ද රැස්වීම් වේදිකාවකට ගොඩ වූයේය. එදා හිට එයා ජාතික ඇඳුම් කාරයකු වූ අතර, ඒ හැත්තෑවේ නිල් රතු රැල්ලට අසුවූ, ෆෙස්ටස් අංකල්, ඊළඟ අවුරුදු හතෙන් වැඩි හරියක් ගත කලේ ගෙදර ගේට්ටුව ලඟ පාරේ යන එන්නන් එක්ක කතා බහ කරමින්ය. නෑ කමට මගේ මහප්පා කෙනෙක්යැයි කියන්නට හැකි හියු අංකල් මට මතක හැටියට ඒ අවුරුදු හත බොහෝ දුරට ගෙව්වේ, නයිනාමඩමේ ජනතාව අතරය කියා මගේ මතකයයි. නාත්තණ්ඩිය ආසනය, අතෙන් ඡන්දය දිනූ, ප්‍රෝටස් තිසේරා ට ගියේ ය.

හැත්තෑ හතේ දී, ඩඩ්ලි එලවා එජාපය අතට ගත් ජේ.ආර්. තුනට කැඩුණු තුන් හවුල පරාජය කර පත්තිරිප්පුවට නැගි වේලාවේ, නාත්තණ්ඩියේ අළුත් අලියා, හැරල්ඩ් හේරත් විය.

අපේ තාත්තා, බේබි මහත්තයාට, ඔය දූපතෙන් එළියට පය තියන්නට අවස්ථාවක් ලැබුණේ නැත.







Continue Reading...

Monday, May 11, 2020

එකැස් කණා



"මොෂේ දයාන් උපන්නේ එක්දහස් නවසිය පහලවේ මැයි විසි වෙනිදාය.
නවසිය හතලිස් එකේ ජූනි හත්වන දා, සිරියා-ලෙබනන් ආක්‍රමණයට පෙරදා රැයේ දී දයාන් ගේ කණ්ඩායම දේශ සීමාව තරණය කර ලිටානි ගඟ හරහා තිබුණු පාලම් දෙකක් අත්පත් කර ගත්හ. එහෙත් සැලසුම් කර තිබූ පරිදි, ඔවුන්ගේ සහායක කණ්ඩායම් නොපැමිණියෙන්, තම කණ්ඩායම අනපේක්ෂිත පහරදීමකට ගොදුරු විය හැකි බව වටහාගත් ඔවුහු අසල වු 'විචි' පොලිස් ස්ථානයට පහරදීමට තීරණය කර එය ද අල්ලා ගත්හ. පැය කීපයකට පසු  ගොඩනැගිල්ලේ වහලය මත සිට දෙනෙති දුරදක්නයකින් ගඟෙන් එපිට 'විචි' අවට ප්‍රංශ සේනාංක පිරික්සමින් සිටි දයාන්ගේ දුරදක්නය යාර දෙතුන් සියයක් ඈත සිටි ප්‍රංශ ස්නයිපර් භටයකුගේ රයිෆල් උණ්ඩයකින් පසාරු වී ගියේය. වීදුරු හා ලෝහ කැබලි වලින් ඔහුගේ වම් ඇස සහමුලින්ම විනාශ වූ අතර, එතැනින් ඉවත් කිරිමට ගතවූ පැය හයක පමණ කාලය තුල බර්නාඩ් ඩොව් ප්රොටර් ගේ සාත්තු සප්පායම් නොවන්නට ඔහු මරණයට පත්විමට බොහෝ දුරට ඉඩ තිබුණි. ඇස අවට මස්පිඩු වලට සිදුව තිබූ අධික හානිය නිසා දයාන් ට වීදුරු ඇසක් සවිකිරිමට නොහැකි වූ අතර, පසු කලක ඔහුගේ සංකේතය වූ කළු නේත්‍රාවරණය පැලඳීමට දයාන් හුරුවිය."

https://en.wikipedia.org/wiki/Moshe_Dayan

එක්දහස් නවසිය හැට ගණන් අග භාගයේ දී, ලංකාව ඊශ්‍රායල්යේ හිතවතකු වූ අතර, පලස්තීන ප්‍රශ්නය පිළිබඳව ඇමරිකානු ප්‍රතිපත්තියට පක්ෂවූ ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කෙරිණි. අපේ විදේශ ප්‍රතිපත්තින් නිර්ණය වුනේ අපේ උවමනා එපාකම් මතම නොවන බැවින් මෙහි හරි වැරැද්ද කෙසේ වෙතත්, ඒ දවස්වල පොත් පත්තර වලින් උකහා දැක්වූ දේ අනුව යමින්, අපේත් වීරයින් වූයේ, අරුම පුදුම වික්‍රම කරන ඊශ්‍රායල් හමුදාවන් හා ඔවුනට නායකත්වය දුන් මොෂේ දයාන් ය. නූතන ඊශ්‍රායල භූමියේ ඇරඹුණු පලමු කිබුට්සයේ දෙවන දරුවා ලෙස, එක්දහස් නවසිය පහලවේ මැයි විසි වෙනිදා උපන් මොෂේ දයාන්, ඊශ්‍රායලය ජෙරුසලම දක්වා රැගෙන ගිය මොෂේ දයාන්,  සිය ජීවිතය අවසන් කලේ 1981 ඔක්තෝම්බර 16 දා හෘදයාබාධයකිනි.

මොෂේ දයාන් මගේ ළමාකල වීරයෙක් වන්නට තවත් හේතුවක් තිබුණි. මොෂේ ට තිබුණේ දකුණු ඇහැ විතරය. මට තිබුණේ වම් ඇහැ විතරය. එකැස් කණෙක් වීරයකු සේ තවත් එකැස් කණෙක් තෝරා ගැනීමේ අරුමයක් තිබෙන්නට නොහැකිය.

දයාන්ට එකැස් ක‍ණෙකු වීමට ප්‍රංශ ස්නයිපර් භටයකුගේ උදව් අවශ්‍ය වූව ද, අපේ දේ අපම කරගන්නා සිරිතට අනුව හැඩ ගැසුණු මට උදව්වක් ලෙස අවශ්‍ය වූයේ පුංචි පිහියක් ණයට ඉල්ලා ගැනීම පමණි.


නවසිය හැට දෙකේ මාර්තු දාහතර වෙනිදා බදාදාවක් යැයි අන්තර් ජාලය කියයි. එදා හවස්වරුවේ, ගෙන් ගෙට ගොස් පුටු වියන මනුස්සයෙක්, ඔය පෙනෙන අපේ ගෙදර කෑම කාමරය පැත්තේ ඉස්තෝප්පු කෑල්ලේ වාඩි වී, ඉරුණු කැඩුණු වේවැල් පුටු පිළියම් කරමින් සිටියේ ය.

ජංගි කොටයක් ඇඳන් වත්තේ මිදුලේ දුවන පණින, ඉස්කෝලේ පළවෙනි පංතියේ උගත් අවුරුදු පහක දාංගලයෙක් වූ මගේ ඒ දවස්වල ආසාව වී තිබුණේ වැද්දෙක් වෙන්නට විය යුතුය. ඔය කියන කාල‍ේ, පේර කෝටුවක් පදම් කර හණ නූලකින් දුනු දිය බැඳි දුන්නත්, කෙළවරේ හැඩ කැපූ කෝටු ඊතලත් අපේ ප්‍රියතම ක්‍රීඩා භාණ්ඩයක්ව තිබුණු අතර, එයින් අවුරුදු දෙක තුනකට පසුව සාන්ත මරියා ඉස්කෝලේ වාර්ෂික ක්‍රීඩා උත්සවයකට වැඩිම උසට ඊතලය විදීමේ තරඟයකුත් තිබුණා මතක ය. එදා කොල්ලන් සියළුදෙනා එක රොත්තකට රොක්වී අහසට විද්ද ඊතල අතරින් උඩටම ගියේ, අයිවන් ගේ ඊතලයය කියා සිස්ටර් හෝලි ෆැමිලි දැක්කේ කෙසේදැයි තවමත් මට සිතා ගන්නට බැරිවී තිබේ. ඒක බොහෝවිට අයිවන්, ෂැම්ර‍ොක් මුදලාලිගේ පුතා වූ නිසා සිදුවූ දෙයක් ද කියාත් යාන්තං සැකයක් දැන් නම් තිබෙයි.

ඉතින් එදා ඒ මාර්තු හවස් වරුවේ, මගේ පේර කෝටු දුන්නේ හණ නූල වෙනුවට, වේවැල් වියන්නා ලස්සනට තීරුගසා පිරිමැද ඔප දැමූ වේවැල් නූලක් ගැට ගැසීමේ කල්පනාවක් කොහේදෝ තැනකින් මගේ සිතට ආයේ ය. කපා පසෙකට ලූ වේවැල් කැබලි දෙකක් පුරුද්දා, මගේ කුඩා දුන්නේ තත බඳින වෙලාව වෙද්දී, පුටු පිළියම් කිරිල්ල අවසාන කර සිටි වියන්නා ගේ කුලිය දෙන්නට මුදල් ගෙනෙන්නට නංගීත් වඩාගෙන ගෙතුලට ගිය අම්මා සමගම අයියාත් ගෙට ගියේය. දුන්නේ බැඳි වේවැලේ වැඩිපුර එල්ලෙන කොටස කපා දාන්නට, පුටු වියූ මනුස්සයාග‍ේ පුංචි වක් පිහිය මට උවමනා වූයේ හරියටම ඔන්න ඔය වෙලාවේදීම ය.

පැය දෙක තුනක් තිස්සේ, වේවැල් ගෑමත්, පුටු විවීමත්, බලා හිටි මට, වේවැල් වැඩ කිරීම පිළිබඳව මනා අවබෝධයක් තිබූ නිසා, දුන්නේ එල්ලුනු වැඩි වේවැල් කෑල්ල කපන ක්රමය, වැඩි තැනින් නවා තොණ්ඩුවක් හදා, පිහිතලය දමා ඇදීමය යන්න පැහැදිලිව වැටහී තිබුණි. ඇද්දේ ඉලක්කයට ය. පිහිතලයේ තුඩ නැවතුණේ දකුණු ඇහේ කළු ඉංගිරියාවේ බබා මාක් එක මතය. කෑ ගහපු සද්දෙට අම්මා එද්දී, පුටු වියන මනුස්සයා, මුදලුත් අමතක කර අන්තරස්දාන වී හිටියා යැයි අම්මා කියයි. බබා ඉල්ලූ නිසා පිහිය දීමේ ‍වැරැද්දට ඒ මනුස්සයාට දඬුවමක් නොලැබුණත් සමාවක් නම් නොලැබුණායි මම සිතමි.

පිහිතලය ඇහැට වැදුනත් ලේ එන තුවාලයක් සිදුව තිබුණේ නැති අතර, ලේ බිඳක් නොහෙලා ඇහැක් අන්ධ කරගත් අය තවත් ඇද්දැයි අදටත් පුංචි සැකයක් මට තිබේ. බිම් කරුවල වැටෙන ඒ වෙලාවේම වාගේ ගෙදර ආ තාත්තාගේත් අම්මාගේත් තීරණය වුනේ, ඒ කාලේ අපේ පවු‍ලේ හැමෝම බෙහෙත් ගන්නට ගිය මීගමුවේ දොස්තර ඇන්තනිස්ට ලෙඩා පෙන්නීමයි. අම්මා කියනවා මා අසා ඇති විදිහට නම්, ඒ වෙද්දී ඇහැ හරහට යාන්තං ඉරක් මිස වෙන තුවාලයක් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැත. ලොකු නංගීට අවුරුද්දක්වත් නොවුනු හින්දා, මීගමු ගියේ මාත් තාත්තාත් ය. ඒ යන ගමනේ දී, නයිනාමඩමේ ආච්චිලාගේ ගෙදරටත් ගිය අතර, උන්දෑ වාහනය ලඟට ආවේ, ගෙදර සුරුවම ලඟ තිබුණ, ලූර්දු මෑණියන්ගේ හැඩයට හැදූ ප්ලාස්ටික්, ලූර්දු වතුර බෝතලයත් අරගෙන ය. ඉතින්, මගේ තුවාල වූ ඇහැට වැටුනු පලවෙනි ‍ ඖෂධය වූයේ ලූර්දු වතුර බිංදු කීපයකි. ඒ ප්‍රතිකාරයෙන් පස්සේ ඇහැ පිරික්සූ දොස්තර ඇන්තනිස් ගේ නිගමනය වූයේ බරපතලම තුවාලයක් නොවෙන නිසා පහුවදාට කොළඹ ගොස් අක්ෂි විශේෂඥයකුට පෙන්නන්ඩ කියාය.

පොඩ්ඩෙක් ලෙඩ වූ විට එයාට ගෙදර විශේෂ තැනක් ලැබෙයි. අනිත් කාටත් නැති සැලකිලි ලැබෙයි. ඉතින් එදා රෑ මට සාලේ තබා තිබූ ලණු වියපු ඇ‍‍‍‍ඳ‍ේ නිදාගන්නට ලැබුණි. අම්මා ඒ ලඟම හිටියා විය යුතුය. පහුවදා උදේ ඕ, බිත්තර සැන්ඩ්විච් සාදා දුන්නාය. ඒක රසම රස විශේෂ කෑමකි. ඉතින් අපි කොළඹ ගියෙමු. දොස්තර උඩිනුත් යටි‍නුත් තදවෙන රාමුවක මගේ මුහුණ රඳවා, අන්වීක්ෂ දුරේක්ෂා දී නානා විධ දේවල් අස්සෙන් ඇහැ ඇතුල බලනවා මට මතකය. ඉන් පස්සේ එදා හවස් වෙද්දී, ට්‍රොලියක තියා රැගෙන යනවාත්, බොහෝ වේලාවක් පඩි පෙලක් අයිනේ ට්‍රොලියේ දිගාවී ඉන්නවාත් මතකය.

අම්මාත් තාත්තාත් යාළු මිත්‍රයින්ට, නෑදෑයින්ට, කියූ කතා අසා සිට දැනගත් කරුණු කාරනා අනුව නම්, එදා උදේ වෙද්දී, අර ඇහේ හරහට තිබුණු පුංචි ඉරි කෑල්ල, ඈත් මෑත් වී තුවාලයක් මතුවී තිබී තිබේ. දොස්තර මුලින්ම කර ඇත්තේ, තුවාල වූ වහාම ඉස්පිරිතාලයකට ලෙඩා ගෙන නොයාම ගැන අම්මාටත් තාත්තාටත් බැණ වැදීම ය. ඉන්පස්සේ ශල්‍යකර්මයක් සිදුවූ අතර, ඇහැ ඇතුලේ මැහුම් හය හතක් දමා තිබේ.

මගේ ඇහැ බැළූ දොස්තරගේ නම පරරාජසේකරම් ය. එයා ඒ කාලේ හිටපු හොඳම ඇස් දොස්තරය කියා අම්මා කියයි.

ඒ මේ අන්තර්ජාල සටහනේ ලියවී ඇති පරරාජසේකරම් ය.
"During my medical student days and later it was taken as our special privilege to take a patient or present ourselves to the consultants, bypassing the queue. Once I went to Dr. Pararajasekaram’s clinic in the Eye Hospital. The place was heaving with people. Proudly wearing my stethoscope around my neck, I ignored the queue with an easy conscience and went straight up to Dr.P. I said I was a medical student and would like to see him. He was furious that I broke the queue. Dr. P barked at me “I don’t care who you are. You have got to join the queue.” Although it upset me deeply at the time I do appreciate his willingness to break with an outdated tradition. Many of the patients have come from far away and have been there since the break of dawn. It was totally wrong of me not to take my turn in the queue. I do admire and support his egalitarian attitude."

මාස දෙකක පමණ කාලයක් ඉස්පිරිතාලේ ගතකල දවස්වල මතකයන් අතර, එලිෆන්ට් හවුස් එකෙන් අයිස්ක්‍රීම් ටබ් හයක් හතක් අරන් මා බලන්නට එන ජෝන් බාප්පාත් එක්ක එකතු වී ඒ සේරම එකක් පස්සේ එකක් කෑ දවසුත්, දවල් කෑවාට පස්සේ අතුරු පසට දෙන කෙහෙල් ගෙඩිය එපා කියූවාම, පහුවදා හොඳින් කෙහෙල්ගෙඩි කෑලි තියෙන ෆෲට් සැලඩ් එකක් ලැ‍බුණු අයුරුත් මතක තිබේ. ඔය කාලයේ බෙදා හැරි පෝලියෝ එන්නත ගන්නට, බැසිල් බාප්පා මා වඩාගෙන කොළඹ නගර ශාලාවට ගියාත් මට මතක තිබේ. ‍සෙනග පෝලිමක කෙළවර පුටුවක වාඩිවී සිටි කෙනෙක්, රිදී පාටට මතක ඇති සීතකල සීනි බෝලයක් කට ඇතුලට දැම්මාත් මතකය.

ඉස්පිරිතාලෙන් ගෙදර එද්දී, මටත් මොෂේ දයාන්ට වගේම ඇස් ආවරණයක් ලැබුණු නමුත් ඒක රෝස දුඹුරු එකක් මිස දයාන්ගේ මෙන් කළුපාට පැච් එකක් නොවිණි. කාලයකට පසුව, අයිපැච් එකේ නවමු ගතිය අමතකව ගිය අතර, දකුණු ඇහේ එළිය නැති ගතිය මටත් අමතකව ගියේය.

කාට කෙලෙස අමතක වූවත් අම්මාට එදවසත් සිද්ධියත් ඒ මොහොතත් කවරදාකවත් අමතක නොවූවා විය යුතුය. එදා දවසේ ඈ හඬනවා මට මතකයක් නැත. එසේ වුනත් මා එතන තනිකර පුටු වියන්නාට ගාස්තුව ගෙවන්නට මුදල් ගෙනෙන්නට ගෙතුලට යාමේ වැරැද්ද, ඈ මුවින් දුක්මුසුව කියවෙනවා මම අසා ඇත්තෙමි. අවුරුදු දහය දොලහ කාලයේ දීත් ඉඳහිට දවසක, මගේ වම් ඇස අතින් වසා, යන්තම් වත් එළියක් පෙනෙනවා දැයි ඈ ඇසූ සමහර දවස් තිබේ. අද මෙන්ම එදාද මට දෙන්නට හැකි වූ පිළිතුර තනි අකුරේ වචනයම විය.

ලොකු මහත් වී විශ්ව විද්‍යාල සිසුවකුව ඉන්නා සමයේ ඇමරිකාවේ විශේෂිත පුහුණුවක් ලබා පැමිණි අක්ෂි වෛද්‍යවරයකු පිළිබඳව තොරතුරක් දැනගත් අම්මා, ඒ වෛද්‍යවරයා බලන්නට යන්නට පොර‍ොත්තු කර මා කැමති කරවා ගත්තාය. ඒ වෛද්‍යවරයාගෙන් ප්‍රතිකාර ගන්නා දං කොටුවේ දන්නා හඳුනන මහත්මයකු සමග මාත් අම්මාත් ගිය ගමනේ දී, ඇය කල කතා බහ තුල සැඟව තිබුණේත් එදා  මා කුඩා කල වම් ඇස වසා, යන්තම් වත් එළියක් පෙනෙනවාදැ යි අසද්දී ඇගේ කටහ‍‍ඬ‍ෙහි ගැබ්ව තිබූ බලාපොරොත්තුවම විය.

අක්ෂි වෛද්‍යවරයා විස්තර කර කියූ පරිදිම, ඇසේ අන්ධභාවයට හේතුව පිළිසකර කල නොහැකි අයුරින්, ද්‍රෘෂ්ඨි ස්නායුවලට හානි වී තිබීම බව දැන සිටියත්, යම් විදියකින් සියළු දේ යහපත් විය හැකිය යන බලාපොරොත්තුව අත හැරීමට ඇගේ සිත ඉඩ නොදුන්නා විය හැකිය.

එයිනුත් වසර කීපයකට පසුව, මගේ විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය අවසන් වන කාලයේ, ඇස් ආරක්ෂාව සඳහා අඳුරු අව් කණ්නාඩියක් භාවිතා කරන්නැයි ද, ඉර එළියට සංවේදීව වර්ණය වෙනස්වන පොට‍ෝක්‍රෝම් අව්කණ්නාඩියක් වඩාත් සුදුසු යැයි ද යම් ආකාරයක අක්ෂි වෛද්‍ය නිර්දේශයක් සොයාගන්නට අපේ අම්මා සමත් වූවා ය. මේවා වෛද්‍ය නිර්දේශ වලට වඩා, තම උපාධිධාරී පුතු පිළිබඳ අනාගත අපේක්ෂාවන් ඔස්සේ සිතා බලා හොයාගත් දේවල්ය යන්න ඉතාමත් පැහැදිලිව පෙණුනත්, අම්මා සමග තර්ක විතර්ක කිරීමේත් සීමාවක් තිබේ. අන්තිමේ කොළඹ විත් මා සමගම ඇස්කණ්නාඩි සාප්පු හතර පහක සවාරියකින් පසු මමත් කණ්නාඩි කාරයෙක් බවට පත් වූයෙමි.

එසේ වුවත් එදා අම්මාට සිතාගන්නට නොහැකි වූ කාරණයක් මානෙල් දැන සිටියාය. මගේ දකුණු ඇසත් දකුණු කම්මුලත් සිපගෙන, ඒ මගේ පැත්තයැයි කියාත්, ඒ ඇස අන්ධ වූයේ ඈ වෙනුවෙන් මා වෙන්කර තබන්නටය කියාත් ඕ කීවා ය. ඒ බොළඳ ප්‍රේමාලාපයක් නොවන බව මම දනිමි.

නවසිය අනූහත‍ේ ජනවාරි‍යේ හරියාකාරව රැකියාවක් ආදායමක් නොතිබුණු සමයක අම්මා බැලීමට යා යුතුමයැයි හිත කිවූ නිසා, ණයට ඉල්ලාගත් මුදලුත් එකතු කරගෙන ගෙදර ගිය ගමනට පසුව, මට අම්මා හමුවූයේ, ඒ අවුරුද්දේම සැප්තැම්බරයේ ප්‍රංශයේ ලූර්දු නුවර රෝහලක දැඩි සත්කාර ඒකකයක් තුලදී ය. ලූර්දු සිද්ධස්ථානයට වන්දනා නඩයක් සමග පැමිණි ඈ, එහි දී රෝගාතුරව, දුර්වලවූ ‍හෘදය නිසා ඔත්පලව සිටියාය. ඇගේ නාසය තුලින් බටයක් දමා තිබූ අතර, නිරන්තරයෙන් සේලයින් සමග සැපයෙන ඖෂධ මිශ්‍රණයකින් ඇගේ හදවතේ ක්‍රියාකාරිත්වය උත්තේජනය කල යුතුව තිබුණි. නාසයෙන් දැමූ බටය නිසා කතා කල නොහැකි නිසා, අපේ සංවාද සිදුවුනේ මගේ පැත්තෙන් වාචිකවත්, ඇගේ පැත්තෙන් ලිඛිතවත් ය.

ඒ දින ගණන තුල අප බොහෝ දේ කතා බහ කල නමුත්, අද ආපහු හැරී බලද්දී, මගේ ඇහේ වගකීම මගේමයැයි  ඇයට කියන්නටත් මට ලැබුණා නම් හොඳයැයි සිතෙයි.

නමුත්, ඈ මගේ ඒ සිතිවිල්ල එසේම බව දැන සිටි බවත් දැනෙයි.

Continue Reading...

Blogroll

About