ලොකු අකුරු....!

Thursday, December 12, 2019

‍ඇවිත් ගිය අඩි ලකුණු තිබුණා

හීන් ඉඳිකටු ඇඟිලි තුඩු අග හිම කඳුළු අවුණා හීන් සර සර හඬින් කොඳුරන තුරු අගිසි නැවුණා සුදුම සුදු හිම පොකුරු වැටුණා කඳු වටේ සුදු සාළු ඔතලා සුළඟ නැවතී බලා උන්නා හඳ ඇවිත් මග ලකුණු පෙන්නා අහස මුදුනේ බලා උන්නා නෙත් වසා‍ දුර ඈත තරුවක් නිදා ඉන්නා වගේ උන්නා ‍‍ හීන් ඉඳිකටු ඇඟිලි තුඩු අග හිම කඳුළු අවුණා හීන් සර සර හඬින් කොඳුරන තුරු අගිසි නැවුණා ‍ඇවිත්...

Friday, December 6, 2019

විසි එකයි හතලිස් හත

එයා මට කියන්නෙ ටුක්කි කියල. ඒක හැබැයි මමම දා ගත්තු නමක්. මං පුංචි කාලෙ ඉඳල මට අම්මි හුරතලේට කියන්නෙ චුට්ටි කියල. ඉතින් මං පුංචි කාලෙ කවුරු හරි මගෙ නම ඇහුවම මං කියනවලු මගෙ නම ටුක්කි කියල. ඒ කතාව මම මුලින්ම කිව්ව දවසෙ එයා මගෙන් ඇහුව මාත් ඔයාට ටුක්කි කියන්න ද කියල. ඉතිං මං හා කිව්ව. එයා ටුක්කි කියල කියන විදිහ හරීම ආදරණීයයි. හුඟක් වෙලාවට...

විසි එකයි විසි එක

"මට ඔයාව පේන්නෙ නෑ. එළිය මදි. ලයිට් එක හරවන්න ටිකක්" නයෝමි ‍කොඳුලාය. තප්පර දහයකට පසුව ක්‍රිෂාන්තගේ මුහුණ ආලෝකමත් විය. "දැන්..... ?" "හ්ම්ම්ම්...." පරිඝණක තිරයට මුව තබා දුන් හාදුව ඉතිරි කල තොල් ආලේපන පැල්ලම දෙස ටික වේලාවක් බලා හුන් නයෝමි කඩදාසි පිස්නයක් ගෙන එය පිසදමන්නට වූවාය. ලා රත් පැහැය ඉවත් වූවත්, පැත්තෙන් බැළූවිට පෙනෙන ලා තෙල්...

පැවතීම

ඇල් මැරුණු වසන්තය සිල් සාළුවෙන් වහන සරතයේ මල් වැස්ස හෙලන හිම බිඳු ඔබය නිසල නිල් අහස වෙත ඉරුණු අත් දිගු කරන පොප්ලරයෙ අත් සිඹින සිහින මදනල ඔබය විලේ හිම පුවරුවේ තුරු රටා මල් මවා ආදරේ කවි ලියන හිරුමලේ පෙති ඔබය කවුළුවේ පියන් මත සීරුවෙන් හොට තබා තට්ටු කර ඉගිල යන බටිති රංචුව ඔබය පැවතීම නම් ඉතින් නැවතීමමය නිසල කිසිදිනක නොනවතින ආදරිය...