වෙන්නප්පුවේ ජෝශප් වාස් විදුහලේ මුල් ගොඩනැගිල්ලේ වම්පැත්ත, බිත්තිවලට කිරිගරුඬ පනේල ඇල්ලූ, දෙව් මැදුරක් වෙයි. එක්තරා පාස්කු කාලයක් කිට්ටුව තට්ටු දෙකක් උස මේ කුඩා පල්ලියේ බැල්කනි කොටසේ ගීතිකා කීපයක් ගායනා කරන්නට පුරුදු පුහුණු වූ දවසක් මගේ මතකයේ තිබෙයි. සංගීත සර් වූ ජස්ටින් සිල්වා සර් ඕගන් එක වාදනය කලාය කියාත්, අපේ ගණිත ගුරුවරයා වූ රොබට් සර්, වයලීනයක් වාදනය කලා ය කියාත් මතකය කොඳුරයි. ඒ පින්තූර කෙසේ වෙතත්, පුංචි අපි කට්ටිය එදා ගයන්නට පුරුදු වූ, එක්දාස් හත්සිය පහේදී, අවුරදු විසිනවයක් වයස්වූ කාලේ ගෝවේ සිට ඇවිත් වෙස්වලාගෙන ආගම දේශනා කරන අතර, සිංහල ඉගෙන ගෙන, සිංහල කතෝලික සාහිත්‍යයකට මුල පිරූ ජාකොමේ ගොන්සාල්වෙස් පියතුමා පබැඳූ 'දේශනා නවයේ පසම් පොතේ' තියන දේවමෑණියන්ගේ වැලපිල්ලේ මේ පද ටික අදටත් අර හිස් පල්ලිය ඇතුලේ දෝංකාර දෙනවා සිහියේ තිබේ. වැඩිමනත් කියනවා නං මේ වචන එකින් එකේ ගැලපිල්ලත් තේරුමත් හිතට වැදුණු එක, හිතේ පින්තූර ඇඳපු එක හොඳින්ම මතකයේ තිබේ.
මේ වචන ලියූ ජාකොමේ ගොන්සාල්වෙස් පියතුමාගේ සිරුර මිහිදන් කර ඇත්තේ, එයාගේ ඒ කාලේත් කේන්ද්‍රස්ථානය වූ බෝලවත්තේ පල්ලියේය. අපි නොදන්නා නොහිටිය කාලයක සිංහල හිත්වලට සිංහලෙන් කතා කරන්නට මේ වචන අකුරු කල, පරම්පරාවෙන් කොන්කාණි බ්‍රාහ්මණයෙක් වූ, මේ ගෝවේ මනුස්සයා, අද අපේ සැලකිල්ලේ හැටියෙන් නම් සිංහල කවියෙක් නේ ද? අනික් පැත්තෙන්, ජේසුස් ගේ මරියාවන්ගේ මනුස්සකම දුක වේදනාව ආදරය තේරෙන භාෂාවෙන් මේ විදිහෙන් අකුරු කිරීම අපේ ගම් පලාත්වල ආගමිකත්වයත් සංස්කෘතියත් තුල අදටත් ඉතිරි වී තිබෙන කතෝලික කමේ උපත වෙයි.
සබැඳියේ ගැයුම, රදගුරු එඩ්මන්ඩ් පීරිස්ගේ තනුවට, ලසන්ත ප්‍රනාන්දු නම් මා නොදන්නා සංගීතඥයකුගේ සංගීතයත්, ඇන්ටන් ජානක හා ස්වීනි ප්‍රතිභා නම් තවත් මා නොදන්නා ගායක ගායිකා හඬවලුත් තුලින් උපන්නකි.
ඉහල පින්තූරය, 2006 වෙන්නප්පුවේ ශාන්ත ජෝශප් දෙව්මැදුරේ මහ සිකුරාදා ක්‍රිස්තු ප්‍රතිමාව කුරුසියෙන් පහලට ගන්නා වූ අවස්ථාවයි.
අදත් මහ සිකුරාදා ය.
මාර්තු 30, 2018.
සුර ලොවිනේ බැස මෙදිනේ
මවු කුසිනේ බිහි වෙමිනේ
කුඹු දෙතනේ කිරි බොමිනේ
මිණි ලෙසිනේ වැඩුණු තැනේ
අයි අයියෝ අප උදෙසා ආ...
දේව පුත්‍රයා විඳි දුක්ෂා...
දිලුණු රනේ රුව ලෙසිනේ
මල් උයනේ සිටිය දිනේ
මෙම මරණේ ඔබට වුණේ
කිමද අනේ සුර රජුනේ
රන් කෙඳි සේ වරළ දිසේ
රන් රඹ සේ ගහණ රැසේ
නිල් මිණි සේ සොබන ඇසේ
සවන දිසේ විදුලිය සේ
රන් රුව සේ ගත වෙන සේ
රුහිරු මෙසේ අසන ලෙසේ
මෙ පණ ලසේ ගිය විලසේ
හැම දවසේ වාමි කෙසේ
No comments:
Post a Comment